مهم‌ترین نام مردمی کوچه سرشور ۵ که هنوز هم برخی قدیمی‌های محله سرشور از آن برای نام بردن از این مسیر استفاده می‌کنند، نام کوچه «مطب‌دکتر‌شیخ» یا به‌طور خلاصه کوچه «دکتر‌شیخ» است.

کوچه «امام‌رضا (ع)‌۹» با ساخت نخستین گاراژ‌های ماشین در آن، رونق و آوازه پیدا کرد.

کوچه چهنو‌۴ که این روز‌ها تابلوی «مهراندیش» بر دیوار آن نصب است، مسیر فرعی‌ای بوده که اکنون به زائرپذیر‌های کوچک و بزرگ اختصاص دارد، روزگاری محل سکونت دراویش بوده است.

اسناد موجود نشان می‌دهد که کوچه «مهرآیین»، در سال‌های میانی سده‌۱۳‌خورشیدی، مسیری شناخته‌شده در بین مردم شهر بوده است و قدمتش حداقل به سال‌های نخست حکومت قاجار‌ها بر ایران می‌رسد.

محمدتقی خان پسیان افسری ورزیده و مجرب بود که جان خود را در راه سربلندی ایران و ایرانی از دست داد و اکنون در گوشه‌ای از باغ‌موزه نادری مشهد در تابوتی آهنی آرمیده است.

کوچه «سرشور‌۲۸» در روزگار ناصرالدین‌شاهی به‌دلیل قرار گرفتن در قسمت انتهای جنوبی محله «سرشور» که دارای باغ‌های بزرگ بوده و درنتیجه کم‌رفت‌و‌آمد محسوب می‌شده، «آرام» نام گرفته است.

کوچه باغ‌ویسی (مهرافروز کنونی) یکی از مسیر‌های ایجاد‌شده بر‌اثر تغییر و تحولات رخ‌داده در درون حصار یا باروی ایجاد‌شده در دوره شاه‌طهماسب صفوی است.

قدیمی‌ترین نامی که تاکنون در اسناد برای این گذر شناسایی شده مشیر است؛ مشیر بر‌اساس اسناد موجود مخفف نام طبیبی به اسم مشیرالدوله بوده که در دهه‌های ابتدایی قرن ۱۴ در این کوچه سکونت داشته است.

کوچه شهید نباتی مقدم بیش از۱۵۰سال سابقه دارد و در این سال‌ها نام‌های مختلفی را تجربه کرده است. در این میان قدیمی‌ترین نام، کوچه «تکیه پلاسی‌ها» و به‌طور خلاصه کوچه پلاسی‌هاست.

کوچه ذوالفقار منشعب از کوچه سرشور یا فرعی شماره‌۲ خیابان اندرزگوی مشهد، یکی از کوچه‌های پیچ‌در‌پیچ است که انسان از تغییر جهت‌های بسیار آن متعجب می‌شود.