جانباز راوی شهدا 
آیت‌الله دهشت با کمک خیران دارالشفای امام جواد(ع) را ماندگار کرد 
نینجا‌های باشگاه قصر به ۳۰۰ تکنیک رزمی مسلط هستند
نینجا‌های باشگاه قصر، مربی‌ای دارند که برخی از آنها اصلا به هوای او به این باشگاه آمده‌اند. این مربی سیدحسین هاشمی، جوان ۲۳ ساله‌ای از محله شهید دکتر علی‌محمدی است که علاقه‌مندان به ورزش‌های رزمی را در باشگاهی در محله قرقی آموزش و تمرین می‌دهد.
او دیپلم انسانی دارد و به تحصیلات حوزوی مشغول است. درباره پیشینه‌اش در ورزش‌های رزمی می‌گوید: از ۹ سالگی کارم را با کونگ‌فو و کاراته کیوکوشین آغاز کردم که در این دومی کمربند مشکی دان چهار دارم و هنوز هم آن را ادامه می‌دهم.
تاکنون دست‌کم در ۱۸ رشته رزمی کار کرده و توانسته‌ام به ۳۰۰تکنیک مسلط شوم؛ این در حالی است که استادان رزمی‌کار به طور متعارف به حدود ۱۵۰ تکنیک تسلط دارند. دو نشان طلای کشوری در مسابقات هنر‌های فردی، نشان طلا در مسابقات قهرمان قهرمانان کشور در رشته کاراته کره‌ای، نشان برنز مسابقات قهرمانان آسیا در کاراته و جز اینها از جمله مقام‌هایی است که تاکنون به دست آورده‌ام. من همچنین رئیس سبک نینجاواریور در مشهد هستم.
این استاد ورزش‌های رزمی ادامه می‌دهد: از حدود چهارسال پیش مربیگری می‌کنم که یک‌سال آن در جاده کلات و بولوار دوم طبرسی و دو سال در حوزه مقاومت بسیج ۲۶ مالک‌اشتر در محله قرقی مشهد بوده است.
در حال حاضر یک‌سالی می‌شود که در باشگاه قصر مربیگری می‌کنم. در این چند سال ۴۱۰ شاگرد از کوچک و جوان و میانسال داشته‌ام که ۲۰ هنرجوی آن هم‌اکنون بچه‌های سالن قصر را تشکیل می‌دهند.
شنا بدون صدا!
او درباره سالن یا باشگاه قصر هم می‌گوید: این سالن را حدود یک‌سال‌ونیم پیش، حاج اسماعیل ذاکری تاسیس کرد اما من و شاگردانم یک‌سال است که در آن حضور پیدا می‌کنیم. ما می‌کوشیم در اینجا هنر رزمی نینجاواریور را به هنرجویانی آموزش دهیم که از محدوده قرقی و سیاسک و روستای دهرود به باشگاه می‌آیند؛ اگرچه از دیگر نقاط شهر نیز شاگرد داریم.
هاشمی عنوان می‌کند: هنر رزمی یعنی شیوه‌ای که به وسیله آن بتوانی در صحرا و جنگل و دریا در برابر خطرات به‌طور کامل از خود دفاع کنی. ما برای پرورش نینجا افزون بر آموزش فنون رزمی، به هنرجویان خود کارهایی چون شناکردن بدون صدا در آب را نیز می‌آموزیم تا در مبارزه و ضربه‌زدن به حریف تمرکزشان افزایش پیدا کند.
برای این بخش بچه‌ها را به استخر یا حتی استخر چاه موتور و جوی آب می‌بریم. بخش دیگری از تمرینات ما در تاریکی انجام می‌شود که برق‌های سالن را خاموش و در تاریکی مطلق تمرین می‌کنیم؛ این تمرین‌ها روحیه افراد را تقویت می‌کند و ترس از تاریکی را از بین می‌برد.
رزمی‌کاران موفق منطقه ما
او با اشاره به موفقیت‌های رزمی‌کاران این سالن در این یک‌سال می‌افزاید: در مسابقات جام رمضان امسال که هیئت کاراته کارگران در سطح مشهد برگزار کرد، بچه‌های ما نیز شرکت کردند و دو رزمی‌کار باشگاه قصر نشان طلای نوجوانان و سه ورزشکار نشان برنز به دست آوردند.
البته دو نوجوان و یک جوانی که سوم شدند، می‌توانستند نتیجه بهتری بگیرند اما نداشتن لباس مناسب مسابقه باعث شد تا نتوانند در آن حاضر شوند و داور آنها را غایب و درنهایت مقام سوم اعلام کند. استاد رزمی‌کار منطقه ما توضیح می‌دهد: متاسفانه شرایط اقتصادی یکی از مشکلات و موانعی است که مانع از پیشرفت اهالی این محدوده در ورزش می‌شود.
