برکت زندگی حسین صفرپور از پرچم‌دوزی

روز جمعه است و تعطیل، اما صدای دوخت و‌دوز چرخ‌های خیاطی سالن را پرکرده است. درحالی که بیشتر مغازه‌ها در این طبقه از بازار مرکزی بسته‌اند. رد صدا به مغازه‌ای می‌رسد که چند جوان و نوجوان آن، از خیر تعطیلی گذشته و حسابی سرگرم کارند. حسین یکی از همین پشت چرخ نشسته‌هاست. چندان سنی ندارد، اما حرف زدنش با بقیه نشان از تجربه‌اش می‌دهد.

مغازه پر از هنر دست آنهاست، پر از پرچم‌هایی که نام امام‌حسین (ع)، حضرت علی (ع)، امام رضا (ع)، حضرت رقیه (س) و حضرت فاطمه زهرا (س) هنرمندانه رویشان نخ‌دوزی شده است. حسین سال‌هاست در این مغازه زیر نظر دایی‌اش یدالله حیدری شاگردی می‌کند و هنر دستش تا انجمن اسلامی انگلیس یعنی بزرگ‌ترین مرکز مذهبی آنجا و کشور‌های دیگری مثل آلمان، کانادا، بحرین، عربستان و عراق رسیده‌است و می‌خواهد یک پرچم‌دوز بماند.

استعدادم در مغازه کشف شد

حسین‌صفرپور امسال پانزده‌ساله شده است، اما از کلاس چهارم دبستان پرچم‌دوزی می‌کند. خودش معتقد است راه شغلی آینده‌اش را پیدا کرده و می‌خواهد برکت زندگی‌اش از راه پرچم‌دوزی تأمین شود که هم هنرش را دارد و هم استعدادش را.

اولین‌بار پدرومادرش که با این کار بیگانه نیستند او را در تابستانی در این مغازه مشغول به کار می‌کنند. همان اوایل حضورش که هنوز کار حرفه‌ای با چرخ را یاد نداشت سفارشی قبول می‌کند. هر طور شده کار را می‌زند و بعد از آن دایی‌اش متوجه شوق و علاقه حسین به این شغل می‌شود. همان روز چرخی برایش می‌خرد و کار آموزش را شروع می‌کند.

در همه کار‌ها از سفارش کوچک گرفته تا بزرگ تلاشم این است که بهترین را تحویل بدهم

حسین کار پرچم‌دوزی را دارای دو بخش الگوبرداری و طراحی می‌داند و سعی کرده‌است با کمک دایی‌اش در قسمت طراحی فعالیتش را ادامه دهد.

او که بعد از تمام کردن کلاس هشتم تصمیم گرفته است شغل آینده‌اش را در پرچم‌دوزی انتخاب کند می‌گوید: ۸۰ درصد موفقیت را در تلاش کردن می‌دانم به‌خاطر همین همه وقتم را در این کار گذاشته‌ام. اولین پرچمی که دوخته مربوط به هیئتی در ملبورن استرالیا بوده است و بعد از طراحی آن، دایی کار را به طور کامل به حسین سپرده‌است.

در ادامه کار‌های بزرگ دیگری مثل کتیبه شیر‌و‌خورشید مربوط به شمشیر ذوالفقار را برای یکی از هیئت‌های کرمان که نیاز به طراحی خاص داشته، در کنار دیگر کارهایش انجام داده‌است.

او می‌گوید: در همه کار‌ها از سفارش کوچک گرفته تا بزرگ تلاشم این است که بهترین را تحویل بدهم. به‌خاطر همین برای برخی کار‌ها تا یک ماه برای طراحی و دوخت زمان می‌گذارم.

حسین حالا در فضای مجازی هم صفحه پرمخاطبی با موضوع کارش دارد که نمونه‌های سفارشی زیادی از آن طریق قبول می‌کند.

تشویق‌های دیگران من را حرفه‌ای کرد

حسین بیشتر از هرچیزی به نوآوری در کار پرچم‌دوزی معروف است. به قول صاحب مغازه این هنر را در خون دارد که بدون تحصیلی مرتبط با این موضوعات طراحی‌های خوبی می‌کند.

خودش بر این باور است که تشویق‌های دایی و دیگران و اعتمادی که خانواده به او کرده باعث شده است حرفه‌ای شود. می‌گوید: البته به‌جز این موارد من حتی اخلاق نیکو را در معاشرت با اهالی این مغازه آموخته‌ام. اگر قبلا زود عصبانی می‌شدم الان خیلی صبوتر شده‌ام. پای‌بند مسائل دینی هستم. سعی می‌کنم قبل از دوخت پرچم وضو داشته‌باشم و از همه مهم‌تر نمازم را اول وقت بخوانم و هدفمند کار کنم.

حسین هر روز صبح حتی روز‌های تعطیل از ساعت ۸ صبح تا ساعت ۱۰، ۱۱ شب مشغول طراحی و دوخت پرچم است و با تأکید می‌گوید: در حرم امام‌حسین (ع) از ایشان خواستم کمک کارم باشد و الان هم خوشحالم که هنرم را در خدمت به اهل‌بیت (ع) به کار گرفته‌ام.

حسین درآمد خوبی در این سن دارد و سعی می‌کند با حقوقش برای خانواده هم کاری کند. مثلا به مادر وسیله خانه هدیه می‌دهد و هیچ خرج و مخارجی هم از پدر نمی‌گیرد. آقا یدا... آینده درخشانی را برای حسین پیش‌بینی می‌کند و معتقد است حسین در دقت و رنگ‌بندی کار فوق‌العاده است.

* این گزارش پنج‌شنبه ۲۹ شهریورماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۷ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.