جواد طاریبخش| ساعت ۳:۳۰ صبح است. او در گوشهای از پارک ملت توقف میکند تا نمازش را بهجا آورد. با خودم فکر میکنم شاید بعد از نماز فرصت کند تا باهم چند کلامی گفتگو کنیم، اما همینکه نمازش تمام میشود، با ذکر یاعلی دوباره شروع میکند به پیادهروی...
غلامحسن رضایی استادی ۶۱ساله که ساکن محله آزادشهر مشهد است و از ناحیه دست معلولیت دارد، یکی از معدود ورزشکارانی است که با ۱۲۱بار پیادهروی دور پارک ملت که معادل ۳۸۲ کیلومتر است، این حرکت را به انجام رسانده؛ حرکتی که شاید در دنیا همنظیرش نباشد.
رضایی از معدود ورزشکارانی است که امسال ۱۲۱بار پیادهروی دور پارک ملت که معادل ۳۸۲ کیلومتر است
ساعت ۳ صبح برای یافتن رضایی به پارک ملت سرمیزنم تا به دلیل انجام این حرکت با او مصاحبهای انجام دهم؛ به هر جان کندنی بالاخره او را نزدیکیهای استخر پارک پیدا میکنم.
قبل از اینکه او را ببینم، در ذهنم به این فکر میکردم که حتما بعد از بیش از ۶۵ ساعت پیادهروی، رمقی برایش نمانده است. اما وقتی چهره خستگیناپذیرش را میبینم، درمییابم که هیچچیزی او را از هدفش دور نکرده است و با همان قدرت که کار را شروع کرده درحال حرکت است.
بعد از خواندن نمازش با او همراه میشوم تا گفتگوی خود را تکمیل کنم، اما قدمهای او تندتر از راهرفتن من است و همین مسئله کار را برای من که اضافه وزن دارم، سختتر میکند.
حالا حدود ساعت ۴ صبح است و ما آرامآرام به در ورودی پارک ملت از سمت میدان آزادی نزدیک میشویم و راه خود را ادامه میدهیم. در این بین، البته چند نفر از دوستان رضایی و انتظامات پارک هم ما را همراهی میکنند.
- چندسال است که این کار را انجام میدهید؟
با امسال، حدود ۴ سال است که پارک ملت را بدون توقف طی میکنم؛ البته سال اول آن به صورت آزمایشی بود، اما در سالهای بعد بهصورت رسمی این کار را انجام دادم.
- چه شد که تصمیم به پیادهروی در پارک ملت گرفتید؟
در سال ۸۷ تصمیم گرفتم ۷۰ دور اطراف پارک ملت را طی کنم که این حرکت کاملا شخصی و بدون اطلاع همگان بود. اما سال بعد به این دلیل که انجام این حرکت بهتنهایی بسیار سخت است، با گروهی از کوهنوردان کوههای آب و برق صحبت کردم و با دادن نامهای به مدیریت پارک ملت و معاونت فرهنگی شهرداری، خواستار همراهی و همکاری در این طرح شدم که در سال ۹۰ توانستم صد دور اطراف پارک ملت را بدون وقفه پیادهروی کنم.
- یعنی هر سال به ادوار طیکرده، اضافه کردید؟
بله، در سال ۹۱ نیز این تعداد را به ۱۱ دور افزایش دادم و امسال میخواهم ۱۲۱ دور به اندازه ۳۸۲ کیلومتر، دور پارک ملت را طی کنم.
- تا به حال از لحاظ سلامتی و بیماری با مشکلی برای طیکردن این مسیر مواجه نبودید؟
خیر؛ من از ۲۰ سال پیش ورزش را بهصورت مبتدی آغاز کردهام و اکنون به این درجه رسیدهام و در این مدت ۲۰ سال مربی و پزشک خودم بودهام. به همین دلیل به خودم اطمینان داشتم که میتوانم چنین حرکتی را با موفقیت انجام دهم و تا به حال هم با مشکل پزشکی روبهرو نشدهام.
- برای این کار، چه ارگانهایی از شما حمایت کردهاند؟
تا الان که کسی حالی هم از من نپرسیده است! به غیر از شهرداری و تربیتبدنی منطقه ۱۱ که زحمات زیادی کشیدند و اگر حمایت آنها نبود، این کار انجام نمیشد.
چند شرکت خصوصی هم پشتیبان من بودهاند و باعث ایجاد روحیه در من شدهاند و البته یکی از اصلیترین انگیزههایم نیز مردم بودند که همواره من را تشویق کردند.
- یعنی اداره کل ورزش، هیئت ورزشهای همگانی یا حتی بهزیستی به دلیل معلولیت شما، آنطور که باید حمایت نکردند؟
متاسفانه باید بگویم خیر؛ البته یکبار در طول حرکتم فردی از اداره کل مراجعه کرد و خسته نباشید گفت و چندقدمی هم با من آمد، ولی آنقدر عجله داشت که فکر میکنم، چون مسیرش بود، مجبور شد سری به من بزند.
