خرداد امسال اردوی تیم ملی بسکتبال نوجوان ان برای مسابقات آسیایی2021 در اصفهان برگزار شد. یکی از اعضای دعوت‌شده به این تیم امیررضا جعفری است که مثل بیشتر پسرها از بچگی عاشق فوتبال بود. تا سال ششم هر سال 3ماه تابستان را به تهران می‌رفت تا با پسرخاله‌اش متین فوتبال بازی کند. اما بعد از آن قرار بود مسیر زندگی‌اش تغییر کند.
از کودکی مچ پسرهای فامیل و همکلاسی‌هایش را به زمین می‌چسباند. خواباندن مچ دست رقبا باعث شد او به این رشته ورزشی علاقه‌مند شود و از دوران نوجوان ی به فکر فعالیت در این رشته ورزشی باشد. اگر چه فکرش را هم نمی‌کرد یک روز با خواباندن مچ دست دیگران مدال طلای قهرمانی کشور را روی گردنش ببیند. این داستان یاسر صفرپور جوان 17ساله محله پروین اعتصامی است که تنها در مدت 3ماه آموزش و رقابت، 3مدال طلا را در مسابقات مچ‌اندازی شهرستان کلات، استان خراسان رضوی و قهرمانی کشور از آن خود کرده است.
چشم‌هایش شوق موفقیت دارد و وجودش پر از انگیزه است. نوجوان محله مهرآباد از 4سالگی ورزش حرفه‌ای را آغاز کرده و حالا قهرمان محله و شهرش شده است. ستایش تیموری 12ساله تکواندوکار باانگیزه‌ای است که رؤیای المپیک را درسر می‌پروراند و آرزو دارد روی سکوی قهرمانی جهان بایستد.
وقتی مسیری را که این چند سال رفته است، مرور می‌کند، انگارنه‌انگار که متولد1385 است. هرچند برای موفقیت سن‌وسال خیلی مهم نیست، یلدا قلجایی ساکن محله طلاب در همین پانزده‌سالگی چنان محکم و بااطمینان از آینده‌اش حرف می‌زند که جای هیچ شک‌وشبهه‌ای برای پیروزی‌اش در مسیر کار و زندگی باقی نمی‌ماند. خودش به‌یقین می‌داند برای رسیدن به این مرحله باید تلاش کند. او در چند رشته هنری و آزمایشگاهی فعالیت می‌کند. از این‌ها گذشته عاشق ادبیات است و در المپیاد علمی سال گذشته که بین ناحیه5 برگزار شده است، در رشته ادبیات رتبه اول را از آن خود کرده است.
متین جهانگیری می‌گوید: با توجه به قرارگرفتن کشور ما در منطقه گرم وخشک وکمبود شدید منابع آبی، علم نانو گیاهی می‌تواند نجات‌دهنده ما از دست کم‌آبی و تأمین‌کننده مواد غذایی کشور باشد. من نیز دوست دارم در همین زمینه فعالیتم را ادامه بدهم و برای رسیدن به این تکنولوژی تمام تلاشم را به کار می‌گیرم.
قرار گرفتن در یک مسیر متفاوت که می‌توانست سبب رشد او شود و اردویی که بیشتر از انتظار برایش خاطره‌ساز شد او را به ادامه حضور در این مسیر ترغیب می‌کند. شناکردن در استخر کشاورزی، برگزاری مسابقه زو در مسجد، بازی کردن فوتبال و والیبال با بچه‌های روستا و ... لحظه‌های شادی را در اولین اردوی جهادی برای او رقم زده بودند. از طرفی دیگر هنگام رنگ‌آمیزی مدرسه می‌دیده که چطور روستاییان برایشان دعای خیر می‌کنند. این اردو بعد از 3روز تمام می‌شود و آن‌ها به خانه‌هایشان برمی‌گردند اما از آن موقع جواد مصمم می‌شود که فعالیت‌های جهادی را ادامه دهد.
هلیا احمدی می‌گوید: برای المپیاد حدود 3ماه وقت گذاشتم. با اینکه خانواده مخالف بودند، تصمیم گرفتم شرکت کنم. به مادر و پدرم گفتم تمام تمرکزم را روی درسم می‌گذارم. آن‌ها هم وقتی تلاش جدی مرا دیدند پذیرفتند. من معتقدم زمین محیط زندگی ماست و باید آن را بهتر بشناسیم.