باغ رنگین‌کمانی عمار حقیقی روی دیوارهای مشهد

نقاشی دیواری؛ هنری که توانسته در چند سال اخیر بر روی درودیوارهای شهرمان خودنمایی ویژه‌ای ‌کند، آن‌قدر زیبا بر تن فضاهای عریان شهر نشسته که گویی فقط ویژه آن دیوار است. هنری که روح و روان شهر را رنگین‌کمانی از رنگ بخشیده است.

مخاطبان نقاشی دیواری باید متفاوت از افرادی باشند که نقاشی را درون خودروی پرسرعت خود هنگام گذر از اتوبان نگاه می‌کنند. وقتی یک نقاشی با جزئیات فراوان در اتوبانی طراحی می‌شود، مخاطبان داخل ماشین‌ها که با سرعت از کنار آن می‌گذرند، چیزی از ریزه‌کاری‌های نقاشی نمی‌بینند. در نقاشی دیواری پیاده‌رو‌ها نیز که مخاطبان نزدیک‌تر آن‌ها را تماشا می‌کنند، باید نقاشی جزئیات بیشتری داشته باشد.

نقاشی‌های کشیده‌شده بر دیوارهای شهر همچون قاب‌هایی هستند که پیامی را به مخاطب و شهروند عرضه می‌کنند. این‌بار این موضوع بهانه‌ای شد تا سراغ جوانی برویم که هنر دست او بر دیوارهای شهرمان نشسته است.

مطلب مرتبط بوم قنبرپور به وسعت دیوارهای مشهد است

نقاشی‌هایی که ذهن را درگیر می‌کند

عمار حقیقی که فقط ۳۰بهار را پشت‌سر گذاشته است، تاکنون توانسته نقاشی‌های زیادی را روی دیوار‌های این منطقه به تصویر بکشد؛ نقاشی‌هایی با نام‌های باغ رنگین‌کمان، ذهن زیبا، سوغات و رهایی. وی که مدرک کار‌شناسی نقاشی خود را از دانشگاه هنر اصفهان گرفته است، درباره نقاشی‌هایش می‌گوید: از سال۸۹ فعالیت هنری‌ام را در مشهد با این چهار اثر در این منطقه ۹ آغاز کرده‌ام.

او با تأکید بر اینکه هنر نقاشی دیواری باید با مخاطبان و شرایط خیابان همخوانی داشته باشد، اظهارمی‌دارد: نقاشی دیواری از هنرهایی است که هنرمند اجرا‌کننده‌اش باید نسبت به آن حساسیت‌های ویژه‌ای داشته باشد و به جزئیات و کلیات آن توجه کند.

او می‌گوید: یک نقاشی دیواری خوب وقتی که قرار است در محیط شهری ارائه شود، ابتدا باید با مکان یا چارچوبی که در آن اجرا می‌شود، سازگاری تصویری داشته باشد؛ یعنی نقاشی دیواری، تصویری در دل شهر است که باید با واقعیت هماهنگی پیدا کند. همچنین باید از نظر فرهنگی، مضمون یا محتوا با بافت و موقعیت مکانی مورد نظر، سازگار باشد.

حقیقی درباره نقاشی دیواری رنگین‌کمان می‌گوید: ۴۰رنگ در رنگین‌کمان استفاده شده است، آن هم روی دیواری کم‌عرض و با طول زیاد که از رنگ‌های سرد شروع می‌شود، به رنگ‌های گرم می‌رسد و دوباره با رنگ سرد پایان می‌یابد.

سوغاتی که با گاری به مشهد آمد 

او در ادامه درخصوص نقاشی دیواری سوغات در خیابان فکوری۴۱ نیز می‌گوید: وقتی در شهر اصفهان بودم، همیشه دغدغه خریدن سوغاتی را داشتم. جالب است بدانید اصفهان اصلا نقاشی دیواری ندارد زیرا مسئولان آن به بافت سنتی معتقدند.زمانی‌که به مشهد آمدم، تصمیم گرفتم این موضوع را برای نقاشی دیواری کار کنم.

