نوشته های فرزانه شهامت در سایت مشهد چهره

پسران مرحوم حاج محمدتقی خاکی چراغ طباخی پدر را پس از فوتش روشن نگه داشته‌اند. آن‌ها احترام‌گذاشتن به هم، اولویت‌ندادن به مادیات، شاکر بودن و بزرگ‌دیدن رزقی که خدا از راه این طباخی، نصیبشان می‌کند و‌....را مهمترین رمز ماندگاری‌شان می‌دانند.

ابراهیم نعیما و امیرمحمد مردانی دو نوجوانی هستند که با باور این‌که «در محرومیت‌ها استعداد‌ها شکوفا می‌شود» در رقابت پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی شرکت کرده و با کسب رتبه نخست کشور برای مشهد افتخارآفرینی کردند.

آنچه محمد هنرورنژاد معروف به «قیچی‌طلایی» در محله عباس‌آباد را از هم‌صنفانش متمایز می‌کند، جمله‌ای است که پشت شیشه مغازه درج شده است؛ اینکه اصلاح مو در این آرایشگاه برای نیازمندان، رایگان است.

این بانوی هنرمند می‌گوید: یک‌سال‌ونیم فکر می‌کردم که این هنر را چطور به مشتری‌های شهرنشین عرضه کنم تا اینکه ایده ساخت کیف‌های ترکیبی، متشکل از هنر چرم‌دوزی و حصیربافی به ذهنم رسید.

روح‌الله ابراهیمی در جریان اقدامات جهادی‌اش هر چه در توان داشت برای زدودن غبار محرومیت از خانوار‌های نیازمند به کار می‌بست و با ازدواج وارد مرحله دیگری شد و نتیجه نهایی آن تأسیس کانون کتاب و عترت بود.

حاج‌ احمددستوراتی بعد‌از نماز، یکی‌دو ساعت وقت می‌گذاشت و برنامه‌های ورزشی و فرهنگی اجرا می‌کرد. هوای مردم را داشت و برای پیگیری مشکلاتشان پشتکار عجیبی به خرج می‌داد.

ابوالفضل قادری و محمدرضا عیسی‌زاده، هنرجو‌های هنرستان شهید‌احمد محدث در رقابت میان پژوهش‌سرا‌های دانش‌آموزی در رشته علوم و فنون هسته‌ای، گرایش شبیه‌سازی موفق به کسب رتبه نخست کشور شدند.

علی محدثی‌خراسانی می‌گوید: قبلا به‌صورت گاه‌گدار و کورسی، مسافرکشی می‌کر‌دم، اما از سال‌۸۹ که بازنشسته یک شرکت تریکوبافی شدم، به آژانسی رفتم که در خیابان نواب‌صفوی بود. بعد از آن رانندگی برایم شغل شد.

این فضای پانصد‌متری، همچون فرهنگ‌سرای کوچک توانسته است طی ۳۰ سال به ۳۰‌هزار نونهال، قرآن بیاموزد و ۱۵‌هزار بانوی سرپرست خانوار را فارغ از تابعیتشان، خودکفا کند.

آوازه این دورهمی کتابخوانی که با خوانش جمعی یک کتاب شروع می‌شود و با مباحثه درباره نکات آن ادامه پیدا می‌کند، از محله مهرگان فراتر رفته است و کم‌کم دارد پای دختران محله قرقی نیز به آن باز می‌شود.