گردشگری سر بسته پسته در خراسان 
مسجدجوادالائمه(ع)، قلب تپنده محله نوده 
میزهای تنیس پارک لاله، پاتوق پیر و جوان شده است
معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه۹ می‌گوید: یازده‌میز پینگ‌پنگ خریداری شده و قرار است در پارک‌های منطقه۹ نصب شود. دو میز دیگر هم در پارک لاله نصب خواهد شد زیرا از محله‌های دیگر برای بازی پینگ‌پنگ به پارک لاله می‌آیند.
شش‌هفت نفری دور یک میز ایستاده‌اند. نفرات دیگر منتظرند دست تیم تمام شود و نوبت بازی آنها برسد. هنوز یک گروه نرفته، گروه دیگر می‌آید. همین که یکدیگر را می‌بینند، چاق‌سلامتی می‌کنند و کری‌خواندنشان برای هم شروع می‌شود.
میزهای شیشه‌ای سبز پارک لاله در محله هنرستان، پاتوق پرشور و جذابی برای پینگ‌پنگ‌بازان است. از صبح اول وقت تا پاسی از شب می‌روند و می‌آیند. بیشترشان بازنشسته هستند، اما این‌قدر پرشور بازی می‌کنند که توجه جوان‌ها و رهگذران جلب می‌شود و به تماشا می‌ایستند. بعداز چنددقیقه هم دعوت به بازی می‌شوند.
بیراه نیست اگر بگوییم همین جو شاد و صمیمی بین پینگ‌پنگ‌بازان پارک باعث شده است که از ۱۰ سال پیش تا الان هرروز تعداد این علاقه‌مندان بیشتر شود.
تعارف‌های راکتی
برای رفتن این پا و آن پا می‌کردم. منتظر بودم آفتاب بالا بیاید و سرمای هوا پایین. نگران بودم مبادا بروم و با میزهای خالی مواجه شوم. اما وقتی رسیدم، تازه فهمیدم پینگ‌پنگ‌بازان پارک لاله، سرما و گرما برایشان فرقی ندارد. از صبح علی‌الطلوع پای میز‌ها حاضر می‌شوند. پنج تا میز دارند، اما تعدادشان آن‌قدر زیاد است که در هر دست به‌جای دو‌نفر، چهار‌نفر بازی می‌کنند و در‌کنارشان هم همیشه افراد و گروه‌هایی هستند که در نوبت منتظرند تا میز دراختیار آنها قرار بگیرد.
خودشان را یک خانواده می‌دانند. خودی و غیر‌خودی ندارند. هر فردی راکت در دست بگیرد، از آنها‌ست و هوایش را دارند. نیازی نیست حرفه‌ای باشید. حتی اگر گرفتن راکت را هم بلد نباشید، خودشان یادتان می‌دهند.
داوود متحدین و حمید مهدیار دو‌نفری هستند که دارند بازی می‌کنند. با هر ضربه راکتشان، توپ تا یک متر بیرون از میز می‌رود و باز آن را به همین صورت به زمین مقابل برمی‌گردانند. آقا‌داوود پنج‌سال است که برای تنیس روی میز به اینجا می‌آید.
او می‌گوید: آن موقع تازه از تأمین اجتماعی بازنشسته شده بودم. از دوستم شنیدم بازی پینگ‌پنگ اینجا جو خوبی دارد. اولین‌بار که آمدم، بازیکنان تعارفم کردند که راکت را بگیرم و یک دست بازی کنم. بلد نبودم. همین‌طور تجربی با کمک خودشان یاد گرفتم و الان طوری شده است که یک دست بازی با آقا‌حمید، یک ساعت یا بیشتر طول می‌کشد.
یک ظرفیت محلی برای استعدادیابی
حمیدآقا دوسال است که به این جمع ملحق شده است. او بازنشسته جهاد کشاورزی است و می‌گوید: از زمان جوانی اهل ورزش بودم ولی حالا که سن و سالی از ما گذشته، بهترین ورزش برایمان همین تنیس روی میز است.
او به رفاقت‌هایی که بین پینگ‌پنگ‌بازان پارک لاله جریان دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر کسی کسالت داشته باشد، احول‌پرسش هستیم. مواردی بوده است که افراد به یکدیگر کمک‌های مالی کرده‌اند. زمانی‌که اینجا نور کافی نداشت، خودمان پول گذاشتیم و نورافکن خریدیم. خلاصه اینکه با هم همدل هستیم.
