فاطمه عباسی در زمان جنگ پرستان مجروحان بود، سوادی نداشت که خاطراتش با رزمندگان را در دفتری ثبت کند، اما آن قدر عزیز بود که مجروحان جنگ، دفتری به او بدهند و خاطراتشان را برایش بنویسند.
«علی‌نجات» جانباز ۷۰ درصدی که بدون یک دست و یک چشم و البته با صورتی که بعد هفده عمل جراحی سنگین سر جایش نشسته، همه این سال‌ها را به جمع‌کردن خاطره‌ها و ساختن مستند های جنگ گذرانده.
حسین نژادموسی از ۱۰ سالگی با دوربین آنالوگی که در خانه‌شان بوده عکاسی طبیعت و منظره انجام داده است. او حالا کاگردان و مدیر تولید است و مستند «سپهر»، «بانی خیر» و «به توان چهل» از آثار اوست.
جمشید مجددی از مستند سازان قدیمی مشهدی است، برخی آثار او مانند «دست‌های خسته» و «مایا» در جشنواره‌های بین المللی اکران شده و رتبه‌های برتر را به دست آورده است.
سیدمحمد محمدی سرشت می‌گوید: زیستن در فضایی که بزرگانی مثل فردوسی و عطار تا معاصرانی مثل مطهری، رهبر انقلاب و ... در آن زیسته اند، الهام بخش است. مشهد مستند سازخیز است؛ چون چنین عقبه‌ای دارد.
ساجده باوندی، دانش‌آموز محله تربیت می‌گوید: به‌خاطر علاقه پدرم به گل و گیاه، در خانه گلدان‌های زیادی داریم که باعث شده توجه من هم به این موضوع جلب شود.
حمید صدوقی در سال‌های ابتدایی دهه ۸۰، مستند ی با عنوان «قدمگاه» درباره معراج شهدا ساخت که باعث شد محله امام‌هادی (ع) بعد از ۲۶ سال معراج شهدا را بازیابد.