کوی امیرالمؤمنین (ع) در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ بافتی روستایی داشت و از هرگونه امکانات رفاهی و خدماتی محروم بود، در سال‌های پایانی دهه ۵۰ تغییراتی بنیادی را تجربه کرد.
کوی‌زرگران و کوی‌امیر در کنار هم، محله کوی امیرالمومنین را تشکیل می‌دهند. کوی‌زرگران در ابتدای بولوار توس، مجاور پل روس‌ها قرار دارد.داستان ساخت این پل به شهریور۱۳۲۰و ورود روس‌ها به مشهد و فرار فرماندهان نظامی از مشهد برمی‌گردد. وقتی روس‌ها شهر را دردست گرفتند، پاسگاه‌هایی تأسیس کردند که یکی از این پاسگاه‌ها به پل روس‌ها معروف شد.بازار گل فتح‌آباد در این محله یکی ازمراکز خرید گل است.
کوچه شقایق یک، تا چهل‌سال پیش، بخشی از زمین‌های کشاورزی بود. ستاد اجرایی فرامین امام در مشهد،این زمین‌ها را به خانواده‌های دارای پنج و شش‌فرزند واگذار کرد. با احداث بوستان شقایق در کوچه آبادانی به این معبر آمد.
مؤسسان باشگاه ورزشی کوی امیرالمؤمنین(ع) اهدافی فراتر از ورزش را دنبال می‌کنند و به کانون فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی زنان محله تبدیل شده است.
فاطمه امیرکان، یکی از اعضای هیئت بیت‌الزهرا(س) معتقد است: پررنگ‌شدن روضه‌های خانگی در پیشگیری از شبهات دینی، بدحجابی و رونق شعائر مذهبی تأثیر بسیار دارد.
پایگاه شهید «بااخلاق» در کوی‌امیرالمومنین، حافظ و قاری قرآن تربیت می‌کند. محمد کیوانلو حافظ کل قرآن کریم یکی از استعدادهایی است که از دل همین بروبچه‌های مسجدی کوی‌امیرالمومنین پرورش یافته است.
حسینعلی صانع در نقش عکاس جنگ در نزدیک‌ترین فاصله تا جبهه‌های جنگی حضور پیدا می‌کرد و تا مرز شهادت پیش رفته است.
زمین‌های خیابان ولی عصر۲۵ در کوی امیرالمؤمنین (ع) به اراضی بحرآباد شهرت داشت و متعلق‌به ملاکی به نام حاج میرزا حبیب خراسانی بود.