فریده تیموری، نقاش محله هنرستان، ۱۷ قاب از حرم را به تصویر کشیده است. میگوید: دوست دارم شهادت امامرضا (ع) را به تصویر بکشم. دیگری هم بهتصویرکشیدن صحنه عاشوراست.
«فاطمه ملاابوالقاسمی» تاکنون لباسی را دور نینداخته و با استفادهاز لباسهای کهنه، دکمههای بدوناستفاده، روبانهای دور گل و حتی آویز پرده، آثار هنرمند انهای را خلق کرده است.
سارینا زرینزاده میگوید: هر چیزی که ذهنم را مشغول کند، دربارهاش تحقیق میکنم و با ساخت کلیپ، نتایج تحقیقاتم را به دیگران منتقل میکنم.
مسیح مسعودکیا که کارگری ساده است حین رواننویسی، وزن و قافیه هم به نوشتهها میداد. این شد که کل کتاب نهجالبلاغه را به نظم درآورد.
خوشنویسی که بخشی از زندگی ستایش معینیمجد است، میگوید: کلاس اولم که تمام شد به ذوق نویسندگی به کانون فرهنگی هنری رفتم و بعد به خوشنویسی علاقهمند شدم.
«محمود پسران قصابان» که نامش پای آثار هنری چشم نوازی ثبت شده در حالی آثارش دور دنیا را گشت و زینت بخش نمایشگاهها و موزههای داخلی و خارجی شد که هرگز خودش از کنج اتاقش دورتر نرفت.
نام ابوالحسن خان صدیقی که ایتالیاییها به او لقب میکلآنژ ثانی شرق را دادهاند، در ذهن مشهدیها با مجسمه فردوسی در آرامگاه فردوسی و مجسمه نادرشاه در باغ نادری گره خورده است.