باران خیرخواهی دانشجویان «سجاد»

بناءزاده| پارسال همین وقت‌ها بود که سری به نمایشگاه باران زدیم و با فعالیت‌های خیرخواهانه دانشجویان خیرِ دانشگاه علمی صنعتی سجاد آشنا شدیم. آن‌ها هر کدام با عشق در کنار بچه‌های بهزیستی بودند.

امسال هم سیزدهمین سال برگزاری نمایشگاه باران است و سرآغازی نو برای دانشجویان تازه از راه رسیده تا بارانی شوند. تجربه حضور هر کدام از اعضای گروه می‌تواند منحصر به فرد و خاص باشد از این رو دقایقی را درکنارشان بودیم وگپ وگفتی داشتیم.    

بارانی شدم

دو سال پیش برای بازدید از نمایشگاه باران می‌آید و جذبش می‌شود و از طریق دوستانش به عضویت گروه در می‌آید. سپیده جلالیان، دانشجوی مهندسی صنایع  در حال حاضر مسئول فرهنگ و ارتباطات گروه باران است و می‌گوید: آمدم به نمایشگاه و جذب شدم.

دیدن بچه‌ها، کششی را در من ایجاد کرد که باعث شد بارانی شوم. من «خاله خاله» گفتن بچه‌ها را با هیچ چیز در دنیا عوض نمی‌کنم.

گروه دانشجویی باران فعالیت خودش را همکاری بهزیستی برای یاری دادن فرزندان بی سرپرست آغاز کرد

از باران و فعالیت ها‌ی شان می‌گوید: ما گروه دانشجویی باران هستیم. این گروه از سال ۱۳۸۲ فعالیت خودش را به صورت مداوم با بهزیستی برای یاری دادن  فرزندان بی سرپرست و بد سرپرست آغاز و تا امروز ادامه داده است و در حال حاضر حدود ۱۵۰ نفر عضو ثابت و تعداد زیادی هم به صورت غیر مستقیم با باران همکاری دارند.

جلالیان اضافه می‌کند: آسیب‌های بچه‌های بهزیستی فقط نداشتن خانواده و جدا بزرگ شدن آن‌ها نیست، بلکه نگاه نادرست مردم به آن‌ها هم عاملی آسیب زننده است و خطاب کردن آن‌ها با الفاظی، چون بچه بهزیستی، سر راهی و... باعث شده است گاهی این بچه‌ها نگاه انتقام جویانه‌ای به جامعه داشته باشند.

هدف اصلی ما در کنار تمرین درس با بچه‌ها این است که علاوه بر آموزش، ارتباط دوستانه‌ای با آن‌ها داشته باشیم و حس امنیت را نسبت به آدم‌های جامعه‌شان برای‌شان ایجاد کنیم و اینکه همه آدم‌ها به آن‌ها به چشم بد نگاه نمی‌کنند و جامعه جای ناامنی برای آن‌ها نیست.

او ادامه می‌دهد: ما دانشجو هستیم و معرف قشر فرهیخته جامعه، این وظیفه ماست که این الگوسازی را داشته باشیم که آن‌ها هم از افراد همین جامعه هستند و باید با آن‌ها رفتاری درست شود، همه ما باید بدانیم آن‌ها تقصیری در وضعیت پیش آمده ندارند. 

خودگردان هستیم

مسئول فرهنگ و ارتباطات گروه باران در مورد برنامه‌های‌شان می‌گوید: در سال تحصیلی بیشتر تمرکزمان روی آموزش بچه‌هاست و حداقل هفته‌ای دو ساعت در کنارشان هستیم، به این صورت که هر کدام از اعضا در هر درسی که قوی‌تر است با بچه‌ها کار می‌کند.

در تابستان هم آموزش کلاس‌های هنری داریم، به این صورت که وسایل مورد نیاز هر رشته هنری را برای هر فرد تهیه و از طریق مربیان در رشته‌های مختلف به بچه‌ها آموزش می‌دهیم. از سوی دیگر به تفریح بچه‌ها هم اهمیت می‌دهیم و آن‌ها را به سینما، موزه، پارک و دیگر مکان‌های تفریحی می‌بریم.

از محل تامین هزینه‌های این گروه خیریه دانشجویی می‌پرسم که خاطرنشان می‌کند: گروه باران به لحاظ مالی خودگردان است و با برگزاری نمایشگاه‌های مختلف و کمک خیران و استادان و خانواده‌ها،  نیاز‌های مالی‌اش را تامین می‌کند.

او اشاره به برگزاری نمایشگاه باران دارد و می‌گوید: ما هر ساله برگزاری نمایشگاه باران را داریم و امسال هم سیزدهمین دوره آن را در یکی از ساختمان‌های دانشگاه صنعتی سجاد واقع در بلوار جلال آل احمد با همکاری گروه باران برگزار کردیم.

