قرآن‌آموزی هدف اصلی هیئت محبان حضرت قائم(عج) است 
پرستاری ظریفترین هنر است 
قرآن‌آموزی هدف اصلی هیئت محبان حضرت قائم(عج) است
هیئت محبان قائم آل محمد (عج) ریشه در تشکیلاتی دارد که قرآن‌آموزی در صدر فعالیت‌هایش بوده است. این را امضایی که ذیل پرچم‌های هیئت شده نشان می‌دهد و این امید را در دل بیننده می‌آفریند که کار هیئت قرآنی است و محتوای آن نه فقط با محوریت شور، بلکه همراه با معنویت اصیل قرآنی است.
این‌ها جمعی از بچه‌های خیابان مسلم هستند که در مسجد تمرکز دارند. در تمام طول سال جمعه‌شب‌ها گرد هم می‌آیند و ضمن شنیدن سخنرانی مذهبی به بخش شور و احساس دینی هم می‌پردازند.
در کنار این بخش که اصل اساسی بیشتر هیئت‌های دینی است، بچه‌های این هیئت به «کار‌های زمین‌مانده انقلاب» هم می‌پردازند. در ادامه می‌توانید نظرات یکی از قدیمی‌ترین اعضای هیئت را که با ما گفتگو کرده است بخوانید.
او مشابه عموم افرادی که انگیزه‌های معنوی دارند چندان رضایت به گفت‌وگوی مطبوعاتی ندارد، اما بالأخره می‌گوید: مهدی اکبری هستم و کاردانی حسابداری دارم و سی‌وهفت‌ساله هستم.
خودم را در آن اندازه نمی‌دانم که از طرف هیئت صحبت کنم. بچه‌های محوری‌تر هیئت این روز‌ها در راه اربعین و مرقد امام شهید هستند. از او درباره سابقه این هیئت می‌پرسم و پاسخ می‌شنوم: این جلسه مذهبی در سال ۷۵ تأسیس شده است، ولی قبل از آن ذیل عنوان مکتب قرآن امام زمان (عج) کار می‌کردیم.
هرچند نام عوض شده، اما محتوا و مخاطبان همان‌ها هستند که از سال‌های دور پای کار جلسه قرآن و هیئت بودند. در سال‌هایی که بچه‌ها نام مکتب قرآن را داشتند، «حسین سوری» معلم قرآن و مسئول جلسه مکتب بودند.
هیئت پایگاهی مذهبی دارد و مسجدمحور است. اکبری درباره نشانی هیئت و برنامه‌هایش می‌گوید: امروزه برنامه‌های هیئت در خیابان گاز، مسلم شمالی ۵، مسجد حاج حبیب است.
جلسه اصلی هر جمعه شب برگزار می‌شود و در بیشتر برنامه‌های مذهبی، حضور ویژه داریم و بچه‌ها دور هم جمع می‌شوند و بنا به اقتضای موضوع مذهبی یا برنامه‌های سوگوارانه و در ایام میلاد اهل‌بیت (ع) هم برنامه‌های دینی با رنگ و بوی شادمانه برپا می‌کنیم.
از عضو قدیمی هیئت درباره مفهوم هیئتی‌بودن که می‌پرسیم، می‌گوید: «هیئتی بودن» مثل خیلی دیگر از مفاهیم، معنایی که همه بر آن توافق داشته باشند نیست. افرادی را دیده‌ام که می‌گویند بچه‌های هیئت، افرادی هستند که دنبال وقت تلف‌کردن هستند و هیئتی‌بودن معادل بی‌نظمی است.
درحالی‌که هیئت جای وقت تلف‌کردن نیست و اصولاً مگر می‌شود بدون نظم و انضباط عده‌ای سال‌ها دور هم جمع شوند و برنامه‌ای منظم اجرا کنند؟! اکبری اضافه می‌کند: هیئتی‌بودن در نظر من یعنی سکولارنبودن.
ما آمده‌ایم تا در کنار برنامه‌های دینی و خودسازی معنوی کار‌های روی زمین‌مانده انقلاب و نظام را انجام دهیم. نمونه مهم موقعیت‌هایی که هیئت‌ها و خاصه هیئت ما به دنبال انجام کار‌های اجتماعی در قالب منویات نظام است، همین بحث اردو‌های جهادی است.
در هیئت، بزرگانی هستند که نظارت دائمی به محتوایی که سخنرانان و به‌ویژه مداحان ارائه می‌کنند دارند
در خبر‌ها مکرر می‌شنوید که جوان‌هایی بی‌نام‌ونشان به مناطق کم‌برخوردار حاشیه شهر یا روستا‌ها می‌روند و خدمات ارزنده‌ای انجام می‌دهند. مطمئن باشید بخش مهم این بچه‌ها همان بچه‌هایی هستند که هیئتی نامیده می‌شوند.
بچه‌های هیئت ما هم گروهی یا در قالب اردو‌های دیگر، در این بخش شرکت داشته و دارند. نظارت بر کار سخنرانان و مداحان از مهم‌ترین مسائلی است که باید در هر هیئتی انجام شود.
عضو قدیمی هیئت محبان قائم آل محمد (عج) می‌گوید: در هیئت، بزرگانی هستند که نظارت دائمی به محتوایی که سخنرانان و به‌ویژه مداحان ارائه می‌کنند دارند.
سر آخر از او می‌پرسم تفاوت هیئت شما با دیگر هیئت‌های منطقه چیست و پاسخ می‌شنوم: همه هیئت‌ها برای تبلیغ امور دینی زحمت می‌کشند، اما تفاوت مهم هیئت ما با بعضی دیگر از هیئت‌های منطقه در این است که ریشه‌دار و مردمی هستیم.
ما برای بچه‌های محصل کلاس‌های درسی داریم. همچنین کمک‌های مردمی را در موقعیت‌های ویژه مانند بلایای طبیعی شامل سیل و زلزله جمع‌آوری کرده و به هلال احمر یا کمیته امداد تحویل می‌دهیم.
نکته مهم این است که خودمان را فقط به اینکه عده‌ای باشیم که گریه می‌کنند و سینه می‌زنند، اما به امور اجتماعی کاری ندارند، منحصر نمی‌کنیم.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
