حسین برادرانفر خبرنگار شهرآرا محله ۱ و ۲ است. او از سال ۱۳۹۹ این مسئولیت را برعهده دارد و هر هفته ظرفیتهای هویتی و فرهنگی محلههای مناطق ۱ و ۲ مشهد را به مخاطبان معرفی میکند.
ورود برادران به دنیای مطبوعات در سال۱۳۸۸ و با روزنامه شهرآرا بوده است.
رمضان معمر از هنرمندان قدیمی مشهدی است که ۲۹ سال از ۳۰ سال هرکارهسازیاش را به عشق فردوسی و در جوار مقبره وی گذرانده است. بسیاری از آثار او در موزههای معروف دنیا نگهداری میشود.
ثمانه تا ۴۵ سال قبل، پوشیده از زمینهای مزروعی و باغات میوه بود. این املاک به آستان قدس رضوی تعلق داشت. سال۱۳۶۰ قطعهبندیها شروع و بهتدریج مسکونی شد. آن زمان این محدوده به «بند جیم» معروف بود.
امیررضا نقیپور از کودکی با ژیمناستیک پا به عرصه ورزش گذاشت. بعد از آن نیز رشتههای دیگری مثل شنا و فوتبال را امتحان کرد و درنهایت از چهارسال قبل بهصورت جدی و حرفهای به کاراته مشغول شد.
حسن درودی در نوجوانی و پساز تماشای تلاش بیوقفه جهادگران برای آبادانی روستای زادگاهش، وارد جهاد سازندگی میشود و سالها برای آبادانی دورافتادهترین روستاهای کشور تلاش میکند.
علی جوریان بهدلیل سکونت ۲۵ ساله در مشهد و همجواری با امامرضا (ع) علاقه خاصی به آن حضرت دارد و شعرهای زیادی در مدح و منقبت این امام عزیز سروده که در یک کتاب جداگانه جمعآوری شده است.
مادر شهیدان حسین و قاسم کارگر میگوید: همزمانبا پیروزی انقلاب، حسین با کسب رتبه ممتاز به عنوان معلم انتخاب شد، اما با دیدن موقعیت بحرانی کشور، معلمی را رها کرد و به سپاه پیوست.
تلاش یک، خیابانی قدیمی در ورودی محله جانبازان یا همان کارخانه قند آبکوه است. به گفته قدیمیها این محدوده در گذشته به «کوچه مسجد حسینی» کارخانه قند آبکوه معروف بود.
محمدمهدی کاراته را از نهسالگی در باشگاه مسجد محلهشان شروع کرد. هفتسال از آن زمان گذشته و او موفقیتهای ورزشی خود را مدیون تلاش مضاعفی میداند که انجام داده است.
خیابان ابوطالب۵۷ درجریان توسعه و مسکونیشدن زمینهای کشاورزی، سیسال قبل و بعداز الحاق این محدوده به شهر کشیده شده است. این محدوده حدوده پنجاهسال پیش، جزوی از روستا یا مزرعه نخودک بوده است.
حسن یزدی راننده اتوبوسهای یک قرانی قدیم مسافرمداری و رعایت احترام به مسافران را در همه سالهای کاریاش مد نظر داشته و بیاحترامی به مردم، خط قرمز او بوده است.