هدیه جهان‌بخش، هنرمند ی که عشقش به ایران را با آبرنگ به تصویر کشیده، دختری ایرانی‌الاصل است که نیمی از زندگی خود را در آلمان سپری کرده، اما عشق به وطن دوباره به ایران بازگشته است.
الهه پژوهي، بازيگر و دوبلور محله شفا می‌گوید: با وجود فضای سنتی محله، خانواده‌ام حساسیت‌های مرسوم را نشان ندادند؛ مرحوم پدرم که از خیاط‌های معروف مشهد بود، مشوق اصلی من برای ورود به عرصه تئاتر بود.
بهاره تاج بخش داستان‌نویسی که رتبه برتر جشنواره فانوس را به دست آورده می‌گوید: وقتی فهمیدم نمی‌توانم مثل آدم‌های دیگر زندگی کنم، تصمیم گرفتم بنویسم، هرچند برای نوشتن هم دستم به قلم نمی‌رفت.
جواد قنبرپور می‌گوید: تحصیلات آکادمیک ضروری است، اما ۹۹ درصد از کار را پای دیوار یاد می‌گیریم. بسیاری از نقاشان برجسته کشورمان ممکن است وقتی پای دیوار قرار گیرند، نتوانند آن را انجام دهند.
محمدعلی قاسمی که ۲۸ سال است بوی کبابش در خیابان عامل پیچیده می‌گوید تا به حال پیش به اداره بهداشت باز نشده است.
سر نخ یکی از گل‌های روی پارچه را که بگیری می‌رسی به کاشانی ۱۲ و مغازه‌ای که چرخش همیشه کوک است؛ کوک کوک. از خود عباس پوریزدیان، گلدوز ۶۳ ساله این مغازه که بپرسی می‌گوید «همه‌اش قسمت بود».
سيدعلي اسحاقي می‌گوید: در بسیاری از این سفر‌های ورزشی برخورد مردم و به‌ویژه ساکنان شهر‌ها با گروه‌های دوچرخه‌سوار بسیار نیکو بود تا آنجا که مردم هر شهر از ما دعوت می‌کردند در جمع خانواده‌شان حضور یابیم.