ساز و آواز نسل به نسل به استاد محمد یگانه به ارث رسیده است 
معبر دو سر بن‌بست در خیابان شهرآرا! 
مهراد و پرنیان، خواهر و برادر ورزشکار آینده روشنی دارند
مهراد روانخواه در ورزش کاراته عنوان‌دار است و همین یک ماه پیش در مسابقات آسیایی اصفهان در سبک گوجوریو مقام دوم کومیته و سوم کاتا را به دست آورد.خواهرش پرنیان هم قهرمان شنای هنری کشور است.
سه‌سال پیش بود که مادر مهراد، او را در کلاس کاراته محله شان ثبت نام کرد. مهراد تا آن موقع عاشق فوتبال بود ولی هیاهوی بچه‌ها و تمرینات مربی‌شان، او را به مرور شیفته کاراته کرد. حالا مهراد روانخواه دوازده‌ساله که با خانواده‌اش در محله حجاب زندگی می‌کند، برای خودش در ورزش کاراته عنوان‌دار است و همین یک ماه پیش در مسابقات آسیایی اصفهان در سبک گوجوریو مقام دوم کومیته و سوم کاتا را به دست آورد.
البته مهراد تنها ورزشکار خانواده روانخواه نیست و خواهرش هم به‌صورت حرفه‌ای ورزش می‌کند. پرنیان قهرمان شنای هنری کشور است و در این رشته فعالیت دارد.
مهراد روانخواه
- چرا ورزش رزمی؟
راستش من قبل از کاراته عاشق فوتبال بودم. به بلوز آبی‌ای که پوشیده‌ام نگاه نکنید؛ یک پرسپولسی دو‌آتشه هستم! اما سه‌سال پیش، مادرم یک بار آمد و گفت «در کلاس کاراته ثبت نامت کرده‌ام.» اولش جا خوردم ولی کم‌کم به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدم.
- این علاقه‌مندی چطور شکل گرفت؟
تمرین با بچه‌ها و بعد‌ها حضور در مسابقات خیلی به من انگیزه داد و به این رشته علاقه‌مند شدم. راستش فهمیدم که زندگی مانند ورزش پر از نبرد است و برای موفقیت در زندگی و ورزش باید مبارزه کرد.
- از اولین حضورت در مسابقات برایمان بگو.
اولین‌بار یک سال پیش در مسابقات باشگاهی مشهد شرکت کردم و سوم شدم. یک بار در مسابقات استانی و یک‌بار هم در مسابقات کشوری شرکت کردم. اما بزرگ‌ترین حضورم در مسابقات کاراته برمی‌گردد به آبان امسال که در رقابت‌های آسیایی اصفهان حضور یافتم و دو مدال به دست آوردم؛ مدال نقره بخش کومیته و برنز بخش کاتا.
- یک خاطره خوب از مسابقات آسیایی کاراته برایمان بگو.
حضور مادرم. او دائم کنارم بود و قبل از رقابت‌ها مدام به من می‌گفت که «تو می‌توانی. تو بهترینی. تو خیلی قوی هستی.» مادرم برای من مثل بمب انرژی است.
- غیر از ورزش، چه سرگرمی‌های دیگری داری؟
راستش هنر و ساز‌زدن را هم خیلی دوست دارم. دوسالی می‌شود که تنبک می‌زنم و این ساز را به‌صورت نیمه‌حرفه‌ای یاد گرفته‌ام. به کلاس زبان هم می‌روم.
- برنامه‌ات برای آینده چیست؟
اینکه اول درسم را خوب بخوانم. امسال تازه کلاس هفتم هستم و برای انتخاب رشته وقت زیاد دارم. در ورزش هم مسابقات بین‌المللی ترکیه را در پیش دارم که فکر کنم بهمن‌ماه برگزار می‌شود و باید خودم را برای یک موفقیت دیگر آماده کنم.
پرنیان روانخواه
- چندسال است که در رشته شنای هنری فعالیت داری؟
از سال ۹۶. این رشته به‌صورت انفرادی، دونفره و تیمی برگزار می‌شود و خراسان رضوی از سرآمدان این رشته در ایران است.
