سیدموسی رفاهی که به تاریخ سجلش ۷۰ را گذرانده، یکی از استخوان‌خرد‌کرده‌های هنر جارو و حصیربافی مشهد است؛ هنری که به گفته خودش، سال‌هاست در انزوا قرار گرفته و به روز‌های مرگ نزدیک می‌شود.
محله ثامن حدود سال ۱۳۷۹ و پس از ساخت آپارتمان‌های تقریبا یک شکل پا گرفت. سال ۱۳۸۳ شهرک صنعتی ثامن نیز در این محله افتتاح شد. این شهرک که شامل کارگاه‌های تولیدی و مراکز خدمات خودرویی است باعث شده این محله تبدیل به مرکز سکونت کارگران این کارگاه‌ها و همچنین محل مراجعه افراد از محلات مختلف به محله باشد.
هنوز یادگاری‌های جنگ بدن براتعلی موحد را قلقلک می‌دهد. او می‌گوید: ۳۰۰ یادگاری در بدن دارم. اصلا گویی خمپاره‌های ۶۰ و ۸۲ که در همان سال ۶۴ تکه‌تکه شدند، یکراست توی بدنم جاخوش کرده‌اند.
استاد سیدعبدالمهدی حسن‌زاده را همه اهالی کوچه شهید بابانظر ۵۴ می‌شناسند؛ کسی که سال‌های عمرش را در راه کتابت قرآن و کتیبه‌نویسی گذارنده است. حسن‌زاده تاکنون دو قرآن کتابت کرده است.
امیرحسین که تازه چند‌ماه است به جمع خبرنگاران «پانا» پیوسته، آن‌قدر خبرنگاری را دوست دارد که می‌خواهد در آینده، همین شغل را ادامه بدهد. خبرنگاری برای او اعتمادبهنفس، بیان قوی و ارتباطات بیشتر به همراه داشته است.
بالغ‌بر ۱۵۰نوع بازی سنتی در ایران وجود داشته که به‌مرور زمان و با تغییر شیوه‌های زندگی، از میان رفته است. یکی از همین بازی‌ها بازی «توپ و چوب» یا «زنجیر پله» است که ساکنان محله ثامن ، هر روز بعدازظهر انجام می‌دهند.
حجت‌الاسلام محمد‌تقی دهنوی امام جماعت مسجد سلمان با انجام فعالیت‌های فرهنگی برای کودکان و نوجوانان، گامی در راستای کاهش آسیب‌های اجتماعی برداشته است.
اشرف فیضی در نوجوانی و طی یک عمل جراحی، بینایی هر‌دو چشمش را از دست داده است، اما دستاورد‌های زندگی‌اش نشان می‌دهد که با تلاش و کوشش بسیار مانع از این شده است که جهانش در تاریکی فرورود.