محمود خادم‌الخمسه می‌گوید: یک‌ربع به غروب آفتاب بود و هنوز نماز ظهر را نخوانده بودیم و دنبال امام (ره) می‌دویدیم. بعد فهمیدیم امام (ره) رفته‌اند به مدرسه علوی.
رضا صادقی می‌گوید: بسیاری از حسینیه‌های مشهد، دستخوش تغییر و معاصرسازی شده‌اند. اما این تکیه با اینکه ۱۵۰ سال قدمت دارد، ساختار اصلی‌اش حفظ شده است که آن را بسیار خاص می‌کند.
اینجا در‌کنار نماز و دعا و نیایش، مباحثه داشتیم، مسابقه اجرا شد، تفریح و سرگرمی و بازی هم برقرار بود. این برنامه‌ها، اعتکاف معنوی پرخاطره‌ای را برای ما رقم زد، به ویژه که همه بچه‌های سمپادی و نخبه بودند.
خادم تکیه که از خاندان اقوام‌شکوهی است، می‌گوید: «این ساختمان اصلا در نداشت و دورتادور غرفه‌ها به یکدیگر راه داشت که مردم می‌نشستند پشت در حسینیه حصیر و پلاس می‌انداختیم تا روضه‌خوانی را بشنوند».
از ۲۱ هزارو ۶۰۰ مترمربع فرش دست‌بافت که در رواق‌های حرممطهر پهن شده‌اند، رواق امام‌خمینی (ره) با ۴ هزارو ۷۳۳ مترمربع فرش دست‌بافت، بیشترین مساحت فرش‌شده را در میان رواق‌ها به خود اختصاص داده است.
در مزرعه سمزقند، کارگاه‌های دباغی، رونق فراوان داشت که بیشترشان موقوفه آستان‌قدس بود و به‌اجاره دراختیار صاحبان این شغل قرار می‌گرفت.
ماجرا از این قرار است که مشهد تا اوایل دوره پهلوی اول، موزه ندارد، اما از قرن‌ها پیش، در آستان‌قدس‌رضوی مکانی به نام «خزانه» وجود داشته که محل نگهداری اشیای اهدایی و نذور گران‌بها بوده است.