اینجا در‌کنار نماز و دعا و نیایش، مباحثه داشتیم، مسابقه اجرا شد، تفریح و سرگرمی و بازی هم برقرار بود. این برنامه‌ها، اعتکاف معنوی پرخاطره‌ای را برای ما رقم زد، به ویژه که همه بچه‌های سمپادی و نخبه بودند.
خادم تکیه که از خاندان اقوام‌شکوهی است، می‌گوید: «این ساختمان اصلا در نداشت و دورتادور غرفه‌ها به یکدیگر راه داشت که مردم می‌نشستند پشت در حسینیه حصیر و پلاس می‌انداختیم تا روضه‌خوانی را بشنوند».
از ۲۱ هزارو ۶۰۰ مترمربع فرش دست‌بافت که در رواق‌های حرممطهر پهن شده‌اند، رواق امام‌خمینی (ره) با ۴ هزارو ۷۳۳ مترمربع فرش دست‌بافت، بیشترین مساحت فرش‌شده را در میان رواق‌ها به خود اختصاص داده است.
در مزرعه سمزقند، کارگاه‌های دباغی، رونق فراوان داشت که بیشترشان موقوفه آستان‌قدس بود و به‌اجاره دراختیار صاحبان این شغل قرار می‌گرفت.
ماجرا از این قرار است که مشهد تا اوایل دوره پهلوی اول، موزه ندارد، اما از قرن‌ها پیش، در آستان‌قدس‌رضوی مکانی به نام «خزانه» وجود داشته که محل نگهداری اشیای اهدایی و نذور گران‌بها بوده است.
بعد از سال‌ها و با مرمت کارشناسان آستان قدس رضوی، درِ بنای دوره تیموری به روی عموم مردم باز می‌شود.
دکتر سیدصابر مرجائی می‌گوید: اینجا مانند بخش پاتولوژی است که دلیل مریضی افراد را تشخیص می‌دهند و تلاش می‌کنند مریضی کتاب را درمان کنند.