اکنون یکی از مراکز مهم هویت ی محله کوی مهدی، بوستان بهشت است که نیمه اول سده چهارده خورشیدی مهم‌ترین آرامستان عمومی مشهد بود.
خیابان شهید ستاری ۴/۴ یکی از معابر فرعی محله شریف است. این خیابان در محل باغ‌های قدیم وکیل‌آباد واقع شده است؛ باغ‌هایی که بقایای آن در برخی معابر اطراف به چشم می‌خورد، اما در این خیابان، خبری از زیبایی آن‌ها نیست.
دلیل نام‌گذاری محله به‌نام بلال حبشی به داستان بازدید حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی برمی‌گردد. او مسجدمحوری محله را به روحیه بلال حبشی ساکنانش تعبیر کرد.
کوچه بهاءالتولیه که اکنون تابلوی «ته‌پل‌محله ۶» و «شهید سعید سروقدی» در ابتدای آن دیده می‌شود، یکی از نقاط سبز نقشه دالمج است که باغ‌های آن جای خود را به خانه‌ها داده است.
به بولوار امت که قدم بگذاری و قصد کوچه بیست‌و‌سوم را کنی، اولین چالشی که با آن روبه‌رو می‌شوی، تابلونداشتن این کوچه است؛ مشکلی که گریبان معابر هم‌جوار و فرعی‌اش را هم گرفته است.
به‌دنبال محل دقیق قهوه‌خانه عرب هستم. کسی چیزی نمی‌داند. در لچکی چهارراه سرخس و چمن از تعدادی پیرمرد می‌پرسم، زیر پایشان را نشان می‌دهند و می‌گویند: «قهوه‌خانه عرب همین‌جا بود.»
نورمحمد عرفانی‌گلکار، یکی از ۱۲ عضو اکیپ ویژه‌ای است که در بازسازی آرامگاه فردوسی در سال ۱۳۴۳ نقش داشته است.