اهالی کوچه میرزاکوچکخان۲۰ مثل ساکنان کوچههای مجاور، گود بزرگ نزدیک خانهشان را هم فرصت میدانند و هم تهدید. با سروسامانگرفتن گودال بزرگ فخار و تبدیلشدنش به پارک و فضای سبز، معابر دوروبر هم طعم داشتن یک محیط زیبای سرسبز را میچشند، اما اگر مثل حالا دستنخورده و خاکی باقی بماند، جز سروصداهای ناهنجار وگردو غبار و کثیفی تابستان و زمستان، چیز دیگری عایدشان نمیشود.
با همه اینها نمیتوان از حال خوب همسایههای این کوچه غافل شد؛ از دورهمیهای دلچسب خانمها زیر سایه تکوتوک درختهای توت و احوالپرسی و دید و بازدیدهایشان در اعیاد مختلف که به این محیط آرام و خلوت، حس زندگی میبخشد.
زهرا حسینزاده، خواهر شهیدان علی و حسین حسینزاده که چهل سال ساکن این معبر است، با کاشت درخت در حاشیه گودال، هوای محلهاش را دارد.
هیئت جاننثاران شاهزاده علیاکبر به یادبود حسن مرادی در سال۱۳۸۲ شکل گرفت تا در مناسبتهای مذهبی برای همسایهها مراسم دعا و روضه برپا کند.
قاسمی، همسایه قدیمی این کوچه، با نصب پرچم بزرگ ایران بر سردر خانهاش، علاقهاش را به کشورش نشان میدهد.
یک نقاشی دیواری خوشرنگ ولعاب به این گذر جان تازهای بخشیده است؛ هنری که نوروز امسال به دست دو هنرمند، خانمها فروزنده و عسکری، بر این دیوار بزرگ نقش بست.