اگر بخواهیم درباره شاهانی که گور‌به‌گور شدند، حرفی بزنیم، قطعا نام نادر بر بلندای فهرست می‌درخشد؛ شاهی که چهاربار دفن شد تا به آرامگاهی که اکنون در آن آرمیده است، برسد.
شواهد تاریخی نشان می‌دهد که نادرشاه از همان ابتدا سودای ایجاد فرمانروایی خود را با پایتختی شهر مشهد داشت و با چنین رویکردی، بدیهی است که در ساخت و‌ساز و توسعه شهر می‌کوشید.
کلنل محمدتقی‌خان پسیان، یکی از نامداران تاریخ ایران است که آرامگاهش در مجموعه باغ‌موزه نادری است. او جزو نخستین خلبانان ایرانی بود و می‌خواست این فن را در ایران به جوانان آموزش دهد.
تاریخ این عکس به حدود سال ۱۲۳۷ خورشیدی بازمی‌گردد. اروپاییان و شاید خود عکاس، در شرح عکس، آن را نگاره‌ای از آرامگاه یا مقبره نادرشاه معرفی کرده‌اند.
نام ابوالحسن خان صدیقی که ایتالیایی‌ها به او لقب میکل‌آنژ ثانی شرق را داده‌اند، در ذهن مشهدی‌ها با مجسمه فردوسی در آرامگاه فردوسی و مجسمه نادرشاه در باغ نادری گره خورده است.
شعبه مشهد انجمن که البته اطلاعات زیادی از جزئیات آن در دست نیست، در روز ۱۷ شهریور ۱۳۱۳ پا می‌گیرد.
ذهن زیبای هوشنگ سیحون معماری، طراحی، نقاشی وتندیس‌سازی را با هم درآمیخت تا از دل آن به ایده‌های نابش پیراهن حیات بپوشاند.