افتخارآفرینی ۴۴ کاراته‌کار محله وحید برای استان

صدای بیشتر افتخارات از محل‌هایی بلند می‌شود که شاید مسئولان کمترین توجه را به آن کرده باشند. بیشتر قهرمان‌های ورزشی هم از همین بچه‌های پایین شهر هستند. مگر خداداد عزیزی‌ها و عنایتی‌ها و... نبودند که از همین محلات بلند شدند.

پس هیچ بعید نیست قهرمانان جهان آینده کاراته‌مان هم از همین محل‌های کم‌برخوردار و حاشیه شهر بلند شوند؛ کاراته‌کار‌هایی که در رده نونهالان و نوجوانان خوش درخشیدند و حالا با فکر‌های بزرگ‌تر راهشان را ادامه می‌دهند.

تیم هانکوریوی خراسان رضوی تشکیل شده از دانش‌آموزان دبستان شهید اصغری محله وحید مشهد که در سال‌۸۹ و در کلاس‌های ورزش این مدرسه پا گرفت. تیمی که کم‌کم تبدیل به باشگاه شد و حالا به‌عنوان تیمی قوی موفق شده است در مسابقات سراسری سبک‌های شیتوریوی کاراته خراسان رضوی، ۴۴‌مدال را از آن خود کند. ۱۴‌طلا، ۸ نقره و ۲۲ برنز حاصل کارشان است. گزارش زیر حاصل گفتگوی ما با برخی دست‌اندرکاران و اعضای تیم است.

مطلب مرتبط درخشش رزمی‌کاران محله کشاورز

ساعت ۱۷:۳۰، سالن ورزشی بوستان بسیج

فصل پاییز روز‌های کوتاهی دارد. شب زود از راه می‌رسد و سرما تا عمق وجود آدم می‌نشیند. همین هم باعث می‌شود پارک‌های محله خیلی زود خلوت شوند. ساعت ۱۷:۳۰ با اعضای یک تیم کاراته قرار داریم و به سالن ورزشی بسیج می‌رویم که یکی از مکان‌های تمرین آنهاست.

مسیر بین ورودی بوستان تا سالن ورزشی تقریبا زیاد است و فضای سردی بر کل پارک سایه افکنده است. تا به ورودی سالن برسیم، با یکی از سرپرستان هماهنگ می‌کنیم و با او جلوی در سالن ورزشی روبه‌رو می‌شویم. بر خلاف فضای سرد و تاریک محوطه پارک، سالن گرم و شلوغ و پر از انرژی است. یک حلقه از کودکان و نوجوانان با لباس‌های سفید کاراته و کمربندهایی که بیشتر مشکی است، سالن را دور می‌زنند و در همین حال حامد ظفرانلو، مربی تیم به استقبالمان می‌آید.

حاصل چند سال با هم بودن

ظفرانلو تیم کاراته‌ای را نشانمان می‌دهد که حاصل سال‌ها کار کردن و با هم بودنشان است. آن‌طور که خودش بیان می‌کند، پایه‌های این تیم در سال ۸۹ گذاشته شده است؛ زمانی که ظفرانلو معلم ورزش مدرسه شهید اصغری بوده و تصمیم گرفته است این کلاس‌ها را به شکل هدفمندی اداره کند.

امسال نیز در سبک شیتوریو با کسب ۴۴ مدال، مقام اول را از آن خود کردیم

می‌گوید: از استعداد و علاقه بچه‌ها به رشته‌های رزمی باخبر بودم، از این‌رو تصمیم گرفتم ساعت ورزش بچه‌ها را که اتفاقا به این ساعت‌های غیردرسی خیلی علاقه داشتند، با تشکیل کلاس ورزش پر کنم. در این زمینه مسئولان مدارس همراهی و همکاری کردند و بچه‌ها نیز با نشان دادن علاقه و جدیت باعث استمرار کلاس‌ها شدند.

