اینجا زندگی به رویتان لبخند می‌زند. یاد سیزده به‌درها می‌افتم. چنین جمع‌هایی را آخرین بار سیزده به‌در سالی دیده بودم که هنوز خبری از کرونا نبود ولی حالا فضای باز این زمین‌ها انگار شهروندان را قانع کرده است که می توانند ساعتی بی‌دغدغه کرونا، کاغذبادهایشان را به باد بسپارند و لبخند به لب بیاورند. بیشتر جمعیت حاضر ماسک دارند و این زمین‌ها آن‌قدر وسیع هستند که به آن‌ها اجازه دهد فاصله اجتماعی را رعایت کنند. از کنار هر جمعی که رد می‌شوم صدای خنده‌شان را می‌شنوم. گل می‌گویند و گل می‌شنوند.
ابتدای حضورم حس می‌کنم این فضای شاد و کودکانه تفاوتی با مهدکودک ندارد. بچه‌ها از این سو به آن سو می‌روند و آزادانه مشغول بازی هستند. کمی که بیشتر می‌گذرد و با مربی وارد گفت‌وگو می‌شوم همه چیز برایم تغییر می‌کند. جایی که به آن پا گذاشته‌ام تنها خانه بازی برای کودکان 3 تا 6سال در منطقه است. طرحی که به‌تازگی اجرایی شده است و زمین تا آسمان با رویکرد مهدکودک‌ها توفیر دارد.
بهمن سال 1398 نخستین رویداد تولید محتوای دیجیتال در سطح استانی برگزار و تیم ناحیه بسیج میثم در میان شرکت‌کنندگان شهر‌های خراسان‌رضوی اول شد. تیمی سه‌نفره متشکل از ۳ جوان منطقه 4 که تنها موضوعی‌که آن‌ها را کنار هم قرار داد، دغدغه نوجوانان و جوانان این مرزوبوم بود. کسب مقام سومی کشوری در دومین مرحله برگزاری این رویداد، بهانه‌ای بود تا به سراغ این ۳ نفر برویم. سیدجواد حسینی، محمدرضا کوهستانی و مهدی آذری که وجه اشتراکشان علاقه‌مندی به طراحی و تولید بازی های رایانه‌ای با محتوای مفهومی‌ارزشی است.
خرید بازی فکری، برای مردم جزو واجبات نیست بنابراین حاشیه سود زیادی ندارد و فقط کسانی می‌توانند در این شغل دوام بیاورند که دغدغه‌های فرهنگی داشته باشند. در واقع من و خانواده‌ام که در این فروشگاه سرمایه‌گذاری کرده‌ایم بیشتر از دغدغه‌های مادی به این فکر می‌کنیم که آینده کشور به دست کودکان ساخته می‌شود و از اینکه در کنار این قشر باشیم لذت می‌بریم.
از زمانی که به یاد دارم زندگی من با هنر شروع شد و حس و علاقه درونی مرا به‌سوی هنرهای دستی سوق داد. شاید بهتر است که بگویم هنر صنایع دستی من را انتخاب کرد، از کودکی ساختن را دوست داشتم و همیشه با اسباب بازی هایی سرگرم بودم که آخرش منجر به خلق چیزی می‌شد. لوازم نقاشی، چرخ خیاطی اسباب بازی ، خمیر بازی ، لگو، اسباب بازی مشاغل، اسباب بازی جواهرسازی و... گوشه‌ای از بازی های کودکانه من بود.
محسن سعیدی ماجرای آشنایی سرنوشت‌سازش را این‌گونه روایت می‌کند: سال 80بود و به اتفاق دوستان به نمایشگاه بین‌المللی رفته بودیم. در حال قدم زدن و بازی د از غرفه‌ها بودیم که پسری حدود 21 ساله مقابل من ایستاد. پرسید ورزشکاری؟ آن زمان اوج آمادگی جسمانی را داشتم و به اصطلاح روی فرم بودم. با اعتماد به نفس خوبی گفتم بله، ورزشکارم. گفت می‌خواهم تو را با یک ورزش جدید آشنا کنم. از او توضیح خواستم. او گفت بیسبال.
با آمدن گوشی‌های هوشمند صنعت بازی در دنیا بزرگ‌تر شده، رونق دارد و بازی های رومیزی هم به آن اضافه شده است. اما نکته مهم این است که چه کسی یا چه کسانی این بازی ها را تولید و به بازار عرضه می‌کنند. جوانان گروه «گره» که خالق تعدادی از این بازی ها در کشورمان هستند از دنیای بازی و نحوه تولید آن و همچنین مفهوم بازی در دنیای امروز برایمان گفتند.