- نزدیک به ۴ ساعت دیگر، طیکردن این مسیر به پایان میرسد؛ فکر میکنی در اختتامیه مسئولان بیایند؟
نمیدانم! امیدوارم که این اتفاق بیفتد، اما من چشمم به این آقایان نیست، زیرا بیایند یا نیایند اول خدا و بعد همین مردم خودشان به من قوت و اراده میبخشند. برای اینکه این سه شبانهروز را با موفقیت پیادهروی کنم به مدت یک سال تمرین کردم و ثبت چنین رکوردی آرزویم است.
وقتی که مصاحبه تمام میشود با او خداحافظی میکنم تا چند ساعت دیگر در اختتامیه به سراغش بروم. حالا ساعت ۵صبح است و پارک نیز از یکی دو ساعت قبل از آن بسیار شلوغتر شده است و این فرصت خوبی است تا در ماشین چندساعتی چرت بزنم.
وقتی از خواب بیدار میشوم، ساعت حدود ۸:۳۰ صبح است. سریع وسایلم را جمعوجور میکنم تا به مراسم اختتامیه پیادهروی بدون وقفه رضایی برسم.
وقتی به او میرسم، تعداد زیادی از مردم در کنار او و پشت سرش در حال پیادهروی هستند و او با پشتکاری قوی، بالاخره سه روز پیادهروی بدون ایستادگیاش را به پایان میرساند.
درحالیکه فکر میکردم شاید یکی دو نفر از مدیران ورزشی برای خداقوت گفتن به این پیرمرد به پارک آمده باشند، متوجه میشوم که هیچیک از آنها در اختتامیه حضور ندارند و فقط مردم در حال تشویق رضایی هستند.
- خودم را به کنار او میرسانم و میگویم مثل اینکه کسی از مدیران به سراغ شما نیامده است؟
بله، احتمالا آنها خوابشان برده! (با خنده)؛ متاسفانه کمترین توجهی به من نمیشود و این در حالی است که شاید رکورد من در دنیا بینظیر باشد.
در این مدت کسی خبری از من نگرفت و فقط در مقابل درخواست من اعلام کردند که اگر توانایی خاصی داری، باید بروی برای خودت اسپانسر بگیری.
هیچ یک از این مسئولان به من نگفتند حالا که شما ورزشکار هستید و این توانایی را دارید، چطور به اینجا رسیدید و آیا نیاز به کمک دارید یا خیر؟!
- به نظرشما چرا آنها در این مسیر همراهتان نبودند؟
پس از هر بار حضور من برای پیگیری این موضوع، با جواب اینکه دیر نمیشود و هنوز زمان وجود دارد مواجه میشدم تا اینکه همهچیز به دقیقه ۹۰ رسید و دو روز قبل از آغاز چنین حرکتی، اعلام کردند که از سوی ما و هیئت ورزشهای همگانی چنین فعالیتی لغو شده است.
جوابی که در مقابل این لغو شدن اعلام کردند، این بود که به دلیل گرمی هوا و سن من، انجام این فعالیت درست نبوده و امکان دارد اتفاقی بیفتد.
- حالا ناامید که نیستی؟
نه؛ اما کمی دلسرد شدم، زیرا آنها برای یک ورزشکار اهمیتی قائل نیستند و من را غریبه میدانند!
پیشنهاد دادم که چنین طرحی را به صورت سالانه و با حضور علاقهمندان اعم از خانمها، آقایان، جوانان و سالمندان برگزار کنند تا بتوانیم طرحی را جهانی کنیم.
اما هیچ حمایتی از طرح من نیز نشد. اما این را بدانند که من در سالهای بعد نیز این کار را تکرار خواهم کرد، چون میدانم مردم مشوق من هستند. متاسفانه درحالیکه شاید رکورد من در دنیا بینظیر باشد کمترین توجهی به آن نمیشود.
هدف از پیادهروی نمادین بسیجی ۶۱ساله، تشویق و ترغیب شهروندان به امر ورزش و رشد و ارتقای سطح ورزش همگانی است.
رضایی سه سال است که در بوستان ملت و با پشتیبانی شهرداری منطقه ۱۱ به ثبت رکورد میپردازد و در سال اول صد دور، در سال دوم ۱۱۰دور و در سال جاری رکورد پیادهروی ۱۲۱دور رینگ بوستان ملت را در کارنامه خود دارد.
* این گزارش پنج شنبه، ۲۷ تیر ۹۲ در شماره ۶۳ شهرآرامحله منطقه ۱۱ چاپ شده است.