این تیم را هم که می‌بینید، از دل همین کلاس‌ها بیرون کشیدم. با وجود اینکه چند سالی می‌گذرد و برخی بچه‌ها مقطع ابتدایی را پشت سر گذاشته‌اند، همچنان عضو تیم هستند. ظفرانلو ادامه می‌دهد: بعد از ثابت شدن تیم، اولین مقام قهرمانی استان را در سال‌۹۲ در مشهد به دست آوردیم و بعد از آن در رقابت‌هایی که در شهر ساری برگزار شد، قهرمان شدیم و امسال نیز در سبک شیتوریو با کسب ۴۴ مدال، مقام اول را از آن خود کردیم.

سرمربی تیم کاراته محله ما در ادامه توضیح می‌دهد: کسب این تعداد مدال به این معنا نیست که همه تیم‌ها مدال‌های زیادی به دست آوردند، بلکه ما با اختلاف نسبتا زیادی از تیم دوم، قهرمان شدیم. این موفقیت حاصل تلاش و جدیت سرمربیان و کمک‌مربیان و سرپرستان و همه اعضای تیم است.

اصرار بر تمرین منظم، نه زیاد

از این تیم پرانرژی که حتی سوز سرمای پاییزی هم نمی‌تواند تمرینات آن را تعطیل کند، چنین برمی‌آید که تمرین‌های فشرده‌ای داشته باشند، این درحالی است که ظفرانلو می‌گوید: این‌طور نیست و توضیح می‌دهد: ما بیشتر تلاش می‌کنیم تمرین‌های منظمی داشته باشیم و اعتقاد نداریم با تمرین‌های بسیار زیاد و پی‌در‌پی روی بچه‌ها فشار بیاوریم، بلکه قصدمان این است که با انجام دادن تمرین‌های منظم، هم‌بستگی و اتحاد تیم را افزایش دهیم و بچه‌ها را به‌عنوان اعضای یک تیم ورزشی، مقید به حضور در این تمرین‌ها کنیم؛ چراکه خسته‌ شدن بچه‌ها به‌ خاطر تمرین زیاد آن‌ها را دلزده و فرسوده خواهد کرد.

ظفرانلو که عنوان می‌کند  این تیم ورزشی بیشتر متشکل از نوجوانان و نونهالان است، ادامه می‌دهد: این گروه سنی نیاز به تمرین‌های درست ورزشی دارند و ما هم سعی می‌کنیم با به‌کارگیری دست‌اندرکاران مسئول و متعهد و کارآمد، آن‌ها را در این رشته تقویت کنیم و تاکید داریم این تیم به رقابت‌های جدی در سطح بین‌المللی هم راه پیدا کند.

قصه تکراری تقبل شخصی هزینه‌ها

ظفرانلو از یکی از مشکلات مهم کارشان سخن می‌گوید و آن حمایت‌ نکردن تیم توسط حامیان مالی است. او در این‌باره می‌گوید: از آنجا که مسابقات کاراته مستقیم از صداوسیما پخش نمی‌شود، معمولا موفق به جذب اسپانسر نمی‌شویم.

این موضوع باعث شده با معضلی به نام هزینه‌های تیم و هزینه‌های اعزام به مسابقات روبه‌رو شویم که با هزینه‌های شخصی تامین می‌شود. در سال‌های اخیر هیئت کاراته استان همکاری زیادی با ما داشته که از همین‌جا از آن‌ها تشکر می‌کنیم اما این مشکل ریشه‌ای است و باید با فرهنگ‌سازی حل شود.

هزینه‌های تیم و اعزام به مسابقات به صورت شخصی تامین می‌شود و خبری از اسپانسر نیست

امیدواریم

علی حسن‌زاده، یکی دیگر از سرمربیان تیم، با بیان اینکه تمرین‌ها به شکل 3جلسه در هفته و به صورت تفکیکی انجام می‌شود، می‌گوید: درباره استعداد بچه‌ها دو موضوع بررسی‌شدنی است؛ یکی از نظر فنی و دیگری به لحاظ روحی و سایر سطوح یک کار ورزشی.

درباره بچه‌های تیم که همگی از ساکنان محلاتی چون وحید، میثم، پنجتن، تلگرد و... هستند، باید گفت آن‌ها در همه سطوح عالی‌اند و آمادگی حضور در یک تیم ورزشی را دارند. روحیه رقابت‌پذیری‌شان خوب است و از نظر اخلاقی بچه‌های خوبی هستند.