- از اول خودت رشته شنا را انتخاب کردی؟
راستش پیشنهاد مادرم بود، من هم استقبال کردم. بعد‌از چند روز رفتن به کلاس کلا بی‌خیال این رشته شدم تا اینکه دوباره آن را شروع کردم.
- چرا؟
یک استاد شنا داشتیم که خیلی خشن برخورد می‌کرد. همان جلسه اول و دوم، دست و پای بچه‌ها را می‌گرفت و می‌انداخت توی آب! من از همان موقع از آب ترسیدم و از ورزش شنا زده شدم. یک ترم هم به کلاس نرفتم، اما بعدش با این موضوع کنار آمدم و شنا را از سر گرفتم.
- تا حالا در چه مسابقاتی شرکت کرده‌ای؟
سال۹۷ در رده سنی نونهالان کشوری دوم تیمی شدیم، سال۹۸ در مسابقات شنای هنری کشوری در رده سنی نوجوانان قهرمان شدیم و سال۹۷ هم مقام سوم شنای بانوان مشهد را به دست آوردم.
- تو هم مثل مهراد به موسیقی علاقه داری؟
بله، مدتی هم گیتار کار می‌کردم، اما درس و ورزش اجازه نداد که موسیقی را دنبال کنم.
- کلاس چندم هستی؟
کلاس دوازدهم و رشته‌ام تجربی است. البته به زبان انگلیسی هم علاقه دارم و الان به کلاس زبان هم می‌روم.
- دوست داری در آینده چه شغلی داشته باشی؟
عاشق پزشکی هستم و دوست دارم در آینده طبابت کنم.
- خاطره ویژه‌ای از مسابقات شنای کشوری به خاطر داری؟
بله، اواخر سال ۹۸ بود که برای مسابقات کشوری به تهران رفتیم. تازه کرونا شیوع پیدا کرده بود. یادم است مادرم هرچه به این در و آن در زد تا برای من و بقیه اعضای تیم ماسک و الکل و... پیدا کند، موفق نشد. خلاصه با کلی استرس به مسابقات رفتیم ولی با قهرمانی و خوشحالی و سلامتی برگشتیم.
تلاش فرزندانم یک دنیا ارزش دارد
مادر مهراد و پرنیان مشوق اصلی فرزندانش برای روی‌آوردن آنها به ورزش بوده است. او هرکاری از دستش برمی‌آید برای موفقیت فرزندانش به کار بسته است تا آنها در مسیر ورزش موفق باشند، تاجایی‌که مهراد بعد از مسابقات آسیایی، مدال‌هایش را به مادرش تقدیم کرده و گفته است: «خداراشکر مامان که شرمنده محبت‌های شما نشدم.»
شبنم کرمی می‌گوید: مهراد یک‌بار سال ۱۴۰۱ در مسابقات «قوی‌ترین مردان کوچک جهان‌شهر» عنوان قهرمانی را به دست آورد. همان‌جا حس کردم که روحیه رقابت و جنگندگی دارد؛ برای همین در کلاس کاراته ثبت‌نامش کردم. دوست داشتم منش پهلوانی و قهرمانی با هم در وجودش رشد کند.
مادر مهراد می‌گوید: برای من مهم تلاش شبانه‌روزی پسرم بود. می‌دیدم که او چگونه خودش را به آب و آتش می‌زند تا من را خوشحال کند و این برای من یک دنیا ارزش داشت.
کرمی درباره پرنیان هم می‌گوید: دخترم در روز‌هایی که به مسابقه می‌روند، هفته‌ای پنج‌روز تمرین می‌کند که از او وقت و انرژی زیادی می‌گیرد. درکنار اینها او امسال کنکور دارد و باید درسش را هم بخواند. ولی او انگیزه زیادی دارد؛ طبابت و قهرمانی را با هم می‌خواهد.
* این گزارش چهارشنبه ۲۱ آذرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۹۸ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
