ناگفته‌های پسر دکتر شریعتی درباره اندیشه‌های پدر 
«روشنایی»های رشته کاراته در مشهد 
اهالی شهرک ابرار پای کار یک هیئت
این سه همسایه کاری کرده‌اند که نه‌تنها چهارشنبه‌شب‌ها بیشتر ساکنان بلوک ۳۴ را دور هم جمع می‌کنند، بلکه همراهی سایر ساکنان محله را هم درشهرک ابرارجلب کرده و دست ۱۲ خانواده نیازمند را با کمک‌های مردمی گرفته‌اند.
سه همسایه کاری کرده‌اند کارستان؛ هیئتی به نام «انصارالمهدی (عج)» را شکل داده‌اند که حالا نه‌تنها چهارشنبه‌شب‌ها بیشتر ساکنان بلوک ۳۴ در کوچه ابرار ۹ را دور هم جمع می‌کند، بلکه همراهی سایر ساکنان محله را هم درشهرک ابرارجلب کرده و دست دوازده‌خانواده نیازمند را هم با کمک‌های مردمی گرفته است.
در محله شهیدقربانی، خیابان ابرار، بلوک‌های ساختمانی زیادی دارد که ساکنان آنها در واحد‌های ۵۵ و ۶۷متری زندگی می‌کنند. با اینکه مساحت خانه‌ها زیاد نیست، محفل روضه در آنجا زنده است. از دل همین روضه‌ها، حکایت همسایگی شیرین رقم خورده است.
جرقه اول از خانه خانم بقال
اولین کسی که در شهرک ابرار، سفره صلوات داشت و به واسطه آن گردهمایی خانم‌های همسایه بیشتر شد، معصومه بقال، از ساکنان ابرار۹ است. او با لحنی آرام تعریف می‌کند: دوشنبه‌ها سفره‌ای به نام امام‌حسن‌مجتبی (ع) پهن می‌کنیم و دعای توسل می‌خوانیم. بعد‌از آن هم در همین محیط کوچک، نماز جماعت برگزار می‌کنیم. یک‌بار روضه‌خوان مجلس پیشنهاد کرد همکاری آقایان را هم جلب کنیم و فضای روضه را گسترش دهیم. بعد از آن همسرم، آقای هرمزی، پیگیر موضوع شد.
او ادامه می‌دهد: نظر من این بود که روضه شخصی‌ام پابرجا بماند، ولی با همراهی خانم و آقای کلاته هیئت را راه‌اندازی کردیم. اوایل، هرهفته در خانه یکی از اهالی مجلس برگزار می‌شد و در حد بضاعتمان پذیرایی می‌کردیم، ولی رفته‌رفته فعالیت‌ها گسترده شد و تعدادی خانواده نیازمند را تحت پوشش حمایت‌های معیشتی قرار دادیم.
دغدغه‌های مردمی هیئت
بتول عرب که اینجا همه به اسم «خانم کلاته» او را می‌شناسند، می‌گوید: ما هفت‌سال است که ساکن ابرار۹ هستیم. سه سال بعد از سکونتمان کم‌کم خانه‌ها کامل شد و ایده هیئت در محله شکل گرفت.
فعالیت این هیئت از صفر شروع شده، ولی اسمش که می‌آید، دل همه همسایه‌ها گرم می‌شود
اوایل چهارشنبه‌شب‌ها مجلس هیئت در پارکینگ بلوک۳۴ با حضور مداح، سخنران و برپایی خیمه برگزار می‌شد، ولی وقتی در جشن تولد امام‌رضا (ع) ششصد‌نفر جمعیت آمدند و جا کم آوردیم، با خیریه‌ای در همین محله صحبت کردیم که روضه‌ها و جشن‌های مناسبتی بزرگ در آنجا برگزار شود.
با‌این‌حال، هنوز روضه اصلی چهارشنبه‌ها در خانه‌های اهالی و گاهی پارکینگ برگزار می‌شود. برای نمونه این هفته خانم‌ها در طبقه هشتم و آقایان در طبقه نهم بودند.
او اضافه می‌کند: کمک‌معیشتی را هم از دو‌سه‌خانواده شروع کردیم و الان به دوازده‌خانواده رسیده است. هر چهل روز، بسته‌ای به ارزش حدود یک‌میلیون تا یک‌میلیون‌و۳۰۰ هزار‌تومان آماده می‌کنیم. در‌این‌بین، همه همسایه‌ها به‌ویژه خانم دلاور همکاری می‌کنند. تنها مشکل ما نداشتن مکان دائمی برای هیئت است.
باعث‌دلگرمی‌همسایه‌ها
مریم دلاور، ساکن بلوک۳۴، با اشاره به این مسیر می‌گوید: اول فقط خانم‌ها بودند، ولی بعد با هماهنگی همسرم و بقیه آقایان، فعالیت‌ها خانوادگی و گسترده شد. کار به جایی رسید که فضای کافی برای جمعیت استقبال‌کننده نداشتیم. از‌طرفی بعضی ساکنان به‌دلیل استفاده از آسانسور و برق و آب ناراضی بودند. برای اینکه حق‌الناس پایمال نشود، چند‌بار مراسم را بردیم مسجدی در همین نزدیکی، ولی همچنان مسئله کمبود مکان و هزینه وجود دارد.
مریم‌خانم تعریف می‌کند: کم‌کم صندوقی ایجاد کردیم و قرار شد هر خانواده‌ای که توانش را دارد، ماهیانه از محل یارانه‌اش مبلغی کمک کند. هر‌دفعه هزینه پذیرایی را برآورد می‌کنیم و با مبالغی که جمع می‌شود، پذیرایی ساده انجام می‌دهیم یا شام تهیه می‌کنیم. البته تا الان توانسته‌ایم بسیاری از وسایل هیئت مانند بلندگو، پرده‌های مذهبی، سماور، استکان و... را بخریم. فعالیت این هیئت از صفر شروع شده، ولی اسمش که می‌آید، دل همه همسایه‌ها گرم می‌شود، چون هدف همه ما شاد‌کردن دل صاحب‌الزمان (عج) است.
* این گزارش یکشنبه ۳۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۱ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