همه این ویژگی‌ها باعث شده که حالا تیم قوی و خوبی داشته باشیم. حسن‌زاده که خود ورزش را به شکل حرفه‌ای از سال ۸۱ شروع کرده است و مقام‌های مختلفی در سطح استان، کشور و بین‌المللی دارد، اضافه می‌کند: بچه‌های این تیم امید برنامه‌ریزی برای مسابقات سطوح بالا را به ما داده‌اند و ما هم سعی می‌کنیم تا جایی که امکان دارد، آنها را رشد بدهیم و تیم‌مان را به مسابقات مختلف بفرستیم.

مسئولیت در برابر بچه‌های محله‌های پایین

در کنار بچه‌ها و سرمربی‌ها که سخت مشغول تمرین‌اند، سرپرستان تیم هم حضور دارند. حسن ثنایی، یکی از سرپرستان تیم که از همان سال‌۸۹ و به واسطه پسرش که از اعضای تیم است، با آنها آشنایی پیدا کرده است، می‌گوید: فرزندم بهترین بهانه را برای آشنایی با این تیم دست من داد.

درواقع تلاش و علاقه این بچه‌ها مرا سر ذوق آورده و موجب شده که از همان سال پابه‌پای تیم باشم. ثنایی به این نکته تاکید می‌کند که بچه‌های مناطق کم‌برخوردار نیاز به توجه جدی دارند و به همین دلیل است که همه دست‌اندرکاران این تیم، خود را دربرابر این بچه‌ها و  پیشرفتشان مسئول می‌دانند.

تیم معرفتی

سیداسماعیل موسوی، از دیگر سرپرستان تیم کاراته، از معرفت بچه‌های تیم حرف می‌زند و می‌گوید: خوبی بچه‌های این منطقه این است که هر کاری برایشان انجام بدهی، بی‌جواب نمی‌گذارند. آن‌ها همه تلاش‌شان را برای اینکه زحمات ما بی‌نتیجه نماند، به‌کار می‌گیرند و این مهم‌ترین ویژگی آن‌هاست که باعث پیشرفتشان می‌شود. موسوی که امید زیادی به تیمشان دارد، می‌گوید: از بچه‌ها می‌خواهم که خود را برای شرکت در مسابقات آسیایی و جهانی آماده کنند که این آمادگی تنها با تلاش‌شان امکان‌پذیر است.

دوست دارم قهرمان جهان شوم

بچه‌ها آن‌قدر سرگرم تمرین‌اند که گفت‌و‌گو با همه آنها غیر‌ممکن است، از این‌رو با دونفر از طلایی‌های آنها گفت‌و‌گو می‌کنیم. مرتضی بهادری و علیرضا ثنایی هر دو موفق شده‌اند مدال طلای مسابقات را به دست آورند.

بهادری که ۱۳ سال دارد، از بدو تاسیس تیم جزو اعضای ثابت آن بوده است و حالا با اینکه در مقطع دبیرستان تحصیل می‌کند و از مدرسه شهید اصغری خارج شده، هنوز هم عضو تیم و همراه بچه‌هاست.

او که مدال طلای کمیته انفرادی را به دست آورده است، از مسئولان می‌خواهد امکانات بیشتری در اختیار تیمشان قرار دهند. بهادری که آرزوهایش را هم هدفمند کرده، قهرمانی جهان را در سر می‌پروراند و امیدوار است که به این آرزو برسد.

می‌خواهم کاراته را بفهمم

علیرضا ثنایی نیز که مدال طلای کمیته را از آن خود کرده است، می‌گوید که دوست دارد کاراته را تا جایی ادامه بدهد که آن را به معنای واقعی درک کند. او که مانند سایر اعضای تیم دوست دارد روزی قهرمان جهان شود، همه نیرویش را به کار بسته تا به اهدافش برسد.

* این گزارش یکشنبه، ۲۶ آبان ۹۳ در شماره ۱۲۶ شهرآرامحله منطقه ۴ چاپ شده است.