مریم و محمدابراهیم فریدی عضو تیم‌ملی کن‌شین‌کان کاراته ایران هستند و 2ماه دیگر اردوی آماده‌سازی مسابقات آسیایی ژاپن را در پیش دارند. مریم توضیح می‌دهد: در مسابقات کشوری کاراته در رشته کومیته (مبارزه تن‌به‌تن) مدال طلا به دست آوردم و در رشته کاتا (حرکات نمایشی) صاحب مدال نقره شدم. همین درخشش باعث شد به اردوی تیم‌ملی کن‌شین‌کان کاراته بانوان ایران دعوت شوم. از 2ماه آینده در اردوی آماده‌سازی تیم‌ملی شرکت می‌کنم که در تهران برگزار می‌شود. آرزویم این است که در مسابقات جهانی کاراته حضور داشته باشم و مقام قهرمانی را به‌دست آورم. قول می‌دهم باعث افتخار کشورم باشم.
گاهی مسیری که تقدیر برمی‌گزیند، نتیجه‌اش دلچسب‌تر است. مثل اتفاقی که برای زینب بلنجابی، هنرجوی هنرستان دخترانه عارفه افتاد و راه دیگری را برایش باز کرد. او عاشق رشته طراحی دوخت بود، اما آن سال به دلایلی دیرتر از دیگر دانش‌آموزان برای ثبت‌نام رفت. تعداد هنرجویان این رشته کامل بود و امکان ثبت‌نام در آن فراهم نشد. زینب به‌اجبار و اکراه تنها رشته مجاز، یعنی طراحی فرش را انتخاب کرد. او آن روز خیلی ناراحت و دلگیر بود و هرگز فکرش را نمی‌کرد که بتواند در این هنر بدرخشد، اما او اکنون رتبه اول استان در رشته گلیم‌بافی را بین هنرجویان دانش‌آموز از آن خود کرده و برای خانواده و مدرسه‌اش افتخاری را رقم زده است.
حدیث قائمی‌خور مبارز پنج‌ساله محله الهیه است که در رشته رزمی کن‌شین‌کان کاراته فعالیت می‌کند. کودک بااستعدادی که از یک‌سال پیش به‌واسطه پدر و مادر کاراته‌کارش به این رشته ورزشی علاقه‌مند شد.
زهرا ناظری، دانش‌آموز هنرستان دخترانه حضرت زهرا(س) یکی از هنرجویانی است که در رشته گیاهان دارویی تحصیل می‌کند و به‌تازگی در المپیاد هنرستان‌های سراسر کشور رتبه اول رشته گیاهان دارویی را از آن خود کرده است. او می‌گوید: زندگی روستایی به من آموخت که باید کار کنم، تلاش روزافزون داشته باشم تا به خواسته‌هایم در زندگی دست پیدا کنم، پدر و مادر من هر دو به حرفه کشاورزی مشغول بودند، من نیز به کشاورزی علاقه‌مند شدم، آن هم رشته‌ای خاص در علم کشاورزی به نام «گیاهان دارویی» که به شدت نظر من را جلب کرده بود. سرانجام در سال دهم و هم‌زمان با انتخاب رشته، تحصیل در هنرستان و رشته گیاهان دارویی را انتخاب کردم.
یکی از شاخصه‌های قاری، بهره‌مندی از صدای خوب است ولی عوامل زیاد دیگری هم وجود دارد. این‌طور نیست که حتما یک قاری موفق، یک قاری بین‌المللی باشد. مسابقات بین‌المللی حالت نمادین دارد و بعضی را شاخص می‌کند ولی هستند بسیاری از استادان و بزرگان قرائت قرآن در همین مشهد یا کشور که تا به حال حتی یک بار هم در این مسابقات شرکت نکرده‌‌اند. البته که زحمات قاریان بین‌المللی نیز قابل چشم‌پوشی نیست.
فوتسال بانوان خیلی بیشتر از فوتبال دیده می‌شود و راه پیشرفت آن با توجه به محدودیت‌هایی که خانم‌ها دارند بیشتر است. در شهر مشهد بانوان نمی‌توانند به راحتی فوتبال بازی کنند، ولی فوتسال را می‌توانیم داشته باشیم. می‌توانیم راحت برویم سالن و تمرینات بدنسازی و توپی داشته باشیم. هستند کسانی که علاقه‌مند به فوتبال باشند و بخواهند کار کنند، ولی شرایطش نیست، اما فوتسال خیلی راحت‌تر است. هم پذیرش آن برای خانواده‌ها بیشتر است، چون می‌دانند فرزندشان در یک فضای امن و راحت ورزش می‌کند و هم برای ما مربی‌ها، چون راحت‌تر می‌توانیم با بچه‌ها کار کنیم.
از کودکی عاشق دویدن بوده و همین علاقه پای او را از محله راه آهن به هنرستان تربیت بدنی الزهرا(س) در محله هفده شهریور باز کرده است. زهرا افشاریان از فرصتی که برایش مهیا شد، استفاده کرده و تمرین با بهترین مربیان و دونده های کشور، او را در مدتی کوتاه پرآوازه کرده است تا بتواند با کسب رتبه های برتر در مسابقات مختلف، خود را به عنوان یک ورزشکار شاخص و مدال آور معرفی کند. او حالا در هجده سالگی و در سال آخر هنرستان، برای حضور در بین ملی پوشان و شرکت در مسابقات آسیایی برنامه ریزی می کند.