تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشفرود 
امیریه ۳۷ شهر چهارهزارنفری 
خانه امید بچه‌های «کشاورز»
احمد قیطانی متولد سال١٣٦٨ مربی دلسوز بچه‌های مستعد محله کشاورز است. او کودک پرشر و شوری بوده که از دیوار راست هم بالا می‌رفته، پرانرژی، بازیگوش و پرجنب و جوش! خستگی برایش معنایی نداشته.
کودک پرشر و شوری بوده که از دیوار راست هم بالا می‌رفته است، پرانرژی، بازیگوش و پرجنب و جوش! خستگی برایش معنایی نداشته. به محض افتتاح اولین باشگاه رزمی منطقه، مادرش او را آنجا ثبت‌نام می‌کند تا انرژی‌اش را با ورزش تکواندو تخلیه کند. ۱۳ سال بیشتر نداشته که مسیر اصلی زندگی‌اش را توی همان باشگاه پیدا می‌کند. حالا شاخه اصلی ورزشی او تکواندو است، اما دستی هم در کونگ‌فو، ووشو و کیک‌بوکسینگ دارد.
در طول این مسیر کلی مدال رنگارنگ هم کسب می‌کند، حالا هم نماینده کیک بوکسینگ سبک آی‌کی‌ان در مشهد است که توسط فدراسیون ورزش‌های رزمی به او اعطا شده است. با همه موفقیت‌هایی که کسب کرده است، اما بزرگ‌ترین دستاورد زندگی‌اش را تأسیس مجهزترین باشگاه رزمی در قلعه ساختمان و محله کشاورز می‌داند. جایی که به خانه امید رزمی‌کاران نونهال و نوجوان منطقه تبدیل شده و صد‌ها کودک و نوجوان و بزرگسال رزمی‌کار در آن پرورش پیدا کرده‌اند. افرادی که توانستند مدال‌های رنگارنگ کشوری و استانی کسب کنند و برای این منطقه و شهر افتخارآفرین باشند. احمد قیطانی متولد سال١٣٦٨ مربی دلسوز بچه‌های مستعد این منطقه است.
ثبت‌نام ۲ هزار رزمی‌کار
وقتی که ۱۳ سال بیشتر نداشته به اولین خانه تکواندو در منطقه ساختمان پا می‌گذارد و زیر نظر استادان بنام آموزش می‌بیند. استاد صنوبری، استاد صداقی، استاد غم‌خوار و... توی همان سال‌ها چند مدال استانی و کشوری کسب می‌کند. شیرین‌ترین برد‌ها هم برای او کسب مقام اول و دوم کشوری در سال١٣٨٧ بوده است. او تمام تلاشش را می‌کند تا از ورزش و تمرین و باشگاه دور نماند. خودش به سر کار می‌رود تا بتواند صفر تا صد هزینه باشگاه را بپردازد. با اینکه باشگاهشان مجهز نبوده و یک کیسه بوکس و تخته تاتامی بیشتر نداشته برای او بهترین نقطه دنیا بوده است. می‌گوید: ۳۰ نفر توی صف می‌ایستادیم تا بتوانیم چند تا مشت به کیسه بوکس بزنیم. بی‌امکانات‌ترین باشگاه در شهر باشگاه ما بود، با این حال آنجا را دوست داشتیم.
آن همه شور و اشتیاق، اما حول و حوش سال‌های٩٠ سرد می‌شود. می‌گوید: اشتیاق زیادی برای بردن و جنگیدن و موفقیت داشتم، اما متوجه شدم که ورزشکاران اهمیت و جایگاهی را که باید ندارند.
همان سال‌ها فایتری را کنار می‌گذارد و مربیگری را آغاز می‌کند. اوایل کار حرفه‌ای نبوده، تمام فعالیتش به این ختم می‌شده که با بچه‌های ورزشکار محله دور هم جمع شوند و تمرین کنند. بند گرفتن شهریه هم نبودند و فقط می‌خواستند هزینه باشگاه را دربیاورند تا جایی برای تمرین داشته باشند.
