نام «علمایی» پدر یتیم‌نواز محله فلسطین ماندگار شد

مرحوم حاج‌حسین علمایی روز دوشنبه، دهم دی‌ماه در نود‌و‌یک‌سالگی دار فانی را وداع گفت؛ پیشکسوتی که اطرافیانش او را با کار‌های خیرش می‌شناسند. این خیّر محله فلسطین متولد سال‌۱۳۱۲ بود و طی سال‌های زندگی‌اش، سختی‌های بسیاری را تجربه کرد و با راهنمایی پدرش، مرحوم حسن علمایی، از آنها درس گرفت و سرلوحه زندگی‌اش قرار داد.

شهرآرا‌محله در سی تیرماه‌۱۴۰۳ گفت‌وگوی مفصلی با این خیر محله فلسطین منتشر کرد. در مطلب پیش رو از این نیکوکار و فعال فرهنگی محله یاد کرده‌ایم.

کار خیر را از پدر آموخت

مرحوم علمایی خانواده‌ای مذهبی داشت که از همان کودکی بخشش و نیکوکاری را به او آموختند. دوران کودکی‌اش هم‌ز‌مان با اشغال ایران توسط متفقین بود که نان به‌سختی پیدا می‌شد. بیشتر مردم در تأمین هزینه‌های زندگی ناتوان بودند، اما او پدرش را می‌دید که با وجود متوسط‌بودن درآمد خانواده فقط به فکر خودشان نبود و تا‌جایی‌که می‌توانست به افراد فقیر و گرسنه کمک می‌کرد.

این سفارش پدر، همیشه آویزه گوش مرحوم حاج‌حسین علمایی بود: «به فکر فقرا و بچه‌های یتیم باشید. اگر دست آنها را بگیرید، خداوند دست شما را خواهد گرفت و کمکتان خواهد کرد.» و در زندگی‌اش هم بر همین اساس پیش می‌رفت.

مطلب مرتبط یتیم‌نوازی؛ چکیده زندگی ۹۰ ساله حاج‌حسین علمایی

او به‌همراه برخی از دوستانش در سال‌۱۳۴۱ خیریه محبان‌الرضا (ع) را تأسیس کرد. این خیریه، مراقبت از هزار خانواده یتیم و نیازمند را بر‌عهده دارد. در‌کنار کار‌های خیرش، یکی از بانیان مسجد قبا بود که هر‌روز عصر در آنجا نماز اقامه می‌کرد و احوالپرس همسایه‌های محله بود. این پدر شهید، با وجود پیشنهاد‌های بسیار برای نام‌گذاری یکی از معابر محله به نام پسرش، شهیدمجید علمایی، همیشه می‌گفت «پسرم در راه خدا رفته است و نیازی به این کار‌ها نیست.»

یکی دیگر از ویژگی‌های مرحوم علمایی، احساس مسئولیت او به محل زندگی‌اش بود. سال‌۱۳۵۵ که محدوده خیابان نسترن فعلی، زمین‌های خاکی بود، به نمایندگی از ساکنان محله، پیگیر کار‌های توسعه محله بود. خیلی تلاش کرد که آنجا را آسفالت کند.

شخصیتی دقیق و منظم

حسن علمایی، پسر بزرگ خانواده، درباره پدر می‌گوید: شاخص‌ترین ویژگی ایشان، شخصیت منظم و دقیقش بود. درباره کار‌هایی که می‌خواست انجام دهد، همه‌چیز مرتب و شفاف بود. ۶ سال قبل گفت دیگر نمی‌خواهد عضو هیئت‌مدیره خیریه محبان‌الرضا (ع) باشد. از او خواستیم به‌عنوان پیشکسوت در جمع ما حاضر شود. در همان مدت هم همیشه از همه زودتر می‌آمد و حواسش به نظم کار‌ها بود.

پسر مرحوم ادامه می‌دهد: پدر علاوه‌بر کار‌های خیری که انجام می‌داد، مردم‌دار بود و به صله ارحام توجه خاصی داشت. از زمانی‌که به خاطر دارم، دید و بازدید فامیل جزو برنامه‌هایش بود و حتی دورانی که کسالت داشت، به این موضوع اهمیت می‌داد.

* این گزارش در شماره ۵۸۹ شهرآرا محله منطقه ۱ و ۲ مورخ ۲۹ دیماه سال ۱۴۰۳ منتشر شده است.