به نظر او اینجا می‌تواند یک ظرفیت محلی برای استعدادیابی باشد. همسر حمیدآقا هم چند‌ماه است که همراهش شده است. او به تنیس روی میز علاقه ندارد، اما روحیه ورزشی حمیدآقا باعث شده که او هم ورزش را شروع کند و حالا هرروز همراه همسرش به پارک لاله می‌آید و پیاده‌روی می‌کند.
حمید منصوری متولد ۱۳۳۶ است و از هشت سال پیش به جمع پینگ‌پنگ‌بازان پارک لاله ملحق شده. به گفته او، حدود ۱۰سال پیش یا حتی قبل‌تر، میز‌ها آن طرف پارک و بتنی بوده‌اند که بعد‌ها به وسط پارک منتقل شده‌اند. هنگامی‌که آمفی‌تئاتر احداث شد، تعداد میز‌ها را اضافه کرده به این مکان آورده‌اند و میزهای شیشه‌ای کنونی جایگزین شده است.
او ادامه می‌دهد: آن موقع تعداد افرادی که برای پینگ‌پنگ می‌آمدند، نصف اکنون و شاید هم کمتر بود، اما حالا صبح‌ها حدود سی‌چهل‌نفر هستند که بازی می‌کنند. عصر‌ها هم تابستان و زمستان متفاوت است. تابستان‌ها، عصر‌ها شلوغ‌تر است و به‌طور معمول یک میز دراختیار کودکان و نوجوانان قرار می‌گیرد.
دست‌های پدر و پسری
حمیدآقا به میزی که دو پسر بچه در آن مشغول بازی هستند اشاره می‌کند و می‌گوید: وقتی فصل امتحانات تمام شود، تعداد نوجوانان بیشتر می‌شود. خیلی از پدر‌ها با پسر‌ها و پدربزرگ‌ها با نوه‌هایشان می‌آیند.
تقی نمازی که به قول خودش کلیددار اینجا‌ست و صبح‌ها اولین نفر می‌آید، می‌گوید: پارک گل‌ها و دیگر پارک‌های محلی که میز تنیس روی میز دارند، هیچ‌کدام این‌قدر مورد استقبال قرار نگرفته‌اند.
در تمام طول مدت حضور ما، او و تمام پینگ‌پنگ‌بازان پارک لاله، بار‌ها درخواستشان مبنی‌بر افزایش تعداد میز‌ها را تکرار می‌کنند. آنها یک درخواست دیگر هم دارند؛ عبورومرور موتوری‌ها که یک خطر جدی برایشان است، ممنوع شود.
نمازی ادامه می‌دهد: ما حین بازی با شتاب به عقب و جلو می‌رویم و موردی بوده که فردی در همین پارک و حین بازی پینگ‌پنگ، با موتور تصادف کرده و کارش به بیمارستان کشیده است.
نصب ۱۱ میز پینگ‌پنگ در پارک‌های منطقه۹
این درخواست‌ها را با معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه۹ که در‌میان می‌گذاریم، خبر‌های خوشی برای اهالی دارد و می‌گوید: یازده‌میز پینگ‌پنگ خریداری شده و قرار است در پارک‌های منطقه۹ نصب شود.
وی از نصب دو میز در پارک لاله خبر می‌دهد و می‌گوید: می‌دانیم افرادی هستند که از محله‌های دیگر برای بازی پینگ‌پنگ به پارک لاله می‌آیند. قرار است در پارک‌های آن محله‌ها هم میز‌ها نصب شود تا علاقه‌مندان محله‌های مختلف به میزهای پینگ‌پنگ دسترسی داشته باشند.
حامد قریانی درباره عبور موتورسواران توضیح می‌دهد: در همه پارک‌ها عبور موتور‌سیکلت ممنوع است، اما متأسفانه بعضی‌ها رعایت نمی‌کنند.
به گفته او اگر مسیر‌های پارک به نحوی مسدود شود که موتور نتواند وارد شود، افراد دارای کالسکه، نابینایان و معلولان هم برای عبورومرور و استفاده از پارک دچار محدودیت می‌شوند؛ برای همین بهتر است که خود ورزشکاران و اهالی نظارت مردمی داشته باشند و از موتورسواران بخواهند وارد حریم پارک‌ها نشوند.
* این گزارش چهارشنبه ۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۴ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
