سیدمحمد مشهدی‌حسینی از قدیمی‌های ته‌پل محله می‌گوید: محله ما از شلوغ‌ترین محله‌های شهر محسوب می‌شد. آن‌قدر که این شعر را سر زبان مردم انداخته بود که «شهر کجاست؟ ته خیابون، بالاخیابون، سراب و نوغون»
آن‌طور‌که مردم می‌گویند، پیش از انقلاب اسلامی، در خیابان حسین‌باشی دعوا و چاقوکشی زیاد اتفاق می‌افتاده است، اما در دوران دفاع مقدس که جوانان همه محلات عازم جبهه شدند، آن ماجرا‌ها و تخلفات به خاطره‌ها پیوست.
روایت حاج محمد اسماعیل‌زاده، حلبی‌ساز قدیمی مشهد از «حیطه کرب‌علی» که این روز‌ها با نام کوچه آخوند خراسانی ۱۲ تابلو خورده است.
شریعتی۳۱ معبری در محله شاهد است که از سمت دیگر به خیابان شاهد۶۱ می‌رسد و بولوار استادیوسفی را هم قطع می‌کند. این محدوده تا سال۱۳۶۰ جزو محدوده شهری نبود و پس‌از آن کم‌کم وارد بافت شهر شد.
هویت رده، اصولا با شناخت و بررسی همین قلعه‌ها معنا پیدا می‌کند. طبق این گزارش و اظهارات اهالی قدیمی رده با سن بیش از نود سال، تعداد قلعه‌های این مزرعه بیشتر از سه تا بوده است.
چمن۳۱ از کوچه‌هایی است که هنوز هم حال و هوای قدیمش را دارد. این کوچه با همان خانه‌های کوچک ویلایی، شما را به گذشته می‌برد. به گفته اهالی از سال۱۳۵۰ به بعد، آبادی به اینجا آمده است.
کوچه شهید تشکری (بیداربخت سابق) یکی از کوچه‌های قدیمی شهر است که زندگی در آن، آخرین نفس‌های خود را می‌کشد.