سال١٣٩٥ تصمیم می‌گیرد که مربیگری را جدی‌تر دنبال کند. همان سال دان ۳ تکواندو و تمام مدارک لازم را می‌گیرد و کارش را شروع می‌کند. آن اوایل درباشگاه‌های خصوصی مربیگری می‌کرده، اما سال١٣٩٧ باشگاهی برای خودش اجاره می‌کند. از آن سال تا به امروز ۲ هزار رزمی‌کار را در باشگاهش با کمترین هزینه ثبت‌نام کرده است. خیلی از این رزمی‌کاران تابه‌حال مقام‌های متعددی کسب کرده‌اند. باشگاه ۲ شیفت متفاوت دارد و حالا دختران و بانوان رزمی‌کار منطقه هم آنجا تمرین می‌کنند. او توضیح می‌دهد: این منطقه پر از بچه‌های بااستعداد است که به دلیل شرایط اقتصادی خانواده در میانه راه مجبور به ترک کلاس‌ها می‌شوند. ما پس از آگاه‌شدن از شرایط خانواده خودمان همان ابتدا از آنها تعهد می‌گیریم که فرزندشان کلاس را ترک نکنند. بعد هم صفر تا صد هزینه کلاس، لباس، وسایل و... را برعهده می‌گیریم.
۶ تا کیسه بوکس، رینگ، وزنه، گلابی بوکس و... اینها فقط بخشی از تجهیزات این باشگاه است. چیز‌هایی که باعث شده این باشگاه به مجهزترین باشگاه در محله کشاورز تبدیل شود.
این منطقه پر از بچه‌های بااستعداد است که به دلیل شرایط اقتصادی خانواده در میانه راه مجبور به ترک کلاس‌ها می‌شوند
دو قدم تا تعطیلی باشگاه
باشگاه رزمی‌کاران محله کشاورز در این چند سال اخیر اوضاع خوبی نداشته است. دوره‌ای طولانی باشگاه تعطیل می‌شود. حالا هم که کلاس‌ها از سر گرفته شده تعداد شاگرد‌ها ٧٠درصد ریزش داشته است. توی همین دو سال بسیاری از باشگاه‌های منطقه بسته شدند اما احمد قیطانی راضی به تعطیلی باشگاهش نشد. دلیلش را هم این‌طور توضیح می‌دهد: قطره قطره جمع کردم تا توانستم این باشگاه را تأسیس کنم. از تمام جان و توانم مایه گذاشتم. این مدت از جیب گذاشتم تا باشگاه تعطیل نشود. پشیمان هم نیستم چرا که حاضرم هر کاری بکنم که شرایط برای رشد و پیشرفت بچه‌های رزمی‌کار این منطقه با رعایت موارد بهداشتی فراهم باشد.
نماینده سبک آی‌کی‌اِن
احمد قیطانی، نماینده کیک بوکسینگ آی‌کی‌ان در مشهد مقدس، هم هست. او در سال٩٨ این مسئولیت را به عهده می‌گیرد و مسئول کمیته همگانی این سبک است. حالا ۱۰ باشگاه زیرمجموعه‌اش قرار دارند و او از وظایفی که برعهده دارد می‌گوید: باید آمار تمام مربی‌های این سبک و فایتر‌ها را بدانم، هر ۲ ماه یک‌بار تمرین مشترک برگزار کنم تا استایل‌های مختلف را تمرین کنیم و سطح فایتر‌ها بالا برود، ما دوره‌های استعدادیابی هم برگزار می‌کنیم. فایتر‌های باشگاه قیطانی تا به حال مقام‌های زیادی در سبک کیک بوکسینگ آی‌کی‌ان کسب کرده‌اند. مقام اول تیمی کونگ فو و مقام اول تیمی رشته کیک بوکسینگ در کشور از جمله آنهاست.
تأثیر الگوی خوب
قیطانی کلی شاگرد دارد که حالا پس از گذشت سال‌ها و کسب مدال‌های رنگارنگ برای خودشان باشگاه دارند و مربی شده‌اند. با این حال هیچ کدام استادشان را فراموش نکرده‌اند و ارتباطشان قطع نشده است. یکی از آنها محسن حیدری متولد سال ١٣٧٢ است که پس از اتمام دوره سربازی در سال١٣٨٩ پایش به این باشگاه باز می‌شود و خیلی زود پیشرفت می‌کند. حالا خودش در چند باشگاه مختلف در شهر مربی است. یک شیفت هم در همین باشگاه دارد و با جان و دل با بچه‌ها تمرین می‌کند. او توضیح می‌دهد: استاد قیطانی همیشه حامی من بود، مثل یک برادر بزرگ‌تر دستم را گرفت و من را راهنمایی کرد. کاری کرد که در این منطقه که هزار جور خلافکار دارد من در مسیر درستی قرار بگیرم و پیشرفت کنم. حالا او الگوی من است و دلم می‌خواهد پا جای پای او بگذارم.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
