۶۷سالگی بوستان «عیدگاه» مشهد 
رفتار سروان محمد صادقی با اسرای عراقی مثال‌زدنی بود 
آرتین داروغه در موسیقی، فیزیک و نجوم استعداد دارد
آرتین داروغه چنان پخته و دل‌نشین تار می‌زند که سخت است بپذیرید این هنرمندی و پنجه شیرین، نتیجه فقط پنج‌سال تمرین یک نوجوان باشد. چند‌ماه بیشتر از چهارده‌سالگی‌اش نگذشته، اما از دو سال پیش با تلاش زیاد به یکی از نوازنده‌های اصلی گروه موسیقی «هوران» بدل شده است و کنار چهره‌های نام‌آشنای موسیقی مشهد می‌نشیند.
کسب عنوان نخست تک‌نوازی تار استان خراسان رضوی در چهل‌و‌دومین دوره مسابقات دانش‌آموزی «امید فردا» در تابستان امسال، نتیجه همین تلاش‌هاست.
هنرمند محله هاشمیه البته تمام تلاش خود را به موسیقی معطوف نساخته است و فیزیک و نجوم را هم دنبال می‌کند؛ به‌همین‌دلیل وقتی روبه‌رویش می‌نشینید، هم از عالم موسیقی برای شما حرف دارد، هم از کیهان و جهان هستی.
گیتار بود، اما من شیفته سه‌تار بودم
موسیقی برای آرتین داروغه خیلی قبل‌تر از هشت‌سالگی شروع می‌شود. او از کودکی گیتارنوازی پدر یا هنرنمایی دیگر استادان موسیقی را از نزدیک دیده است و موسیقی را می‌شناسد؛ به‌همین‌دلیل وقتی در هشت‌سالگی پدرش یک گیتار به او می‌دهد، می‌داند این سازی نیست که او «بخواهد» و به آموزش‌های اولیه این ساز اکتفا می‌کند. او شیفته صدای سه‌تار دایی پدرش است، استاد علی زرین‌قلم.
همین شیفتگی باعث می‌شود که از نُه‌سالگی مقدمات سه‌تار را زیر‌نظر پدرام زرین‌قلم، پسر استاد، شروع می‌کند؛ «همان سال‌ها در خانه ما حداقل پنج گیتار بود، اما صدای سه‌تار و تاری که دایی پدرم می‌زد، برای من خیلی جذاب‌تر بود. تازه شش‌ماه سه‌تار را شروع کرده بودم که استاد زرین‌قلم فوت شدند و فرزندشان هم به همین دلیل ناچار شدند کلاس‌های آموزشی خود را تعطیل کنند.»
استاد و ساز مناسب، دلایل اساسی پیشرفت
آرتین نمی‌گذارد تعطیلی کلاس‌هایش زیاد طول بکشد و موسیقی را با استاد ابراهیم شادکام دنبال می‌کند؛ «در کلاس‌های استاد شادکام بود که نواختن سه‌تار را به‌صورت حرفه‌ای شروع و در نوازندگی و ردیف‌نوازی پیشرفت کردم. بعد یک سال احساس کردم به ساز دیگری نیاز دارم. تار را انتخاب کردم که وسعت صدای بیشتری داشت و زیر‌نظر استادم، ظرافت‌های نواختن آن را آموختم.»
انیشتین الگوی من است؛ او هم فیزیک‌دان نابغه‌ای بود، هم یک ویلونیست خوب
استعداد و تلاش مداوم دست به دست هم می‌دهد تا آرتین در دوازده‌و‌نیم‌سالگی خود بتواند اکثر ردیف‌های موسیقی ایرانی را بنوازد؛ «من علاقه شدیدی به موسیقی داشتم، اما دلیل اصلی پیشرفت سوای انتخاب استاد خوب و تمرین، این بود که سازم را درست انتخاب کردم. بعضی‌ها سازی را انتخاب می‌کنند، اما بعد چند‌سال پشیمان می‌شوند. یقین دارم که اگر ساز گیتار را -که در اطرافم به‌وفور یافت می‌شد- انتخاب می‌کردم، این‌قدر جلو نمی‌رفتم. من به‌موقع سازم را عوض کردم و ساز خوبی را انتخاب کردم که با آن رابطه برقرار می‌کردم.»
