طعم برد خیلی شیرین است. من از نه‌سالگی بسکتبال بازی می‌کردم، اما از سه سال قبل به‌صورت حرفه‌ای ورزش می‌کنم.
دست روزگار نرگس انگزبانی را به سمت ورزش کشاند تا با وجود قبولی در رشته دندانپزشکی کرمانشاه، به دانشگاه فردوسی مشهد برود و تربیت‌بدنی بخواند.
۱۱ سال ماه بیشتر ندارند و از یک‌سالگی به‌خاطر حرکات و جست‌وخیز‌های تند و تیز و حرفه‌ای موردتوجه پدر ورزشکار خود قرار گرفته‌اند. علی‌آقایی‌فر دلش می‌خواسته دخترانش وارد رشتۀ ووشو شوند، اما دوقلو‌ها سر از رشته کوهنوردی درمی‌آورند.
شیما شاه‌منصوری اولین بانوی خراسانی است که در رشته دو و میدانی صاحب مدال جهانی شده است. داستان او کمی شباهت دارد به داستان دونده شدن استاد باغبانباشی؛ استعدادی که ناگهان کشف شد.
حدیثه هوشیار، گلر تیم فوتسال مشهد می‌گوید: چون جثه‌هایمان ظریف بود گرمکن و شلوارهایی به ما دادند برای همه ما بزرگ بود! شب قبل مسابقه تا صبح، همگی سوزن و نخ به دست داشتیم.
سمیرا خداترس، تعطیلات عیدش را گذاشته است پای تمرین برای پیروزی و قرار است از این پس خیلی ساعت‌هایش که می‌تواند با دوستان و خانواده‌اش بگذرد در گرو قهرمان‌شدن از او گرفته شود.
آیناز بَرَک در ده‌سالگی کاراته را آغاز کرد، ورزش رزمی‌ای که هیجان روزهای کودکی‌اش را بیشتر کرده و همان‌طور‌که در مسابقات کشوری و استانی درخشیده است، این روزها با پنج‌ساعت تمرین در خانه و باشگاه، خودش را برای حضور موفق در اردوی تیم ملی و مسابقات آسیایی ژاپن که زمستان همین امسال در ژاپن برگزار می‌شود، آماده می‌کند.