هیچ‌یک از ما تصور نمی‌کردیم باران چهارشنبه ۲۶ اردیبهشت که کمتر از ۴۰ دقیقه بود، چنین خسارتی به بار آورد. آنچه در کوچه سپاه۶۹ پیش آمده، توصیف‌کردنی نیست.
مشکل بی‌آبی در خرداد سال ۱۳۲۸، صدای یکی از خبرنگاران را درمی‌آورد و خطاب به نصیرزاده که یکی از سرمایه‌داران مشهد است، می‌نویسد «با اینکه در فروردین و اردیبهشت با باران فراوانی روبه‌رو بودیم، ولی مشهدآب ندارد».
سیل هولناک سال ۱۳۲۹، عملا بخش‌های بزرگی از محله عیدگاه و پایین‌خیابان را از بین برد و نیرو‌های نظامی برای مهار بحران، وارد عمل شدند.
به‌دنبال بارش‌های سیل‌آسای روز‌های اخیر، همه نیرو‌های خدماتی و امدادی در آماده‌باش کامل قرار گرفتند؛ بارش‌هایی که در برخی مناطق به آب‌افتادگی و تخریب منازل و فوت تعدادی از همشهریان ما منجر شد.
با مشارکت بانوان محله رحمانیه مراسم پخت بلغور باران بر پا شد.
زنان محله فردوسی سال‌هاست که با پخت آش و نذر و نیاز، از خداوند طلب باران می‌کنند و با باور قلبی هرسال آن را بار می‌گذارند.
پسران و دختران نوجوان، چولی قزک را در کوچه‌ها می‌گردانند تا هرکس که تمنای باران دارد، کاسه آبی بر او بپاشاند.