مادر شهیدان علی و غلامرضا نامی نگاهی به قاب شهدایش میاندازد و ادامه میدهد: به غیر از هشت فرزندم که در کودکی رفتند، سه فرزند بزرگ کردم که دوتای آنها را خدا پیش خودش برد.
محله ولیعصر از سال ۷۵ وارد بافت شهری شده است و بدلیل وجود پادگان ولیعصر (عج) که سهم زیادی از کاربری اراضی را به خود اختصاص داده، اینطور نامگذاری شده است. ولیعصر رتبه یک وسعت را در میان محلات منطقه ۹ داراست، اما بدلیل تراکم جمعیت کم، محله خلوتی بهنظر میرسد، از این رو مهمترین کاربری محله، باغی است و بعد مسکونی!
اگر باغ وحشی نباشد پدر باید فرزند را برای دیدن ببر ببرد تایلند و برای دیدن شیر ببرد آفریقا. باغ وحشها علاوه بر نمایش، کارکرد آموزشی و علمی هم دارند.
پریسا مروی میگوید: خانمهایی که داوطلب بافتن کلاه برای بچههای حاشیه شهر شدند، بهاتفاق طرحی را انتخاب کردند، خودشان کلافها را خریدند و مشغول بافتن شدند. حتی بعضیها که توان بافتن نداشتند، این کلافها را خریدند.
طلاب مدرسه علمیه، ولی عصر (عج) بین ساعتهای پرترافیک درس زمانی را برای ورزش و نشاط خالی کردهاند.
خانواده شهید، ولی الله اسفندیاری چندسالی میشود بخشی از خانه خود را به حسینیه تبدیل کردهاند. علاوه براین، آنها اولین موزه خانگی شهدای محلهشان را هم در این خانه معنوی برپا کردهاند.
قصه پاگرفتن مهدیه صاحبالزمان (عج) به همت جوادآقا، پسر خانواده خیّر جلالی، بنا شده است. او اولین جوششهای ارادت به امامزمان (عج) را در همان دوران حس کرده؛ وقتی سخنرانیهای مرحوم کافی را گوش میکرده است.
در خانواده امیرارسلان سیزدهساله، ورزش حرف اول و آخر را میزند و هر پنج عضو خانواده ورزش را بهصورت حرفهای دنبال میکنند.