از تولد در نجف تا شهادت در خوزستان 
دیگ سمنو باید توسط دخترهای خانه باز می‌شد 
خستگی برای یاسمین رضایی معنی ندارد
یاسمین رضایی، ورزش را با ژیمناستیک شروع کرد و در ادامه به کاراته، پیوست. او کمربند مشکی دان یک دارد و افتخارات استانی، ملی و فراملی‌اش در رشته‌های مختلف ورزشی، آن‌قدر متعدد است که به‌راحتی نمی‌توان شمرد.
هنوز چهارسالگی را پر نکرده بود که ورزش حرفه‌ای را شروع کرد. به‌همین‌دلیل خاطره ماه‌ها و سال‌های نخست ورزش را به یاد نمی‌آورد و هر‌چه در ذهن دارد، نتیجه تماشای عکس‌های یادگاری و صحبت‌های پدر و مادر است.
یاسمین رضایی، نوجوان دوازده‌ساله محله سیس‌آباد، ورزش را با ژیمناستیک شروع کرد و در ادامه به کاراته، پیوست. او کمربند مشکی دان یک دارد و افتخارات استانی، ملی و فراملی‌اش در رشته‌های مختلف ورزشی، آن‌قدر متعدد است که به‌راحتی نمی‌توان شمرد. سختی‌ها و شیرینی‌های موفقیت در درس و ورزش، موضوع بخشی از سؤال و جواب‌های ما با دانش‌آموز پایه ششم مدرسه شهدای سیس‌آباد در رسالت۹۱ است.
- تو اولین ورزشکار خانواده هستی؟
نه، کوچک‌ترینشان هستم. پدرم قبلا کونگ‌فو کار می‌کرد، مادرم اهل نرمش و باشگاه ورزشی است، خواهر بزرگ‌ترم هم دو‌و‌میدانی کار می‌کند.
- چطور از ژیمناستیک به کاراته رسیدی؟
پنج سال ژیمناستیک کار کردم. با‌توجه‌به محدودیت‌هایی که برای پوشش دخترهای مسلمان ژیمناستیک‌کار در مسابقات خارجی وجود دارد، با مشورت خانواده تصمیم گرفتم سراغ رشته دیگری بروم. اتفاقی تمرینات کاراته را در باشگاه نزدیک خانه دیدم، و تمرین را شروع کردم.
- چند روز در هفته، تمرین می‌کنی؟
حداقل دو روز در هفته، کاراته و یک روز هم ژیمناستیک. اگر نزدیک مسابقات باشد، تمریناتم به پنج روز در هفته هم می‌رسد.
- پس کی درس می‌خوانی؟
چون اهل بازی با گوشی و این‌جور کار‌ها نیستم، وقت کم نمی‌آورم و نمراتم، خیلی خوب است. قبل و بعد از باشگاه، فرصت دارم برای نوشتن مشق‌هایم. تکالیفم که تمام می‌شود، دوباره می‌روم سراغ تمرینات ورزشی توی خانه. خستگی برای من معنی ندارد.
- در این سال‌ها آسیب‌دیدگی هم داشته‌ای؟
بله. شکستگی دست و پایم زمانی که ژیمناستیک کار می‌کردم.
- در مدتی که برای بهبودی می‌گذرانی، پشیمانی یا حسی مشابه به سراغت آمده است؟
نه اصلا، چون علاقه‌ام به ورزش خیلی زیاد است. مادرم خاطره‌های زیادی دارد. می‌گوید یک بار وقتی کوچک بودم و هنوز نمی‌توانستم خوب صحبت کنم، به خاطر آسیب، من را به باشگاه نبرده بودند. خیلی گریه می‌کردم و می‌گفتم چرا من را قایق (غایب) کردید.
- در ورزش می‌خواهی به کجا برسی؟
مسابقات المپیک. می‌خواهم مربی هم شوم و باشگاه داشته باشم.
- از افتخارات ورزشی‌ات بگو و اینکه کدامشان برایت شیرین‌تر است؟
زیادند، مثلا رتبه اول کشور در مسابقات اسپورت ایروبیک سال۱۴۰۱، قهرمانی در مسابقات کشوری ژیمناستیک سال۹۷، انتخاب به‌عنوان ورزشکار برتر لیگ ملی ایروبیک همگانی ایرانیان در سال۱۴۰۱، رتبه اول در مسابقات سال۹۹ ژیمناستیک استان، رتبه اول در مسابقات استانی کاتا در تیر امسال، مدال طلای مسابقات استانی کاراته در مرداد امسال در سبک کیوکوشین، رتبه اول کشور در مسابقات کاراته کشوری در آذر امسال. همه‌شان شیرین‌اند، چون برایشان زحمت کشیدم.
* این گزارش یکشنبه ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۱ شهرآرامحله منطقه ۳ و ۴ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
