تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
راحله 12 ساله، 16 مدال طلا دارد
راحله رجبی هنوز وارد چهارمین بهار عمرش نشده بود که به‌دلیل فعالیت بیش از اندازه و شور و اشتیاقی که داشت، مادر بر آن شد تا دست دختربچه‌اش را بگیرد و به سالن ورزشی مسجد محله ببرد. همان سال بود که موفق شد اولین مدال طلای استانی رشته ژیمناستیک را از آن خود کند. بعد از آن وارد رشته کاراته شد و موفقیت‌های پیا‌پی‌اش در این حوزه، نشان داد می‌تواند کاراته‌کار موفقی باشد.
هنوز وارد چهارمین بهار عمرش نشده بود که به‌دلیل فعالیت بیش از اندازه و شور و اشتیاقی که داشت، مادر بر آن شد تا دست دختربچه‌اش را بگیرد و به سالن ورزشی مسجد محله ببرد. همان سال بود که موفق شد اولین مدال طلای استانی رشته ژیمناستیک را از آن خود کند. بعد از آن وارد رشته کاراته شد و موفقیت‌های پیا‌پی‌اش در این حوزه، نشان داد می‌تواند کاراته‌کار موفقی باشد.
هفته‌ای که گذشت، راحله رجبی، دختر دوازده‌ساله محله خواجه‌ربیع با یک دسته حکم قهرمانی و ۱۶مدال طلا، میهمان تحریریه شهرآرا بود تا از خودش و موفقیت‌هایش برایمان بگوید. «شیطنت‌های کودکی‌ام را خوب به خاطر دارم. به قول پدر و مادرم از دیوار راست بالا می‌رفتم. این شد که وقتی هنوز سه‌ونیم سالم بود، همراه مادرم به مسجد محله امام حسن عسگری(ع) رفتیم و در‌کلاس‌های ژیمناستیک تنها سالن ورزشی محله که در زیرزمین مسجد بود، ثبت‌نام کردیم.»
با شور و هیجانی که راحله در آموزش و یادگیری داشت، خیلی زود در میان هم‌ردیفانش در ورزش سرآمد شد و با حضور در مسابقات استانی و کسب مدال طلای آن مسابقات، انگیزه بیشتری برای ادامه راه پیدا کرد، اما نبود امکانات و دوری راه از «مهرمادر» در محله خواجه‌ربیع تا بولوار خیام برای رفتن به باشگاه مجهزتر سبب شد تا بعد 3سال تمرین در این رشته، به سراغ رشته رزمی کاراته سبک کیوکوشن برود: اولش این تغییر سخت بود، اما خیلی زود خودم را با موقعیت جدید وفق دادم و توانستم در این رشته هم به لطف خدا موفقیت‌هایی کسب کنم.
آرزویم حضور در تیم‌ملی است
راحله تا الان در حدود 15رقابت رسمی حاضر شده و دارای کمربند مشکی است. از هیچ‌کدام دست خالی بیرون نیامده است، اما بزرگ‌ترین آرزوی ورزشی‌اش حضور در تیم‌ملی است: در مسابقات فراوان استانی و کشوری که در شهرهای تهران، یزد و... برگزار شده است، حاضر بوده‌ام و در همه آن‌ها مقام اول یا دوم کسب کرده‌ام، اما آرزویم پوشیدن لباس تیم‌ملی است.
البته او یک‌بار برای حضور در رقابت‌هایی که در کشور ترکیه برگزار می‌شد، از طرف فدراسیون ورزش‌های رزمی نامزد می‌شود، اما از آنجا که همه هزینه‌های حضور در مسابقه با خود ورزشکار است، راحله هم مثل خیلی از هم‌سن‌وسالانش به‌سبب نداشتن اسپانسر مالی از رفتن بازمی‌ماند.
برتری در مسابقات مجازی
کرونا و محدودیت‌های آن و تعطیلی باشگاه‌های ورزشی هم نتوانست راحله را از ورزش و کسب افتخارات ورزشی دور کند. 2عنوان برتری در مسابقات مجازی تکواندو از دیگر افتخارات دختر نوجوان محله ماست: کاتا در کاراته از تعداد زیادی حرکت شامل چرخش و گام‌برداشتن تشکیل‌شده است که با همراهی انواع ضربات دست و پا انجام می‌شود. این ورزش می‌تواند هم انفرادی و هم گروهی انجام شود. در دوره شیوع کرونا از طرف فدراسیون استان مسابقات مجازی برگزار شد. با فیلم‌هایی که از حرکات ورزشی گرفته و فرستاده بودم، موفق شدم یک مقام اول و یک مقام سوم گروهی کسب کنم.
خواهران منصوریان الگوی ورزشی‌ام هستند
او خواهران منصوریان را الگوی ورزشی‌اش می‌داند و می‌گوید: البته اول از همه مربی‌ام خانم حسینی الگویم است که در وضعیت سخت توانسته است موفقیت‌های خوبی کسب کند. بعد هم خواهران فداکار منصوریان. راحله دوست دارد در پایان صحبت از والدینش هم بگوید: مادرم در این مسیر بهترین و بزرگ‌ترین حامی‌ام بود. او خودش رزمی‌کار است و الان هم مدیریت باشگاه را بر عهده دارد. پدرم هم در جوانی رزمی‌کار بوده است. تمریناتم بیشتر با پدرم است. تمرین پدر و دختری حس‌وحال خوبی دارد.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
