وضعیت وخیم معیشتی همسایه‌ها خلیل‌الله نیازی را بر آن داشته است که قبل از هر چیزی به فکر مستمندان محله باشد. او از ابتدای دهه۸۰ تا کنون نام بیش‌از هزار خانوار نیازمند را فهرست کرده است.
ماه‌منیر عظیمی، بهورز مامای مرکز بهداشت طرق در سال‌های ۵۹ تا ۸۹، به طور میانگین برای هر خانواده ساکن طرق سه‌نوزاد به دنیا آورده است.
برای محسن خردمندروشن قابلی ندارد، تعارف نیست. سررسید مقابلش، این را تأیید می‌کند. صفحات آن پر است از نام همسایه‌هایی که گوشت را به نسیه برده‌اند.
همسایه‌های قدیمی خیابان قائم۱۹ در محله کوی دکترا، شصت‌سال را کنار هم گذرانده و در این سال‌ها مثل خانواده به هم نزدیک بوده‌اند. هر‌موقع نیاز مالی پیش‌آمده است، سراغ صندوق قرض‌الحسنه مسجد محله رفته‌اند.
دکتر علی دایی‌نژاد، پزشک فعال در حاشیه شهر است. او تا بهبودی بیمار تنها یک مرتبه هزینه ویزیت از او دریافت می‌کند.
ورثه مرحوم فروغی که از خیران محله مهرآباد هستند، با اعضای هیئت خانگی «هیئت شیفتگان ولایت امیرالمومنین (ع)» آشنا شدند و ساختمانی دوطبقه را با نیت وقف، به‌صورت یک ساله در اختیار اعضای هیئت گذاشتند.
«سیده‌پروین رضوی‌کاشانی» کاری کرد که حتی وقتی در این دنیا نیست، در و دیوار خانه‌اش عشق به ائمه را به دوش بکشند. خانه چند‌متری بی‌بی این سعادت را داشت که وقف ذکر ائمه(ع) بشود.