مهم تمرین باتمرکز است
آرتین در دوران شاگردی‌اش علاوه‌بر عضویت در گروه موسیقی هوران و چند اجرای خوب در سالن‌های شهر، نوازندگی ساز عود را هم نزد استاد سهیل امین‌زاده در مشهد و استاد مرتضی کریمی در بندرعباس شروع می‌کند که اولی حضوری است و دومی مجازی.
علاوه‌بر‌این به‌سراغ استاد کیوان ساکت هم می‌رود تا از دانش و هنر او نیز در نوازندگی تار بهره ببرد؛ «الان هم مثل گذشته روزانه نیم‌ساعت برای تار و یک‌ساعت برای عود تمرین می‌کنم. شاید به چشم خیلی‌ها این مقدار برای پیشرفت در موسیقی خیلی کم باشد، اما باید به دو نکته توجه داشته باشیم؛ نخست استاد خوب است که در روند آموزش تأثیر بسیاری دارد و دیگر، تمرکز حین تمرین است. من می‌توانستم چهارساعت تمرین کنم، اما می‌دانم در این مدت تمرکزم فقط روی موسیقی نخواهد بود و حواسم به چیز‌های دیگر پرت می‌شود.
همان یک ساعت تمرین من، چون با تمرکز بود، اثر چهارساعت تمرین معمولی را داشت. حین تمرین هرجا احساس می‌کردم که حواسم به سمت دیگری می‌رود و تمرکزم به هم می‌خورد، ساز را کنار می‌گذاشتم و به‌سراغ کار دیگری می‌رفتم؛ چون می‌دانستم از آن لحظه هر تمرینی که انجام دهم، بی‌اثر است و فایده ندارد.»
انیشتین الگوی من است
عجیب اینکه با وجود نقش پررنگ موسیقی در زندگی آرتین، او نمی‌خواهد آن را به‌عنوان رشته دانشگاهی دنبال کند؛ «همین‌که هنری دارم و با آن به آرامش می‌رسم، برایم کافی است. می‌خواهم فیزیک و کیهان‌شناسی را به‌عنوان رشته دانشگاهی انتخاب کنم. راستش انیشتین الگوی من است؛ او هم فیزیک‌دان نابغه‌ای بود، هم یک ویلونیست خوب.»
داستان از این قرار است که هم‌زمان با شروع دوره دبیرستان و بالا‌رفتن سطح علمی او، به فیزیک و نجوم علاقه‌مند شده است و نه‌تن‌ها کتاب‌های تخصصی در این حوزه را می‌خواند، که نوشتن در‌این‌باره را هم شروع کرده است؛ «در چند دوره آموزشی درباره کیهان‌شناسی و نجوم شرکت کرده‌ام و مقاله‌ای هم درباره شفق قطبی نوشته‌ام که منتظر چاپش در نشریات تخصصی جغرافیا هستم. در حال حاضر هم درباره هوش مصنوعی و پدیده وارپ تحقیق می‌کنم.»
با برنامه‌ریزی می‌شود
آرین داروغه معتقد است که نوجوانان هم‌سن او می‌توانند با چند تکنیک ساده به همه علاقه‌های خود بپردازند و وقت هم کم نیاورند. تکنیک و برنامه‌ریزی او این است که کار‌ها و علایقش را در روز‌ها و ساعات هفته پخش می‌کند. برای مثال در یک روز او بعد‌از اینکه از مدرسه و کلاس‌های درسی به خانه می‌آید، کمی استراحت می‌کند، بعد ۴۵دقیقه تمرین تارنوازی، بعد یک‌ساعت تمرین نواختن عود، بعد به درس‌های مدرسه می‌رسد و در آخر هم به مطالعاتش در حوزه فیزیک و کیهان‌شناسی. با همین تکنیک‌ها او نه‌تن‌ها در موسیقی موفق بوده که معدل سال گذشته‌اش هم ۷۱/ ۱۹ شده است.
* این گزارش چهارشنبه ۲ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۱ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
