زهرا‌خانم جزو اولین ساکنان محله استاد یوسفی است که آباد‌شدن همه کوچه‌پس‌کوچه‌هایش را دیده است. او باوجود تمام آبادی‌ها و امکانات اکنون، حسرت قدیم را می‌خورد.
در اسناد قدیمی حکومتی، «امامیه» به‌عنوان روستایی خوش‌آب‌و‌هوا و دارای قنات‌های پرآب ذکر شده است. این روستا در تقسیمات کشوری دوره ناصرالدین‌شاه قاجار، بخشی از بلوک «میان‌ولایت» بود.
وضعیت کوچه «چهنو» در دوران قاجاری به‌دلیل وجود چند نقشه از مشهد آن دوران تا حد بسیاری مشخص است. بر‌اساس نقشه دالمج این مسیر دارای هشت فرعی جنوبی و هفت کوچه فرعی شمالی بوده است.
خیابان کشاورز ۳ در یک منطقه صنعتی قرار دارد و در‌کنار خانه‌های مسکونی، کارگاه‌های چوب، در‌وپنجره‌سازی و مغازه‌های یراق‌آلات را می‌توان دید. سابقه سکونت شهروندان در آن به بیست‌سال قبل می‌رسد.
کسی از اهالی جاهدشهر در کوچه بوستان۱۴ سکونت ندارد، اما اکثر افراد با این معبر سروکار دارند، از خرید گرفته تا گشت‌زدن در بوستان بزرگش. این کوچه در حاشیه بوستان وسیع محله کشیده شده است.
امیریه۳۷ دومین معبر پرجمعیت منطقه ۱۲ است که احتمالا برای هر مستأجر و خریداری، یک گزینه سکونت خوب است و همین موضوع باعث شده است که هیچ‌یک از چهارده‌مجتمع مسکونی آن با واحد‌های پرشمار خالی نماند.
عباس ربانی می‌گوید: عمارت اربابی چهاربرج برای چند نسل، خانه ارباب‌هایی بود به نام سبزواری. یک بار هوس زردآلو کردم و با رفیقم، شاه‌محمد وارد باغ شدیم. زردآلو که نخوردیم هیچ، کلی هم کتک خوردیم!