معلولیت برای یحیی توکلی، شروع زندگی دوباره بود 
مدرسه ششصد ساله «دو‌در» مرمت شد 
دست‌ودل‌بازی آقای خیابانی در کوچه آقامصطفی‌خمینی۴
آقامصطفی‌خمینی۴ کوچه‌ای که بیشتر ساکنانش از قدیمی‌های محله‌اند و یکدیگر را خوب می‌شناسند. فضای صمیمی و همدلانه آن باعث شده است گذر زمان نتواند پیوند بین همسایه‌ها را کم‌رنگ کند.
محله آقامصطفی‌خمینی قدمتش به اوایل انقلاب اسلامی برمی‌گردد؛ زمانی که بسیاری از اهالی محمدآباد به این محدوده کوچ کردند و هسته اولیه محله را شکل دادند. یکی از کوچه‌های این محله، معبر آقامصطفی‌خمینی۴ است؛ کوچه‌ای که بیشتر ساکنانش از قدیمی‌های محله‌اند و یکدیگر را خوب می‌شناسند. فضای صمیمی و همدلانه آن باعث شده است گذر زمان نتواند پیوند بین همسایه‌ها را کم‌رنگ کند.
در این گزارش، پای صحبت سه نفر از قدیمی‌ترین اهالی کوچه می‌نشینیم؛ سیدحسین موسوی، یکی از ساکنان با‌سابقه، ما را با دو همسایه دیگر آشنا می‌کند تا از حال‌وهوای همسایگی در کوچه آقامصطفی‌خمینی۴ برایمان بگویند.
ما همه یک خانواده‌ایم
سیدحسین موسوی که پنج‌فرزندش را به خانه بخت فرستاده است، بیشتر وقتش را صرف امور محله می‌کند. او از ابتدای تأسیس شورای اجتماعی محله در آن عضو بوده و همچنین سال‌ها در هیئت‌امنای مسجد ابوالفضلی (ع) فعالیت کرده است. اقداماتش در این سال‌ها بسیار زیاد بوده است، از تشکیل بسیج برادران محله گرفته تا راه‌اندازی کلاس‌های قرآن برای نوجوانان در مسجد.
اهالی او را به خوش‌مشربی می‌شناسند و سال‌هاست که به‌عنوان بزرگ محله، نقش مهمی در رفع مشکلات اهالی دارد. خودش دلیل این‌همه فعالیت را ساده توضیح می‌دهد: ما همه اینجا یک خانواده‌ایم. از این سال‌ها خاطرات بسیاری از میانجیگری بین اهالی در ذهنش مانده که ختم به خیر شده است. بسیاری از جوانان محله، ازدواجشان را مدیون او هستند، زیرا بار‌ها بانی خیر شده است.
او در ادامه گفت‌و‌گو، حسین رضایی را معرفی می‌کند. رضایی همراه همسرش فعالیت‌های اجتماعی انجام می‌دهد و حالا کلیددار مسجد المهدی (عج) هستند.
زوج مسجدی و پای‌کار
حسن رضایی در ابتدا ساکن محمدآباد بود و جزو اولین کسانی است که به محله آقامصطفی‌خمینی نقل‌مکان کردند. از همان روز‌های اول، پایش به مسجد باز شد و در فعالیت‌های اجتماعی محله نقش فعالی داشت. همراه با همسرش، زهرا زهری، کانون خیریه صاحب‌الزمان (عج) را در مسجد ابوالفضلی راه‌اندازی کردند؛ کانونی که با کمک اهالی، کار‌های خیر بسیاری انجام داده است.
حسین آقای موسوی بعد‌از معرفی این هم‌محله‌ای می‌گوید: بسیاری از قدم‌های خیر محله به همت این زوج و حمایت اهالی برداشته شده است؛ از تهیه جهیزیه برای نوعروس‌ها گرفته تا توزیع سبد‌های معیشتی. اهالی، این دو نفر را به‌عنوان افراد معتمد محله می‌شناسند. هرکس قصد انجام کار خیری داشته باشد، کمک‌هایش را به آنها می‌سپارد، مطمئن از اینکه به دست نیازمندان واقعی می‌رسد.
اهالی، حسن رضایی را آچارفرانسه مسجد ابوالفضلی‌ها می‌دانند. هر چیزی که در مسجد نیاز به تعمیر داشته باشد، او بدون چشمداشت دست‌به‌کار می‌شود و درستش می‌کند.
فرصت‌های بعد از بازنشستگی
محمدحسن خیابانی از قدیمی‌های محله نیست، اما خیلی زود با اهالی صمیمی شده است. سال‌ها راننده ماشین سنگین بود و بیشتر عمرش را در جاده‌ها گذراند. اما بعد‌از بازنشستگی و راه‌اندازی یک بنگاه معاملات املاک، فرصت بیشتری پیدا کرد تا با محله و همسایه‌ها اخت شود. بااین‌حال، در همه این سال‌ها همیشه سعی کرده است در امور محله مشارکت داشته باشد.
چند سال پیش، در زمین خالی کنار مسجد خانه‌ای ساخت؛ خانه‌ای که حالا یکی از طبقاتش به «خانه عالِم» معروف است. خودش درباره این کار می‌گوید: زمین کنار مسجد همیشه پر از زباله بود؛ چهره محله را زشت کرده و باعث دردسر شده بود. تصمیم گرفتم با یک تیر دو نشان بزنم؛ هم حالا از آن زمین خالی خبری نیست، هم امام‌جماعت مسجد ابوالفضلی‌ها درست کنار مسجد زندگی می‌کند.
اهالی، خیابانی را به دست‌ودل‌بازی‌اش هم می‌شناسند. او در بسیاری از مراسم مذهبی، دیگ شله نذری بار می‌گذارد و بین همسایه‌ها توزیع می‌کند.
* این گزارش دوشنبه ۲۵ فروردین‌ماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۱۸ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
