نوشته های محمد عطایی در سایت مشهد چهره

دختران کلاس ششم مدرسه شهیدجعفری گلشهر نه‌تنها بیش از صدبیت شاهنامه فردوسی را حفظ کرده‌اند، که این ایده سرآغاز مطالعه، پژوهش و رؤیاپردازی این دختران برای آینده‌ای درخشان شده است.

طیبه زینعلیان می‌گوید: در  محله مهدی آباد، روضه‌های خانگی برپا بود و  در  همه آن‌ها خرما و حلوا پخش می‌کردند. بالای در منازل پارچه مشکی نصب شده بود. دوره‌های قرآن خانگی هم برای شهدا ختم برداشته بودند.

پویش مشهد مهربان با هدف جمع‌آوری کمک‌های مردمی شکل گرفت، اما دستاوردش بیش از این بود. کاشتن بذر محبت در دل کودکان و نوجوانان، تنها بخشی از این دستاورد است.

محمدرضا قربانی می‌گوید: یچ‌وقت کشیک خدمت در حرم را فدای شغلی دیگر یا مجالس یا سفری نکرده‌ام. هیچ‌موقع بی‌علت مرخصی نگرفته‎‌ام. حتی مواقعی که درگیر مشکلی یا مسئله‌ای بوده‌ام.

معصومه برزنونی می‌گوید: خیلی‌ها علی‌رغم هزینه بسیار بچه‌دار نشده و نا‌امید، ادامه درمان را رها کرده‌اند. هدف ما در این طرح، تقویت روحیه این زوج‌ها و دستورالعمل‌های راحت و قابل‌اجراست تا به نتیجه برسند.

طهورا صداقت‌منش معتقد است: دختران باید برای زندگی‌شان هدف داشته باشند. با اینکه امکانات و شرایط برایشان کمتر از پسران است، باید تلاش کنند.

هاشم خوش‌شنو معتقد بود: برای انجام هر کاری باید شوق داشته باشید. نزدیک ۲۲‌سال است که در همین مدرسه و در مهدی‌آباد، که حاشیه شهر است، خدمت می‌کنم و این باعث افتخار من است.

شمار بچه‌هایی را که به دنیا آورده، نمی‌داند، اما می‌داند که خیلی‌ها «مادر» صدایش می‌کنند. این مادر طوبی تربتی است؛ قابله هشتاد‌و‌دوساله محله رضائیه که هنوز سرزنده است و حرف‌های شنیدنی بسیاری دارد.

خلیل‌الله نیازی می‌گوید: اینجا از ابتدا با مشکلات بسیاری روبه‌رو بود؛ نه آسفالتی داشت و نه لوله‌کشی گاز و مرکز بهداشت. اوایل فقط صد‌خانوار بودیم، اما هرروز خانواده‌های بیشتری به این محدوده مهاجرت کردند.

زهرا پوراحمدی، روان‌شناس و مدیر مرکز «مثبت زندگی» می‌گوید: سعی کرده‌ام برای اینکه بهتر بفهمم و یاد بگیرم با مردم محله بیشتر همراهی کنم. سر دیگ نذری افرادی که در کلاسم شرکت می‌کنند، حاضر می‌شوم.