استاد عثمان محمدپرست، ملقب به عثمان خوافی، از نوازندگان چیره‌دست «دوتار» هنرمند توانا و نام‌آشنای موسیقی مقامی خراسان و ایران است.
استعداد و تلاش مداوم دست به دست هم می‌دهد تا آرتین در دوازده‌و‌نیم‌سالگی خود بتواند اکثر ردیف‌های موسیقی ایرانی را بنوازد. خودش می‌گوید: دلیل اصلی پیشرفت من این بود که سازم را درست انتخاب کردم.
امیرمحمد فرزادی‌مهر می‌گوید: در اصل، موسیقی ، من را به شعر رساند. وقتی در موسیقی با آواز اساتید آشنا شدم، طبع شعرم گل کرد. از قبل زمینه و استعدادش را داشتم، اما موسیقی باعث شد که با حس و حال بیشتری دنبال سرودن شعر باشم.
فاروق تیموریان هنرمندی است که دستی هم بر آتش ورزش‌های رزمی دارد و به همین‌دلیل خودش را «شاعر مبارز» معرفی می‌کند. «عشوه‌های قرن هفتم» کتاب شعر او‌ست که در سال۱۳۹۴ به چاپ رسیده است.
جشن تولد نه‌سالگی‌اش بود که پدر و مادر برایش ساز کوبه‌ای تنبک را کادو خریدند. این کادوی تولد نگاه او را به دنیای پررمزوراز موسیقی سنتی تغییر داد.
مجتبی قیطاقی عضو پیوسته خانه موسیقی ایران و هنرمند عرصه دوتار و آواز و موسیقی ِ بخشی‌های شمال خراسان است که در حوزه پژوهشگری موسیقی خراسان نیز فعال است.
این هنرمند می‌گوید: کارم در دوبی گرفته بود اما یک شب قبل از اینکه بروم روی صحنه، برادر بزرگ‌ترم زنگ زد و ورق زندگی‌ام برگشت. وقتی شنیدم پدر و مادرم از دوری من گریه می‌کنند، برنامه‌هایم را در دوبی لغو کردم.