با تبلیغاتی که قبل از برگزاری نمایشگاه در سطح شهر با همکاری شهرداری منطقه ۱۱ داشته‌اند، توانسته اند آثار هنری را در قالب‌های مختلف جمع آوری کنند.

جلالیان در این باره می‌گوید:  یک سری از آثار از کار‌های هنرمندان و استادان است که در صدی از سود فروش آن به بچه‌های بهزیستی تعلق می‌گیرد که شامل تابلو‌های نقاشی، آینه کاری، سفالگری، بدلیجات و... است.

بخشی دیگر از کار‌های هنری دانشجویان دانشگاه صنعتی سجاد و اعضای گروه باران است و ارائه کار‌های هنری بچه‌های بهزیستی در نمایشگاه است که در آمد حاصل از فروش آثارشان به خودشان داده می‌شود.  

به جامعه خود بی تفاوت نیستیم

«ما نسبت به جامعه خود بی تفاوت نیستیم» این جمله روی بنری در نمایشگاه قرارگرفته است و مسئول فرهنگ و ارتباطات گروه باران بیشتر در این باره توضیح می‌دهد: بچه‌های باران در یک حرکت نمادین با همفکری هم، بنری طراحی کردند که هر کس برای بازدید از نمایشگاه می‌آید انگشت روی آن بزند. این انگشت‌ها نماد این است که بدانیم نسبت به جامعه خود بی تفاوت نیستیم. انگشت‌هایی که هر کدام قطره باران است و در کنار هم باران محبتی است که روی سر بچه‌ها می‌ریزد.

او ادامه می‌دهد: ما برای بالا رفتن اعتماد به نفس بچه‌ها در روز آخر نمایشگاه تعدادی از آن‌ها را از بهزیستی، برای بازدید نمایشگاه می‌آوریم تا ببینند آثار هنری‌شان در کنار آثار دیگر هنرمندان قرار گرفته است و هیچ فرقی با دیگران ندارند.  

خدا سر بزنگاه رسید

سراغ فائزه شاکری، یکی دیگر از اعضای گروه باران می‌رویم او در این دوره مسئول جمع‌آوری آثار بوده است و می‌گوید: یک سال عضو باران هستم و این آشنایی خیلی برایم خوب بوده است چه از نظر فردی که به تجربیاتم اضافه شده است و چه به لحاظ اجتماعی که یاد گرفتم که باید همه آدم‌ها رادر کنار هم ببینم.  

به نظر او هیچ جایی غیر از باران نمی‌توانسته است چنین تجربه‌ای برای او داشته باشد. می‌گوید: خدا سر بزنگاه رسید، من قبل از اینکه عضو گروه باران شوم فکر می‌کردم چقدر زندگی کردن سخت است و تقریبا قدردان زندگی‌ام نبودم.

او در مورد آشنایی‌اش با این گروه اظهار می‌کند: زمانی که با جوان بیست ساله‌ای در بهزیستی آشنا شدم متوجه شدم او درد‌های زیادی را تجربه کرده است که من در بیست سالگی‌ام چنین تجربه‌هایی نداشتم. بچه‌هایی که سختی‌های زندگی آن‌ها را پخته کرده بود.

شاکری خاطرنشان می‌کند: همه ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که اولین قدم برای در کنار  بچه‌ها بودن این است که نگاه ترحم آمیز به آن‌ها نداشته باشیم، اگر قرار است کار خیری صورت بگیرد باید عزت نفس بچه‌ها حفظ شود. 

نیاز به حمایت مردم داریم

عارفه میری، مسئول صندوق در نمایشگاه است و می‌گوید: برگزاری این نمایشگاه کار بزرگی است، ولی باید ابعاد تبلیغاتی و حضور مردم در آن گسترده‌تر شود، ما نیاز به حمایت مردم داریم.

زهرا میرزایی، دیگر عضو باران در نمایشگاه حضور دارد و اظهار می‌کند: ما قبلا یک سری جشنواره‌های دانشجویی داشتیم که برای گروه‌های خیریه در سطح کشور برگزار می‌شد و گروه باران چندین بار در این نمایشگاه‌ها مقام کسب کرده است.

برگزاری این جشنواره‌ها هم باعث رقابت و هم آشنایی مردم با گروه‌ها و فعالیت‌های خیران می‌شد. اما متاسفانه چند سالی است که دیگر این نمایشگاه‌ها برگزار نمی‌شود، امیدوارم دوباره شاهد برگزاری این جشنواره‌ها باشیم.  

او از پویایی گروه باران می‌گوید: اعضای شورای باران هر ساله تغییر می‌کنند و همین باعث پویایی بیشتر باران می‌شود؛ و در پایان عنوان می‌کند: ما نماینده تمام بارانی‌ها هستیم و اگر اسمی آورده شده است نه برای اینکه ما زحمت بیشتری کشیده‌ایم، بلکه این صدای همه بارانی‌ها است.  

* این گزارش پنج شنبه، ۵ اسفند ۹۵ در شماره ۲۲۸ شهرآرامحله منطقه ۱۱ چاپ شده است.