عباس ساعی میگوید: زندگی توی روستا و طبیعت بکرش، بزرگترین موهبت شاعرشدنم بود و این همان دلیل مهمی است که باعث شد حتی بعدها هم پس از سالها زندگی توی شهر هرگز به آن عادت نکنم.
سربازان عراقی ما را از تونل وحشت عبور میدادند و با کابل به جانمان میافتادند. محرابی، سرباز ۱۶ سالهای بود که زیر شلاق این کابلها، یکی از چشمانش از حدقه درآمد.
سیدمهرداد صالحی میگوید: سال۱۴۰۰ تصمیم گرفتیم مکان ثابتی برای برگزاری برنامههایمان در نظر بگیریم که مکان کنونی بیتالزهرا (س) را راهاندازی کردیم.
بیش از ۳۳سال از همنشینی راضیه عطار با هنر میگذرد و حالا هنر شده بخشی از پازل زندگیاش. تاکنون خیلیها زیرنظر این بانوی هنرمند محلهمان موفق به دریافت گواهینامه بینالمللی فنیوحرفهای شدهاند.
حسین پزشکی قرهچه تمام مسیرهایش را با دوچرخه معمولی رکاب میزند و اعتقاد دارد که این کار به او آرامش و سلامتی هدیه میدهد.
حسین روزبهانی میگوید: به اعتقاد من، مردم در جامعه باید حرمت کودکان کار را حفظ کنند و اگر به آنها کمک میکنند، کمک نقدی نباشد و با حفظ شأن آنها همراه باشد.
هاشم نعمتی که ۳۰ سال از عمرش را در دانشگاه گذرانده میگوید: گرچه استفاده از شیوههای تربیتی که در کتابها آمده زیاد هم منطقی به نظر نمیرسد، اما بهره نبردن از آنها هم که حاصل سالها تحقیق پژوهشگران بوده نادرست است.