میرزا‌مهدی ولایی، کوشش فراوانی در احیای گنجینه نسخه‌های خطی داشت و دوره جدیدی را در فهرست‌نویسی این کتب در ایران پایه‌گذاری کرد. دست‌نوشته‌های منظم و دقیقش نمونه نظم و دقت عالی این چهره ماندگار در فهرست‌نویسی است.
محمد موسوی، ملقب به «صنیع‌التولیه»، یکی از هنرمندانی است که کتیبه‌های نگاشته شده با خط او تقریبا در همه بخش‌های قدیمی حرم رضوی، به‌ویژه در صحن‌های عتیق و نو به چشم می‌خورد.
جلالیان معتقد است: آینه در حرم تنها جنبه تزیینی ندارد. انعکاس نور و شکستن تصویر انسان در قطعات ریز آینه، حس فروتنی و کوچکی در برابر عظمت الهی را تداعی می‌کند. این جنبه معنوی باعث می‌شود هنرمند هنگام اجرا هم با حال و نیت خاصی کار کند.
فن عکاسی اگر چه در اواخر حکومت محمد‌شاه قاجار به ایران رسید، پس از به قدرت رسیدن ناصرالدین‌شاه که علاقه‌ای بسیار به هنر داشت، فراگیر شد و با آغاز‌به‌کار عکاس‌خانه همایونی و تربیت عکاسان در زمان این شاه قاجار، آهنگی پر‌شتاب به خود گرفت.
در میان اهالی دریادل حتی غیرمشهدی‌ها هم احساس غربت و دل‌تنگی نمی‌کنند؛ یکی مسئول چای روضه‌ها، یکی پیگیر مشکلات کوچک و بزرگ همسایه‌هاست و یکی هم با ماشینش شده است کارراه‌انداز مردم.
میرزا مهدی نوقانی عالمی از دل نوقان بود که دانش را با اخلاق و خدمت جمع کرد. همان‌قدر که طلاب را در درس فقه و اصول به دقت عادت داد، مردم را هم به آرامش عبادت و گره‌گشایی عملی خو داد.
سفرنامه سیدحسن موسوی‌اصفهانی از مشهد، مکه و عتبات مصادف با سفر او به این سرزمین‌های مقدس به خط خودش نگاشته شده است. مهم‌ترین امتیاز این سفرنامه آن است که نویسنده طی آن مرقد یازده امام را زیارت کرده است.