دغدغه‌های ورزشی احمد قیطانی برای بچه‌های کشاورز

احمد قیطانی، مربی ورزش‌های رزمی، سال‌هاست که در باشگاه «مبارزان طلایی» به کشف استعداد‌های جوان و پرورش آنها مشغول است. او به این کار عشق می‌ورزد و همیشه نگران این است که مشکلات مالی یا کمبود حمایت‌های خانوادگی هنرجویانش مانع از ادامه فعالیت آنها شود.

در گفت‌وگویی که ۱۷‌آبان‌۱۴۰۰ با او داشتیم، نوشتیم که برای احمد، فراهم‌کردن یک محیط امن و پرانرژی برای تمرین این نوجوانان، بزرگ‌ترین دغدغه است و با همین دغدغه، باشگاهش به خانه امید بچه‌های محله کشاورز بدل شده است. دوباره در حالی به سراغش رفتیم که موفقیت او و شاگردانش حرکت رو به جلویی داشته است.

مطلب مرتبط آموزش سخت در محله فجر با روی خوش مربی قهرمان‌پرور

مدال‌های رنگارنگ

مدال‌های رنگارنگی که بچه‌های باشگاه در مسابقات مختلف کسب کرده‌اند، نشانه‌ای از تلاش و جدیت آنها در سه سال گذشته است. یکی از افتخارات بزرگ آنها کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز در مسابقات بین‌المللی کیک‌بوکسینگ سبک ایمو در بهمن سال گذشته بوده است. چهار نفر از شاگردان احمد در این رقابت‌ها شرکت کرده و به نتایج چشمگیری دست یافته‌اند.

نکته جالب این است که هیچ اسپانسری از آنها حمایت نکرده و همه هزینه‌ها به عهده خود خانواده‌ها و خود باشگاه بوده است. احمد این موفقیت را نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه بچه‌ها و تمرینات سخت آنها در چند سال گذشته می‌داند.

تغییرات باشگاه

خود باشگاه هم طی این سه سال، تغییرات مثبتی داشته است. احمد امکانات جدیدی را مانند کرانول، طناب تی‌آر‌ایکس و دوچرخه ثابت به فضای تمرین اضافه کرده و بخشی از سالن را هم به بدن‌سازی اختصاص داده است.

او بر این باور است که رزمی‌کاران نه‌تن‌ها باید فنون خود را یاد بگیرند، بلکه باید استقامت بدنی خود را نیز تقویت کنند تا در مسابقات انرژی و قدرت کافی داشته باشند. احمد همه این تغییرات را با هزینه شخصی رقم زده است و می‌گوید: وقتی هم‌سن شاگردهایم بودم، حس می‌کردم که برخی از امکانات برایم دور از دسترس‌اند. نمی‌خواهم بچه‌های باشگاه من چنین احساسی داشته باشند.

مشاور و مربی

احمد به‌تازگی به‌عنوان مسئول کمیته همگانی هیئت ورزش‌های رزمی استان منصوب شده، اما همچنان بیشترین انرژی‌اش را روی پیشرفت بچه‌های باشگاه متمرکز کرده است.

او با شاگردانش رابطه‌ای عمیق و دوستانه دارد و بیشتر از یک مربی، به‌عنوان مشاوری دلسوز در زمینه‌های فردی و تحصیلی آنها عمل می‌کند. بچه‌ها به‌راحتی مشکلات و دغدغه‌های خود را با او درمیان می‌گذارند و احمد هم با تمام توان تلاش می‌کند که به آنها کمک کند، انگار که فرزند خودش با چنین چالشی روبه‌رو شده است.

ساختن آینده بچه‌ها

قیطانی به‌دنبال ساختن آینده‌ای روشن برای شاگردانش است. او می‌داند که موفقیت یک ورزشکار، مربی یا باشگاه به مدال‌ها و افتخارات محدود نمی‌شود، بلکه در ایجاد فضایی حمایتگر و دوستانه برای جوانان نیز نهفته است. می‌خواهد قهرمانان کوچک امروز، در آینده، نه‌تن‌ها در ورزش، بلکه در زندگی اجتماعی خود نیز موفق و خوشبخت باشند.

این دلسوزی و تلاش‌های مداوم احمد، او را به یکی از اثرگذارترین شخصیت‌ها در زندگی نوجوانان این باشگاه تبدیل کرده است. با این رویکرد، او به‌دنبال ساختن نسلی از قهرمانان است که نه‌تن‌ها در میدان مسابقه، بلکه در میدان زندگی نیز بدرخشند.


* این گزارش دوشنبه ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۶۰۱ شهرآرامحله منطقه ۵ و ۶ چاپ شده است.