دفن متولیان یا همان نایب‌التولیه‌ها در جوار حرم رضوی سابقه‌ای دیرینه دارد. این رسم دست‌کم از زمان استقرار سادات رضوی در مشهد (در قرون چهارم و پنجم قمری) برپا بوده است.
علی ثقفی می‌گوید: تا اتاقک نقاره خانه حدود ۱۰۶ پله است و بالارفتن از این پله‌ها سخت‌ترین قسمت کار ما بود. به دستور آیت الله رئیسی مسیر از داخل مهمان سرای حضرت عوض شد و از آن به بعد، با آسانسور بالا می‌رفتیم.
عباس هریری می‌گوید: نماز را که خواندیم، عزم رفتن کردیم. در راه دیدم آقایی صدایم می‌زند. وقتی برگشتم، آن آقا گفت رئیس‌جمهور هدیه‌ای برای شما داشتند و گفتند آن را به شما برسانم. دستش را که باز کرد، یک انگشتری عقیق در دستش بود. آن را به من داد و رفت.
حضور پرنده‌ها در روضه منوره، قدمتی به اندازه سال‌های ساخت این بنای مقدس دارد؛ البته این فرضیه به هیچ سند تاریخی مشخصی پیوند نمی‌خورد.
محمدرضا قربانی می‌گوید: یچ‌وقت کشیک خدمت در حرم را فدای شغلی دیگر یا مجالس یا سفری نکرده‌ام. هیچ‌موقع بی‌علت مرخصی نگرفتهام. حتی مواقعی که درگیر مشکلی یا مسئله‌ای بوده‌ام.
می‌گوید: مادرم روزی با دلی شکسته نذر کرد که اگر خدا پسری به او بدهد و برایش نگه دارد، اسم حضرت رضا (ع) را رویش بگذارد و او را بفرستد برای خادمی امام رضا (ع).
عباس آقا فراش ثالثی که خادم حرم مطهر امام رضا(ع)، وقتی که دید با حقوق بازنشستگی نمی‌تواند کار خیر بزرگی انجام بدهد، تصمیم گرفت طبقه منزلش را به زائرسرا تبدیل کند.