نخستین ساکنان مشهد، زائرانی بودند که به شوق زیارت خود را به مشهد می‌رساندند. به این افراد باید تعدادی از اهالی نوغان، تابران، سناباد، «تروغبذ» و شاید «تروغ» را هم افزود.
از چهارسالگی مادرم به من شعر یاد می‌داد و من در جمع خانوادگی دکلمه می‌خواندم. پدر و مادرم خیلی تشویقم کردند تا این مسیر را ادامه دهم. در نه‌سالگی در مجمع‌الذاکرین با استاد کفشدارطوسی آشنا شدم.
تمام عمر غلامرضا سراج علیایی در حرم گذشت و تراشیدن سنگ: گلدان‌های دور حوض، ساعت آفتابی صحن جمهوری، سرستون‌ها و از همه مهمتر تراشیدن سنگ مزار حضرت رضا(ع) هنر اوست.
غلامرضا سراج علیایی که حالا پنج سالی می‌شود از دنیا رفته، تمام عمر تیشه دستش بوده و سنگ‌های صحن‌وسرای حرم امام رضا (ع) را تراشیده. شروعش از پنج شش سالگی بود.
شاه عباس صفوی نخستین زائر پیاده حضرت‌رضا (ع) نیست، اما نخستین کسی است که سفر پیاده‌اش به سوی مشهد خبرساز شد و از آن رد‌و‌نشانی در تاریخ وجود دارد.
این روز‌ها شهر پر از زائر شده است، «خادم‌الرضا»ها را هم هرجای شهر می‌توان دید؛ خادم‌هایی که خدمت در خارج حرم برایشان لذت‌بخش است.
بسیاری از ارادتمندان حضرت آنچه را به نظرشان دارای شأن و ارزش می‌آمد به مضجع شریف آن امام تقدیم می‌کردند تا بر آن نصب شود. بعضی از آنها مانند ترنج‌ها، قبه‌های چهارگوشه ضریح و... همیشگی بوده‌اند.