مسجد امام‌خمینی (ره) اولین مسجد محله است. کلنگ مسجد را جهادی‌ها به زمین زدند. از سال ۸۲ که مسجد کامل شد، من با همسن و سال‌هایم در خیلی از برنامه‌ها و مراسم حاضر می‌شدیم.
به‌گفته علی قارونی، هیئت کرمانی‌ها بزرگ‌ترین هیئت پایین‌خیابان بود. این حسینیه هرسال با آغاز ماه عزا خیمه سنتی در حیاط برپا می‌کند و مشتاقان بسیاری را گردهم می‌آورد.
عباس ساعی شاعر است و معلم و سال‌ها در میان کتاب‌هایش و قصه‌های محله امام‌هادی (ع) زندگی کرده است. او قصه حبیب‌اللهی، ارباب خوش‌نام و رعیت‌نواز بحرآباد قدیم (محله امام‌هادی (ع) جدید) را خوب می‌داند.
کوچه‌ای که این روز‌ها با عنوان «شهید‌جعفر نهاوندی» تابلو خورده است، روزگار قبل‌از‌مشروطه را به خود ندیده است؛ اما در همین دوران اندک هم به نام‌های مختلفی مشهور شده که رایج‌ترین آنها «حاج حسن» است.
کوچه پنج‌تن ۷۹ در محله التیمور به نام شهیدغفار رنجبر مزین شده است.این کوچه به‌دلیل تعدد درختان سر‌به‌هم داده و در‌هم‌تنیده به دالانی سبز شبیه است. ارمغان این سرسبزی، خنکای نسبی هوا حتی در ساعات میانی روز‌های تابستانی است.
خیابان صفا در محله راهنمایی در گذشته خاکی بوده و جزو قلعه احمدآباد و آبکوه محسوب می‌شده است. زمین‌های این محدوده متعلق به رفتگران شهرداری بود و به همین دلیل به «کوی رفتگران» معروف شده بود.
محمدمهدی رضادوست وقتی در این محل ساکن شد، موی سیاه و شور جوانی داشت؛ حالا عصا در دست و با مو‌های سپید، دنیایی خاطره در ذهن دارد. آن موقع به او می‌گفتند «کلانتر محل»!