امیرحسین حسینی رزمیکار محله ولیعصر(عج) است و از دوسال پیش در رشته ورزشی کاراته فعالیت میکند. ثبت نام در کلاس کاراته هدیه شاگرداولی او در کلاس سوم بوده است. وقتی پدر و مادرش دیدند که در همه درسهایش موفق بوده است، تصمیم گرفتند او را در باشگاه رزمی محلهشان ثبتنام کنند تا امیرحسین علاوهبر درس، در ورزش هم پیشرفت کند.
حالا او دانشآموز کلاس پنجم است، هنوز هم درسش را خوب میخواند و علاوه براین، کلی مدال در رشته کاراته کسب کرده است، ازجمله مقام اول بخش کومیته مسابقات استانی و مدال طلای رقابتهای انتخابی تیم ملی که امسال در تهران برگزار شد.
- چه شد که در باشگاه کاراته ثبتنام کردی؟
راستش من عاشق فوتبال بودم، اما در اطراف خانه مدرسه فوتبال نبود. بهجایش یک باشگاه کاراته داشتیم که مربیاش استاد فرهاد بیدخام است. او در جلسه اول آنقدر با من مهربان بود که من شیفته ورزش کاراته شدم.
- غیر از مهربانی مربی، چه چیزی تو را جذب ورزش کرد؟
روزی که برای تماشای تمرین بچهها رفته بودم، همه در یک صف منظم ایستاده بودند. استاد عددها را به زبان ژاپنی فریاد میزد، ایچ، نی، سان، شی، کو... و بچهها هم حرکات مربی را ادامه میدادند. این نظم و انضباط را خیلی دوست داشتم.
- تاکنون چه مقامهایی در ورزش کاراته کسب کردهای؟
سال گذشته در مسابقات استانی، در رشته کومیته، مدال طلا را کسب کردم. بعد از آن سه بار دیگر هم در مسابقات استانی شرکت کردم و دو بار اول و یک بار، دوم شدم. دوبار هم در مسابقات کاراته کشوری حضور داشتم که یکی از آنها حکم انتخابی تیم ملی را داشت و من موفق به کسب مدال طلا شدم.
- فوتبال هم بازی میکنی؟
الان کمتر، ولی از وقتی خودم را شناختهام، فوتبال را دوست دارم و یک پرسپولیسی دوآتشه هستم.
- اوقات فراغتت را چکار میکنی؟
هفتهای یک بار با خانواده به حرم امامرضا (ع) میرویم. همچنین کوهنوردی و شنا از دیگر تفریحات من است.
- تغذیهات را رعایت میکنی؟
بله. قبلا چیپس و پفک و شیرینی و شکلات زیاد میخوردم، اما حالا هلههوله تعطیل است و فقط غذاهای مقوی استفاده میکنم.
- از دیگر علایقت بگو.
عاشق بازی رایانهای «کالآف دیوتی» هستم.
- چرا؟
چون در آن بازی، شخصیتهایی که حرفهای هستند و اصول مبارزه را میدانند، موفق میشوند؛ درست مثل زندگی، درست مثل کاراته.
* این گزارش چهارشنبه ۲۶ دیماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۳ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.