حرف زدن از معلم قرآن ۸۵ سالهای که تعداد شاگردانش در شش دهه تدریس به بیش از ۲۰۰ هزار نفر رسیده بیش از آنکه تعجب برانگیز باشد، ارزشمند است. او کسی نیست جز حاج احمد هروی که خیلی از اساتید به نام قرآنی شاگرد او بودند.
چون در گذشته مرکز خاصی برای نگهداری از بیماران روانی نبوده است، مرحوم دکتر موسی حجازی، ملک فعلی بیمارستان را برای این بیماران درنظر می‌گیرد و در سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۸ نیز ساختمانش را بنا می‌کند.
عباس قرآنی می‌گوید: آن روز‌ها فقط چند خیابان محوری در کوی طلاب وجود داشت؛ ۲۰متری و ۳۰متری. خیابان میثم کنونی از خیابان‌های اصلی بود که عبور‌و‌مرور روستاییان از آن بود مرکز درمانی دیگری وجود نداشت.
به دنبال اجرای وصیت پدرم که خواسته بود با یک‌سوم اموالش حوزه علمیه یا درمانگاه تاسیس کنیم، ساختمان کناری چاپخانه را که در گذشته بخشی از منزلمان بود، تجدیدبنا کردیم؛ طوری که طبقه پایین را حسینیه و بالا را مدرسه علمیه ساختیم.
فاطمه رباط جزی نوشتن را از ۱۷سالگی شروع می‌کند. اولین کتابی که از او چاپ شده «مرا با خویشتن بگذار» و دومین کتابش نیز «گل سرخی برای غم» است و تا امروز ۱۰ رمان از او به چاپ رسیده است.
محمدحسین جعفری هنرمند نقاش و مجسمه‌سازی است که با وجود معلولیت «خانه هنر افغانستان» را در گلشهر تاسیس کرد. او همچنین«اتحادیه معلولین و جانبازان افغانستان» و«باشگاه غدیر» را بنا کرد.
ابوالفضل اشتری که مدیر یک مدرسه راهنمایی است ورزش را به جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی خود تبدیل کرده، در سه رشته تنیس روی میز، شطرنج و کشتی سابقه فعالیت دارد.