وقتی علی توسلی ورزش حرفهای را شروع کرد، خیلیها با توجه به سنش امیدی به موفقیت او نداشتند، اما این حرفها خللی در اراده علی برای انجام ورزش قهرمانی ایجاد نکرد.
دختران محله بهمن باوجود محدودیتها، بارها روی سکوی قهرمانی ایستادهاند و نام سالن ورزشی «کارن نو» و تیم «اوژن» را بین باشگاههای کاراته کشور شهره کردهاند.
دست روزگار نرگس انگزبانی را به سمت ورزش کشاند تا با وجود قبولی در رشته دندانپزشکی کرمانشاه، به دانشگاه فردوسی مشهد برود و تربیتبدنی بخواند.
آنیسا دختر سختکوشی است و حداقل روزی سهساعت تمرین میکند و تا امروز هیچوقت تمریناتش را متوقف نکرده است. گاهی هم با خواهر کوچکترش به پارک محله میرود و آنجا تمرین میکند.
فرانک طالعی میگوید: مادربزرگ میدانست که من چقدر ورزش را دوست دارم و همیشه دوست داشت که بتواند برایم کاری کند.
مریم یزدانی میگوید: یکی از دلایلی که همیشه پرانرژی هستم، این است که هیچروزی را بدون ورزش تمام نمیکنم.
برای من که به همه این رشتهها علاقه داشتم، ادامهندادن و رهاکردن حتی یکی از آنها هم سخت بود. برای بهره کامل از همه این رشتههای ورزشی تلاشم را چندبرابر کردم.