دو مانع اصلی ورزش
او بیان می‌کند: ما در باشگاه شاگردانی از سنین گوناگون داریم؛ البته بیشتر آنها نوجوان و جوان هستند، اما از نونهال سه‌ساله تا میانسال ۵۰ ساله هم در این یک‌سال در میان ما بوده‌اند. در این محدوده از شهر ظرفیت خوبی برای ورزش وجود دارد و تعداد باشگاه‌های ورزشی در مقایسه با گذشته افزایش پیدا کرده و افراد بسیار بااستعدادی هم در اینجا زندگی می‌کنند؛ شاگرد نونهالی بوده که در سه جلسه به اندازه یک ماه پیشرفت کرده است. بااین‌حال مسائل اقتصادی و نیز نبود فرهنگ ورزش‌کردن مانع از نتیجه‌گیری بایسته می‌شود. متاسفانه کسانی هستند که به گمان آنها لزومی ندارد آدم ورزش کند!
از نونهال سه‌ساله تا میانسال ۵۰ ساله در میان ما بوده‌اند
هاشمی مصداق‌هایی هم در تایید حرف‌هایش می‌آورد: شاگرد نوجوانی داشتم که با دستمزد هفته‌ای ۵ هزار تومان به نظرم در مکانیکی کار می‌کرد. ما از او که علاقه فراوانی به ورزش داشت شهریه نگرفتیم، اما نیمی از همان درآمد اندکش را به باشگاه می‌داد تا برایش لباس ورزشی تهیه کنیم؛ چیزی که بعد از دو ماه تحقق پیدا کرد! بچه‌ای را هم می‌شناسم که زمانی هنرجوی خود من بود، اما حالا از آنجا که از صبح تا ساعت ۹ شب در صافکاری کار می‌کند، پدرش به او اجازه شرکت در تمرینات را نمی‌دهد.
مربی رشته‌های رزمی منطقه ما یادآور می‌شود: در گذشته ما و بسیاری از بچه‌های هم‌سن‌وسالمان تمام انرژی خود را در کوچه و بازی و رفت‌و‌آمد یا سر کار تخلیه می‌کردیم تا دیگر نایی برای بطالت و سرچهارراه ایستادن و مزاحمت باقی نماند؛ اما امروز نوجوان اگر سر کار نرود و ورزش هم نکند، انرژی‌اش را یا با مزاحمت برای دیگران یا در این گیم‌نت‌هایی که این روزها به راه افتاده خالی می‌کند!
هدفمان ترویج فرهنگ قرآن و اهل‌بیت(ع) است
او می‌گوید: هدف ما در باشگاه قصر آشناکردن بچه‌های این بخش از شهر با ورزش و نیز فرهنگ قرآن و اهل‌بیت(ع) است وگرنه درآمدی که از این راه به دست می‌آید نه پاسخ‌گوی تدریس مربی و نه به اندازه اجاره این سالن است؛ آقای ذاکری می‌توانست سالنش را به چندبرابر اجاره‌ای که ما به او می‌دهیم در اختیار صاحبان برخی مشاغل بگذارد ولی خود او سوابق ورزشی دارد و دلش می‌خواهد مردم منطقه سکونتش را هم به سمت ورزش جذب کند.
این رزمی‌کار ادامه می‌دهد: ما در ۲۲ بهمن۹۲ قرآن را رسما وارد فعالیت‌های ورزشی باشگاه کردیم؛ به این ترتیب که با دعوت از برخی مسئولان شهری و فرهنگی در مراسمی در سالن ورزشی قدس، رزمی‌کاران ما قرآن کریم را تلاوت کردند. همچنین برنامه‌های دوره قرآن و نماز جماعت در برنامه کلاس‌های ما گنجانده شده که تاثیر معنوی هم بر هنرجویان بگذارد.
مربی ورزشی منطقه ما می‌گوید: دوستی از من پرسید چرا بچه‌های شما از باشگاه مستقیم راهی خانه می‌شوند و آنها را سر چهارراه نمی‌بینیم. گفتم چون انرژی‌شان را با ورزش تخلیه می‌کنیم تا جایی برای کارهای بیهوده نداشته باشند!
ورزشکار واقعی هرگز دعوا نمی‌کند
غلامرضا بخشی، ۱۴ ساله است و امسال به کلاس هشتم خواهد رفت. این نوجوان محله شهید دکترعلی‌محمدی سه سالی می‌شود که به ورزش روی آورده است، او می‌گوید: از دیدن حرکات دفاع شخصی در فیلم‌های رزمی خوشم می‌آمد، به همین خاطر روزی تصمیم گرفتم در باشگاه ورزشی محله‌مان ثبت‌نام کنم. در آنجا اسمم را در رشته «تک‌رزم» (تاپ‌کونگ‌فوی پیشین) نوشتم و یک‌سال هم در این رشته کار کردم. بعد از آن هم علاقه‌ام به حرکت‌های آکروباتیک و نمایشی باعث شد به سراغ سبک نینجاواریور بروم.
