سیدرضا می‌گوید: این روضه امانتی است که از پدرم به ما رسیده و دهه‌هاست ادامه دارد و امیدواریم بچه‌های ما هم این راه را ادامه بدهند. این مجلس یک سنت است که نسل‌به‌نسل منتقل شده است.
حاج‌حسین عامری سال‌ها در مناسبت‌های مذهبی، در خانه‌اش مراسم برگزار می‌کرد اما از زمان شیوع کرونا تصمیم گرفت مراسم دهه صفر را به خیابان بیاورد؛ رسمی که همچنان در محله رواج دارد.
سال ۱۳۲۰ هیئتی‌ها به‌شکرانه سرنگونی حکومت دین‌ستیز رضاشاه تصمیم گرفتند در همان محلی که خیمه هیئت برپا می‌شد، مسجدی تاسیس کنند و نام آن را گذاشتند «ابوالفضلی».
محمد اعلمی‌نیا، بزرگِ هیئت جان‌نثاران از کودکی هم فانوس نفت می‌کرد و هم آبگوشت مجلس را می‌پخت. می‌گوید: آن زمان که معلم بودم باسوادترین آدم هیئت بودم و حساب‌کتاب‌های نذورات را انجام می‌دادم.
موکب امام‌حسین (ع) چهارسالی است که در دهه اول محرم به همت شش‌برادر حداد راه‌اندازی شده است. کمک‌کنندگان در این موکب همه یا فامیل‌اند یا دوستانی که به آنها پیوسته‌اند.
حالا بیش از شش دهه از زمانی‌که حاج‌غلامحسین نعیمی به همسرش گفت: هوا خیلی گرم است. بیا دوتا کتری شربت درست کنیم و ببریم بین دسته‌های عزاداری ، می‌گذرد؛ نذری که هنوز پابرجاست.
بر اساس مستندات، خراسان مهد اصلی روضه‌خوانی است و به گفته قدیمی‌ها، کهن‌ترین تکایا، سه مکان بسیار شناخته‌شده شهر هستند که هر‌کدام بیش از صد سال است پذیرای عزاداران در دهه اول ماه محرم هستند.