سال۱۳۲۸خورشیدی؛ اراضی «بجمهن» که با نام «بجمعه» در ذهن مردم مشهد جا افتاده‌بود، در محدوده شهری قرار داشت و با ۲۵۸نفر سکنه، منطقه‌ای نسبتا پرجمعیت به حساب می‌آمد.
سمیرا اکبری‌کلاهی‌طوسی روز‌هایی را به خاطر می‌آورد که هنوز خیابان بهشتی شکل و شمایل امروزش را نداشت و در آن از بولوار خبری نبود. به گفته او محله در این چهل‌سال توسعه یافته و از بافت سنتی خارج شده است.
کوچه «امام‌رضا (ع)۹» با ساخت نخستین گاراژ‌های ماشین در آن، رونق و آوازه پیدا کرد.
بعد از انقلاب به مرور ساخت‌و‌ساز در کوچه برادران شهید صفدری‌نژاد۲۰ زیاد شد. این کوچه اکنون با داشتن بوستان، زمین ورزشی و کتابخانه محل جمع شدن کودکان، جوانان و بزرگ‌سالان محله شفا‌ست.
قدر‌ت‌الله رحمانی در آستانه ۷۰سالگی بخشی از هویت توس است، محدوده‌ای تاریخی که در گذر زمان تغییرات زیادی را به خود دیده است، از افزایش جمعیت گرفته تا تغییر شغل مردم و بافت این محدوده حالا شهری که به نام محله فردوسی شناخته می‌شود.
صابر یک، بخشی از محله گلدیس است که به نام شهید مجید قاسمی نام‌گذاری شده و سابقه سکونت در آن به اواسط دهه۵۰ برمی‌گردد. در دو سال گذشته، پروژه‌های زودبازده متنوعی در این کوچه اجرا شده است.
کمتر از یک قرن قبل، احمدآباد مزرعه‌ای در حاشیه شهر و بر کرانه راه شوسه منتهی به وکیل‌آباد بود. از اسناد چنین برمی‌آید که مزرعه احمدآباد به خاندان ملک‌التجار خراسان تعلق داشته است.