نوجوان ورزشکار منطقه ما تاکنون موفقیت‌هایی را هم در عرصه ورزش رزمی به دست آورده است، او توضیح می‌دهد: در رشته تک‌رزم، یک نشان طلا در رده نونهالان استان دارم. به جز آن، چون برخی رشته‌های رزمی شبیه و نزدیک به هم هستند، استادمان آقای هاشمی ما را در مسابقات رشته‌های گوناگون رزمی شرکت می‌دهد که من هم توانسته‌ام در آن، نشان طلای کاراته و برنز ووشو را در رده نوجوانان استان به دست بیاورم.
بخشی از تشویق‌های خانواده‌اش که به افزایش انگیزه او در دنبال‌کردن ورزش می‌انجامد، خوشحال است. او در ادامه عنوان می‌کند: دلیل ورزش‌کردن من سلامتی و حفظ آن است. این کار باعث شده خیلی شاداب‌تر باشم و مشکلات زندگی را راحت‌تر درک کنم و در مواقعی مانند عصبانیت خودم را بهتر کنترل کنم.
برای نمونه پیش آمده که در کوچه پسربچه‌ای همان‌طور که با دوچرخه از کنارم رد می‌شده، بی‌دلیل حرف زشتی به من زده است، اگر این اتفاق قبلا می‌افتاد حتما با او درگیر می‌شدم اما کسی که دعوا کند ورزشکار نیست و من هم چیزی به آن پسربچه نگفتم تا خودش متوجه بد بودن کارش بشود.
از این رزمی‌کار نوجوان درباره برنامه‌هایش برای آینده می‌پرسیم که می‌گوید: دوست دارم در آینده پزشک شوم تا به مردم کمک کنم و آنها را از بیماری و مرگ نجات دهم. البته خیاطی را هم دوست دارم؛ در تابستان در مغازه خیاطی کار می‌کنم تا این حرفه را هم که روزی به دردم خواهد خورد، یاد بگیرم.
او آن‌قدر به اهمیت آشنایی با حرفه‌ها و سود آن در آینده آگاه است که در مقطعی به خواست استادکارش کلاس‌های رزمی‌اش را هم تعطیل کرده است: کار خیاطی زیاد بود و صاحبکارم گفت دیگر به باشگاه نرو، من هم حرفش را گوش دادم اما در خانه به تمریناتم ادامه دادم تا آمادگی بدنی‌ام حفظ شود.
تا عمر دارم ورزش خواهم کرد
سیدمهدی حسینی هم ۱۴ ساله است و امسال به کلاس هشتم خواهد رفت. او اهل محله شهید دکتر شهریاری است و سه‌سال از ورود جدی‌اش به ورزش می‌گذرد. جالب است که این نوجوان ورزشکار نیز مانند دوستش با تماشای فیلم‌های رزمی به این ورزش‌ها علاقه‌مند شده است.
می‌گوید: وقتی فیلم رزمی می‌دیدم توجهم به مبارزات و نیز حرکت‌های نمایشی آن مانند بالارفتن از دیوار جلب می‌شد. سرانجام یک‌روز همراه یکی از دوستانم که رزمی‌کار بود به باشگاه او رفتم و با دیدن تمرین‌های بچه‌های آن باشگاه تصمیم گرفتم در رشته تک‌رزم ثبت‌نام کنم. یک‌سالی که گذشت این رشته برایم تکراری شد و باز هم تماشای فیلم‌های رزمی درباره نینجاها باعث ثبت‌نامم در سبک نینجاواریور شد.
او طی این مدت موفقیت‌هایی هم به دست آورده است: طلای کاراته و برنز تک‌رزم و برنز ووشو در رده نوجوانان استان، مقام‌هایی است که تاکنون کسب کرده‌ام. حسینی بیان می‌کند: ورزش روحیه‌ام را شاد و فکرم را باز می‌کند؛ برای نمونه باعث بهترشدن درس‌هایم شده و نیز در ساختن کاردستی بهتر عمل می‌کنم.
او با اشاره به علاقه‌اش به باشگاه قصر می‌گوید: فضای باشگاه در هنگام تمرینات، جدی و بعد از آن شاد و پرانرژی است. برای من در میان تمرین‌ها حرکت‌های کششی و بدن‌سازی جذاب‌تر از دیگر حرکت‌هاست.
این نوجوان رزمی‌کار با بیان اینکه ورزش باید در درس‌خواندن و اخلاق و هر چیز دیگر زندگی آدم تاثیر بگذارد، درباره آینده‌اش عنوان می‌کند: آنچه خدا بخواهد همان می‌شود اما من دوست دارم پیشرفت کنم و پزشک شوم و به مردم خدمت کنم. همچنین قصد دارم تا عمر داشته باشم ورزش کنم.
* این گزارش یکشنبه، ۲ شهریور ۹۳ در شماره ۱۱۷ شهرآرامحله منطقه ۳ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