او با بیان اینکه محدوده انتخاب‌شده برای این نقاشی قبلا ییلاقی بوده است، می‌گوید: طول این دیوار بیشتر از ۵متر بود. دوهفته تمام، بالای داربست نقاشی می‌کردم و هر چند وقت یک‌بار می‌رفتم و از دور کار را نگاه می‌کردم. این نقاشی در خیابان فکوری۴۱ که یک سراشیبی دارد و ماشین‌ها در آن به‌سرعت عبور می‌کنند و ناگهان فضای خیابان وسیع می‌شود، با تصویر مردی که گویی آهسته‌آهسته انار را سوغات می‌آورد، جلب توجه می‌کند.

وی همچنین درباره نقاشی دیواری ذهن زیبا در دانشکده بهزیستی واقع در هنرستان۹ می‌گوید: شروع کار بهمن۹۰ بود که این نقاشی روی ۴۰۰مترمربع طول دیوار ۱۰روز زمان برد. برداشت خودم از این کار یک فضای انتزاعی است. طراحی این دیوار را براساس اینکه دانشگاه بهزیستی، رشته‌های روان‌شناسی و زیرشاخه‌های علوم اجتماعی را دارد، انتخاب کردم. این نقاشی، ذهن را درگیر افکار انتزاعی  و ذهن را پویا می کند.

وی در خصوص رنگ‌های استفاده‌شده در این نقاشی اظهارمی‌دارد: رنگ‌ها برای خودشان قوانینی دارند که مکمل یکدیگرند مثل رنگ‌های قهوه‌ای و آبی؛ بعضی رنگ‌ها هم جز  و کل هستند.

کارهای واقع‌گرا بعد از مدتی چشم از دیدن آنان خسته می‌شود، اما کارهای انتزاعی تاریخ‌مصرف ندارند 

کارهای انتزاعی تاریخ مصرف ندارند

حقیقی در ادامه از نقاشی دیواری با موضوع و عنوان رهایی در میدان دلاوران و جوان که از اسفند۹۰ شروع شد و در مدت یک‌ماه به پایان رسید، یاد می‌کند و می‌گوید: البته دوتن از دوستانم در این کار به من کمک کردند.

در حالی که آه عمیقی می‌کشد، ادامه می‌دهد: کار خیلی سختی بود. شب با دستگاه اورهد نقاشی راروی دیوار می‌کشیدیم، بعد با یک رنگ تیره خطوط را پررنگ می‌کردیم. دستگاه اورهد را وسط لاین خیابان می‌گذاشتیم که خطر خیلی زیادی داشت. طول این نقاشی ۲/ ۵ در ۶۰۰ متر است. این کار را چهار بار انجام دادیم زیرا هوا خیلی سرد بود و برف سنگینی می‌‌بارید. ماشین‌هایی که می‌گذشتند، آب و برف روی دیوار‌ها می‌پاشیدند که مجبور بودیم چندین‌بار دیوار را تمیز کنیم.

چندبار هم رنگ‌ها از شدت سرمای زیاد یخ ‌زد، بنابراین مجبور بودیم ظرف‌های رنگ را داخل آب‌جوش بگذاریم و کار کنیم. به خاطر سردی هوا همه رنگ‌ها را هر شب با خودمان به منزل می‌بردیم و صبح فردا دوباره آن‌ها را می‌آوردیم. ‌‌ همان اول کار هم داربست‌هایمان را دزدیدند! وقتی به این کار نگاه می‌کنم، یاد سختی‌های آن روز‌ها می‌افتم.

سعی کردم کار را طوری ارائه دهم که همشهری‌های عزیز بیشتر از رنگ و فرم اثر لذت ببرند. کارهای واقع‌گرا تاریخ‌مصرف دارند، بعد از مدتی چشم از دیدن آنان خسته می‌شود، اما کارهای انتزاعی تاریخ‌مصرف ندارند وهر بار که مخاطب آن‌ها را ببیند، ذهنش درگیر می‌شود.

*این گزارش چهارشنبه، ۲۵ بهمن ۹۱ در شماره ۴۳ شهرآرامحله منطقه ۹ چاپ شده است.