خاطرۀ شیخ احمد کافی برای بیشتر آنهایی که او را درک کردهاند و میشناسند، خلاصهشده در نوارکاست سخنرانیهایش که آن روزها حسابی طرفدار داشت و دست به دست بین مردم میچرخید.
خیابان خواجهربیع۲۹ بهدلیل آرامگاهی که محل زیارت زائران و مجاوران است، همیشه شلوغ و پرتردد است و بسیاری از افراد که برای زیارت اهل قبور به آرامستان میآیند.
در گشتوگذاری ساده، نوشته روی یک سنگ قبر در آرامستان قدیمی خواجه ربیع توجه ما را به خودش جلب کرد: میرحسین حسینی؛ فرزند میرزاکوچک خان جنگلی! درحالیکه شنیده بودیم که میرزا اصلا هیچ بچهای نداشته است.
هفدهم شهریور سال ۵۷، که مرحوم آیتالله قمی از تبعید کرج برمیگشتند، محمد جمال فریدزاده هم همراه خیل عظیمی از مردم برای استقبال از او به بولوار فرودگاه رفته بود که ناگهان تیری به سمت شهید رها شد.
شیخ احمد کافی یزدی از روحانیان و خطیبان نامدار پیش از انقلاب بود. سخنرانیهای وی پرشور و با مخاطبان زیاد برگزار میشد.
شیخ احمدکافی را تقریبا همه مردم ایران میشناختند. واعظی خوشصحبت و خوشمنبر که از سال ۱۳۴۲و زمان تبعید امام (ره)، هرجا مینشست بیپروا از فضای حاکم بر جامعه انتقاد میکرد.
خواجهربیع قبل از تبدیل شدنش به یکی از قبرستانهای عمومی شهر، به خاطر سرسبزی بینظیرش از یگانه نقاط جالب حومه شهر مشهد بوده است.